Η Ella Blake, μια stop-motion animator που παλεύει να ελέγξει τους δαίμονές της μετά τον χαμό της αυταρχικής μητέρας της, ξεκινά τη δημιουργία μιας ταινίας που γίνεται το πεδίο μάχης για τη λογική της. Καθώς το μυαλό της Έλα αρχίζει να χάνεται, οι χαρακτήρες του έργου της αποκτούν τη δική τους ζωή.
Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια πολλές ταινίες στο είδος οι οποίες μπορεί να το έχουν προσπαθήσει να γίνουν ξεχωριστές, ωστόσο στην πορεία κάπου το έχασαν. H συγκεκριμένη ήθελε να προσφέρει κάτι άλλο από αυτά που έχουμε συνηθίσει (με τον συνδυασμό live action και stop motion), αλλά είναι αρκετά μπερδεμένη.
Το Stopmotion βλέπεται με ενδιαφέρον, έχει ιδιαίτερη και ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, αλλά παράλληλα έχει και ένα αλλοπρόσαλλο ρυθμό. Εκεί που μπορεί να υπάρχουν ενστάσεις από τους θεατές είναι στο ατελές της σενάριο, μιας και δεν εξηγεί πολλά από αυτά που γίνονται και είναι ουσιαστικά.
Για τα δεδομένα του είδους, αν και δεν λείπουν απόλυτα από την ταινία τα σχετικά κλισέ άλλοτε μας υπενθυμίζε τα καλά κομμάτια που μας είχαν λείψει (ωραία ατμόσφαιρα, αγωνία σε κάποια σημεία) και αρκετές άλλες στιγμές θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Πολλές ταινίες σε κερδίζουν από τα πρώτα τους λεπτά, έτσι και εδώ με την απλότητα τους να είναι ορατή από την αρχή, έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία, ωστόσο η διαχείριση της θεματολογίας αποτελεί μια χαμένη ευκαιρία για το είδος.
Η ταινία Stopmotion είχε μερικά ενδιαφέροντα κομμάτια τα οποία ωστόσο στην πορεία μπορούν να χαρακτηριστούν… λανθασμένα όσον αφορά τις προσδοκίες που θα έχει ο θεατής, μιας και μιλάμε για μια ταινία που ίσως ξενίσει όποιον δεν προσαρμοστεί στα δεδομένα της.
Δυστυχώς σε κάποια σημαντικά σημεία, η ταινία κάπως “φρενάρει” τον ρυθμό της, χωρίς ωστόσο η “κοιλιά” αυτή να της στερεί περισσότερα πράγματα από όσα μπορούσε, ωστόσο κάνει το κάτι παραπάνω σε κάποια άλλα κομμάτια της.
Είχε τα φόντα να ξεφύγει τελείως από τις ταινίες της κατηγορίας της και δεν τα κατάφερε. Κατά τα άλλα είναι ενδιαφέρουσα και καταφέρνει να δώσει καλές σκηνές κυρίως βασισμένες σε μερικά ωραία τρικ και θα μπορούσε να δώσει ενδεχομένως μια διαφορετική χροιά, ωστόσο όλα μένουν ανεκμετάλλευτα.
Η ταινία συνεπώς όχι μόνο δεν σε βάζει απότομα στο κλίμα, αλλά αργά και σταθερά αρχίζει και χτίζει ένταση, εστιάζοντας σχεδόν αποκλειστικά στην ανά στιγμές καλή σκηνοθεσία. Όμως δεν υπάρχει σταθερότητα σε κανένα σημείο της ταινίας, που δεν αποδεικνύεται καινοτόμα και φτάνοντας μέχρι το φινάλε που εκεί βρίσκεται όλο το ζουμί, δεν θα… τρελάνει τους θεατές.
H ταινία Stopmotion ενώ δείχνει να μην θέλει απλά να ξεπετάξει το θέμα της με ένα απλά συμβατικό φινάλε μεν ή να δώσει μερικές σκηνές και λύσεις που είναι κλισέ, ωστόσο πέφτει στην παγίδα, μην μπορώντας να διαφοροποιηθεί.
Η σκηνοθεσία έχει ένα ιδιαίτερο στυλ, το οποίο μπορεί μερικές φορές να ξενίζει τον θεατή, ωστόσο αν μπει στο κλίμα σίγουρα θα καταλάβει ότι δίνει άλλη αύρα στην ταινία, χωρίς να προτιμά για μια ακόμα φορά τις γνώριμες συνταγές του είδους.
H ταινία Stopmotion είναι μια χαμένη ευκαιρία, ενώ δεν αποτελεί μια κακή αλλά συμπαθητική ταινία, έχει τα ελαττώματα της (κυρίως στο δεύτερο μέρος) που την αδικούν και ίσως να λειτουργούσε περισσότερο αν ήταν πιο ουσιαστική σε κάποια σημεία.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★✬☆☆
Διάρκεια: 103′
Πρωταγωνιστούν: Aisling Franciosi, Stella Gonet, Tom York, Caoilinn Springall, James Swanton, Joshua J. Parker