Πραγματικά έχετε αναλογιστεί πόσες και πόσες κακές ταινίες έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια; Στην στήλη μας με τις… πατάτες που έχουμε αντέξει, ξεκινάμε με μια σχετικά πιο πρόσφατη από άλλες, το Gοtti.
Η υπόθεση έχει να κάνει με τον διαβόητο κακοποιό John Gotti στην άνοδο του ως «Teflon Don» της εγκληματικής οικογένειας Γκαμπίνο της Νέας Υόρκης. Εν μέσω τριών δεκαετιών που αφηγείται ο γιος του, ο Τζον Τζούνιορ, παρακολουθούμε τη θυελλώδη ζωή του Γκότι, καθώς αυτός και η σύζυγος του προσπαθούν να κρατήσουν την οικογένεια ενωμένη εν μέσω τραγωδιών και πολλαπλών εγκλεισμών στη φυλακή.
Κανονικά δεν χωράει κριτική για κάθε ταινία του John Travolta με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις φυσικά, μια και ο άλλοτε μεγάλος σταρ παίζει σε ότι βρει. Το Gotti δεν διαφέρει σε κάτι από τις υπόλοιπες ταινίες του ηθοποιού, σε μια ακόμα προσπάθεια που καταλήγει σε… αχταρμά.
Η ταινία θεωρητικά μπορεί να έχει έχει ενδιαφέρον θέμα αλλά η εξέλιξη και πολλές σκηνές είναι και πάλι εντελώς ασυνάρτητες και άστοχα εκτελεσμένες, που ακόμα και σαν παρωδία, θα είχε αποτύχει.
Έχουμε γράψει σε πολλές κριτικές ότι κάθε ταινία πρέπει να κρίνεται για το είδος που εκπροσωπεί, ωστόσο δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση η “τεμπελιά” των σεναριογράφων και η προχειρότητα με την οποία γυρίστηκε, μιας και δεν πείθει με τίποτα για μαφιόζικη ταινία.
Δυστυχώς από την αρχή δείχνει ότι θα είναι κακή (με μερικές εκλάμψεις, αλλά όχι φυσικά ότι έχει και εντυπωσιακές αλλαγές), αλλά η συνέχεια της είναι καταστροφική και πραγματικά όλα πάνε στραβά.
Ερμηνείες, μηδενική πλοκή και γενικότερα κακή εξέλιξη της. Από την ώρα που αρχίζει και προχωράει κάπως η ιστορία, όλα πάνε στραβά και υπάρχουν τραγελαφικές καταστάσεις που περισσότερο γέλιο προκαλούν.
Το στόρι από ένα σημείο και μετά γίνεται αφόρητα βαρετό και δεν μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Οι ερμηνείες και κυρίως το όλο κλίμα της ταινίας είναι ερασιτεχνικού επιπέδου.
Χαρακτήρες εκνευριστικοί, με τον Travolta να είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου για τέτοιου είδους προσπάθεια, όπως το ίδιο και η Kelly Preston που είναι αρκετά επιτηδευμένη στο να προσπαθεί να παίξει τον ρόλο της.
Για να συνοψίσουμε, το Gotti είναι μια ταινία για την οποία δεν μπορείς να πεις και πολλά και σίγουρα θα ξεχάσεις ακριβώς μετά το τέλος της και πάνω από όλα φανερώνει πως αν δεν πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά, δεν μπορεί να περιμένει κάτι τέτοιο από τους θεατές.