Ο σκηνοθέτης Darren Aronofsky το 2008 είχε σκηνοθετήσει την υποτιμημένη ταινία The Wrestler, με τον Mickey Rourke να δίνει μια έξοχη ερμηνεία Randy “The Ram” Robinson, ωστόσο ανέφερε πως η Fox Searchlight.
Συγκεκριμένα, η εταιρεία ήθελε πολύ τον Nicolas Cage στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ο Aronofsky ήταν ανένδοτος στο να έχει τον Rourke και τελικά υπερίσχυσε η άποψη του, με τα γνωστά αποτελέσματα. Αρχικά, βέβαια ο Rourke δεν ήταν fan του σεναρίου που είχε γράψει ο σκηνοθέτης, αλλά μετά από μερικές αλλαγές του ηθοποιού σε αυτό, δέχτηκε να παίξει στην ταινία, με την πρώτη σκηνή της ταινίας να είναι καθαρά αυτοσχεδιασμός.
Ένας απόμαχος επαγγελματίας παλαιστής, ο Ράντι “The Ram” Ρόμπινσον εξακολουθεί να αγωνίζεται στο ”ανεπίσημο” κύκλωμα προκειμένου να παραμένει σε φόρμα. Το όνειρό του να επιστρέψει για να αντιμετωπίσει τον πρώην αντίπαλό του σε μια εμφάνιση.
Μία από τις ταινίες που άφησαν έντονο το στίγμα τους, στην δεκαετία των 00s, ήταν το The Wrestler. Μία δραματική ιστορία με κοινωνικές προεκτάσεις, ρεαλιστικούς διαλόγους και μία από τις καλύτερες ερμηνείες ενός καμένου χαρτιού των 90ς που με αυτή του την κίνηση δείχνει το μεσαίο δάχτυλο στο παρελθόν, μπορώντας πλέον να ατενίζει με αυτοπεποίθηση το ελπιδοφόρο μέλλον. Μία ταινία ύμνος στην διαφορετικότητα, την απομόνωση αλλά και με μία ειρωνική διάθεση προς το αβέβαιο μέλλον.
Η επιλογή του Mickey Rourke μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί μιας και ο κάποτε γοητευτικός σταρ του Hollywood πέρασε από πολλά κύματα μέχρι να δει την καριέρα του σιγά-σιγά να παίρνει την ανιούσα και δικαιολογημένα του χάρισε μία υποψηφιότητα στα Βραβεία Όσκαρ, εκεί που όμως είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον Sean Penn.
Το σενάριο απλό αλλά καλογραμμένο, η σκηνοθεσία με τα πλάνα που ακολουθούν τον Ρουρκ ακόμα και στην τουαλέτα όσο και το επικό φινάλε είναι κάποιοι από τους πολλούς λόγους που αυτή η ταινία ξεσήκωσε κοινό και κριτικούς.
Μία ταινία που ακουμπάει σε ευαίσθητες χορδές, δεν χαϊδεύει τα αυτιά της αμερικανικής κοινωνίας ενώ προτάσσει τα στήθη σε μία ενδεχόμενη διαφορετικότητα. Είναι ένα φιλμ που θα εκτιμήσουν όλοι όσοι χάθηκαν στον λαβύρινθο που μόνοι τους έστησαν αλλά και ένα έργο σταθμός στα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας.
Ο Aronofsky μας ρίχνει στο καταθλιπτικό του υπόκοσμο, χωρίς ανάσα αναμένοντας το λυτρωτικό τόσο για τον Rurke όσο και για εμάς φινάλε. Έτσι και αλλιώς η κοινωνία είναι ένα ρινγκ, και εμείς οι αγωνιστές που περιμένουν τον ήχο από το καμπανάκι για να περάσουμε στον επόμενο γύρο.
Ένα φιλμ για ανοιχτά μυαλά με την απλότητα και τον ρεαλισμό που διέπει την ζωή ενός απλού καθημερινού ανθρώπου, με διαφορά στην πιο δύσκολη μάχη της ζωής του, αυτή ως αντίπαλου με τον ίδιο του τον εαυτό.
Συνοπτικά η σκηνοθετική ματιά του Aronofsky είναι αυτή που δίνει στο φιλμ την απαραίτητη ώθηση, ενώ ο Rourke, στην καλύτερη παράσταση της ζωής του αποδεικνύει ότι έχει ακόμα πολλά να προσφέρει, σε μία ερμηνεία σταθμό της συγκεκριμένης δεκαετίας.