Ο Γερμανός διοικητής Ρούντολφ Ες ζει με την οικογένειά του σε ένα όμορφο και ιδανικό για τους ίδιους σπίτι, σύμφωνα με τις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού. Με μια μικρή λεπτομέρεια. Το σπίτι βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Ο ξεχωριστός Jonathan Glazer των Sexy Beast και Under the Skin, επιστρέφει μετά από 10 χρόνια στον κινηματογράφο με ένα θέμα το οποίο έχουμε ξαναδεί και έχει δώσει αφορμή για αμέτρητες ταινίες, καταφέρνοντας όμως να ξεχωρίσει με έναν μοναδικό τρόπο. Και μπορεί να θυμίσει σε κάποιους το εξαιρετικό Son of Saul που μας τάραξε όταν κυκλοφόρησε το 2015, αλλά εδώ πάει αρκετά βήματα πιο πέρα, σοκάροντας με τον πιο έντεχνο τρόπο που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.
Και αυτό το πετυχαίνει χωρίς να μας παρουσιάσει ούτε ένα πλάνο μέσα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, κάνοντας μια ταινία αντιθέσεων καθώς βάζει στο προσκήνιο την ειδυλλιακή ζωή που φαίνεται ότι ζει ο διοικητής με την οικογένειά του, έχοντας στο background συνεχώς τις πύλες τους Άουσβιτς, χωρίς να μας δείχνει ποτέ άμεσα τη φρίκη που κρύβεται από πίσω, αλλά μεταδίδοντάς τη με ένα πλάνο καπνού, με έναν πυροβολισμό, με μια κραυγή.
Κάτι το οποίο συμβαίνει καθημερινά γύρω μας, έστω και με διαφορετικό τρόπο, όπου όλοι μας λίγο πολύ είμαστε κλεισμένοι στον μικρόκοσμό μας και συχνά αδιαφορούμε για όσα βλέπουμε και ακούμε, θεωρώντας τα δεδομένα. Θεωρούμε δεδομένη τη φτώχεια, τον πόλεμο, την καταστροφή του περιβάλλοντος. Έτσι, απλά τα προσπερνάμε.
Παράλληλα, και επιστρέφοντας στην ταινία The Zone of Interest, ο Glazer μόνο με μία σκηνή αποδεικνύει την εργοστασιακή οργάνωση που υπήρχε κατά την προσπάθεια αφανισμού του εβραϊκού λαού, φτιάχνοντας μια γραμμή εξόντωσης αντί για γραμμή παραγωγής, αποτελώντας με αυτόν τον ψυχρό μηχανικό τρόπο τη χείριστη και φρικτότερη σελίδα της Ιστορίας μας. Μια σελίδα η οποία παραμένει ζωντανή, με την ειρωνική ματιά του Άγγλου δημιουργού να φτάνει με ένα εξαιρετικό πέρασμα μέχρι τη σημερινή εποχή και τη χρήση του Άουσβιτς ως μουσείο, με την «υπέρμετρη φροντίδα» που δέχεται ένα μέρος βασανιστηρίων και εγκλημάτων που έχει γίνει και εμπορικό προϊόν να προκαλεί ένα μάγκωμα, αν και η διατήρηση του χώρου παραμένει (δυστυχώς) απαραίτητη ως σημείο μνήμη και αποτροπής.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες τους, παρατηρούμε μια εντυπωσιακή ρεαλιστικότητα και από τους υποστηρικτικούς ρόλους, αλλά φυσικά και τους δύο πρωταγωνιστές, τον Christian Friedel στον ρόλο του Ρούντολφ Ες, και κυρίως την Sandra Hüller στο ρόλο της συζύγου του, η οποία αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πρόσωπα της κινηματογραφικής χρονιάς, καθώς μετά την Ανατομία μιας Πτώσης έρχεται με άλλη μία ιδιαίτερη και σύνθετη ερμηνεία.
Μια πραγματικά σπουδαία ταινία, που μιλάει ανεπιτήδευτα μέσα από τις εικόνες της για να αποτυπώσει το πιο φριχτό και ντροπιαστικό κεφάλαιο της ανθρώπινης (;) ιστορίας.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★★✬
Διάρκεια: 106′
Πρωταγωνιστούν: Christian Friedel, Sandra Hüller, Ralph Herforth, Johann Karthaus, Luis Noah Witte, Nele Ahrensmeier, Lilli Falk, Medusa Knopf, κ.α.
