Yπάρχουν μερικές ταινίες οι οποίες έχουν συζητηθεί αρκετά στο είδος τους και όχι μόνο και μια από αυτές σίγουρα είναι το Seven, ένα από τα πιο εμβληματικά θρίλερ όλων των εποχών που έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία σαν background.
Ο David Fincher δεν ήταν αρχική επιλογή για την ταινία, αλλά η σκυτάλη είχε δοθεί στον Jeremiah Chechik. Αργότερα όμως μπήκε στο πλάνο και ο δημοφιλής σκηνοθέτης και τότε έστειλαν στον David Fincher το σενάριο που προοριζόταν για Jeremiah Chechik, εκείνος όμως έθεσε βέτο στο να την σκηνοθετήσει με αυτόν τον τρόπο που είδαμε και πως θα αποχωρούσε από το project.
Eκτός όμως από την σκηνοθετική καρέκλα, πολλοί μεγάλοι ηθοποιοί αρνήθηκαν ρόλους για διαφορετικούς λόγους. O Al Pacino ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο του Detective Somerset, αλλά προτίμησε το City Hall, ρόλο τον οποίο απέρριψαν και οι Robert Duvall, Gene Hackman. Οι Denzel Washington, Sylvester Stallone απέρριψαν τον αντίστοιχο του Mills (με τον πρώτο να δηλώνει ακόμα και σήμερα μετανιωμένος), ενώ οι Christina Applegate και Robin Wright δεν δέχτηκαν τον αντίστοιχο της Tracy. Ο Fincher επιθυμούσε διακαώς την πρόσληψη της Paltrow, ωστόσο η ίδια ουδόλως ενδιαφερόταν να συμμετάσχει στην εν λόγω ταινία. Έτσι, ο παμπόνηρος σκηνοθέτης κατέφυγε στη βοήθεια του Pitt, ζητώντας κομψά από τον ηθοποιό να μεταπείσει την τότε φιλενάδα του, όπερ και εγένετο.
Ο σεναριογράφος Andrew Kevin Walker εμπνεύστηκε την ιδέα της ταινίας από τις αλγεινές και τραυματικές εμπειρίες που αποκόμισε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη, διάστημα κατά το οποίο εργαζόταν ως υπάλληλος σε ένα κατάστημα πώλησης μουσικών δίσκων. Η κινηματογραφική εταιρεία New Line Cinema ανέλαβε τη χρηματοδότηση του όλου εγχειρήματος.
Οι παραγωγοί δεν επιθυμούσαν την πρόσληψη του Spacey καθώς, εξαιτίας της δημοφιλίας του, οι οικονομικές απαιτήσεις του ήταν ιδιαιτέρως υψηλές. Ο Fincher συναίνεσε με τη στάση της παραγωγής και ήταν έτοιμος να επιλέξει κάποιον άλλον υποψήφιο (υψηλά στη λίστα βρίσκονταν τόσο ο ηθοποιός Ned Beatty όσο και ο Michael Stipe (τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος R.E.M.) αλλά τότε ο Pitt επενέβη και έθεσε ως βέτο την πρόσληψη του Spacey, υποχρεώνοντας την παραγωγή να αλλάξει στάση. Η συμμέτοχη του Spacey στην ταινία κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό προκειμένου το κοινό να μην υποψιαστεί τον χαρακτήρα που θα ενσάρκωνε.
Όταν η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους απέσπασε διθυραμβικές κριτικές (προτάθηκε για 1 Όσκαρ), πραγματοποιώντας παραλλήλως αξιοσημείωτη εμπορική πορεία (έχοντας προϋπολογισμό ύψους 33 εκ. δολαρίων απέφερε συνολικά έσοδα ύψους ανω των 327 εκ.).
Τα γυρίσματα (τα οποία άρχισαν στις 12 Δεκεμβρίου 1994 και ολοκληρώθηκαν στις 10 Μαρτίου 1995) έλαβαν χώρα στο Λος Άντζελες, καθώς και σε διάφορες άλλες τοποθεσίες της Πολιτείας Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Κατά τη διάρκειά τους δεν έλειψαν και τα ατυχήματα. Συγκεκριμένα, ο Pitt γλίστρησε στα πλαίσια μιας σκηνής καταδίωξης και έπεσε πάνω στο παράθυρο ενός αυτοκινήτου, σπάζοντας το και κόβοντας βαθιά το χέρι του, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να φοράει γύψο καθ’ όλη την υπόλοιπη διάρκεια των γυρισμάτων.
Σημαντικό είναι να αναφερθεί ως fact πως όλες οι σελίδες στο ημερολόγιο του δολοφόνου είχαν γραφτεί με το χέρι, διαδικασία που διήρκησε δύο ολόκληρους μήνες και μάλιστα κόστισε περίπου στα 15.000 δολάρια.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στους ηθοποιούς οι οποίοι ενσάρκωσαν τα θύματα των 7 θανάσιμων αμαρτημάτων. Ο Michael Reid MacKay, που υποδυόταν το θύμα της οκνηρίας, ζύγιζε μόλις 45 κιλά και υποχρεώθηκε να παραμείνει ακίνητος για 14 ώρες προκειμένου οι ειδικοί του μακιγιάζ να του προσδώσουν την εφιαλτική του όψη (η εμφάνισή του ήταν τόσο τρομακτική ώστε κοψοχόλιασε τον ηθοποιό John C. McGinley).
Παράλληλα ο Gene Borkan, που υποδυόταν το θύμα της απληστίας, πέρασε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων γυμνός και καλυμμένος με συνθετικά υγρά ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση του αίματος. Για τις ανάγκες της σκηνής, ο ηθοποιός παρέμεινε ξαπλωμένος στο πάτωμα για τόση ώρα ώστε στο τέλος κόλλησε σε αυτό εξαιτίας του ψεύτικου αίματος!
Ο ηθοποιός Bob Mack, που υποδυόταν το θύμα της βουλιμίας, φόρεσε μια ειδική αναπνευστική συσκευή προκειμένου να μπορεί να αναπνέει έχοντας το πρόσωπό του βουτηγμένο μέσα σε ένα πιάτο ζυμαρικών! Επίσης, το δωμάτιο όπου διαδραματίστηκε η εν λόγω σκηνή καλύφθηκε εξωτερικά με πλαστικά προστατευτικά ώστε καμία από τις δεκάδες ζωντανές κατσαρίδες που είχαν αφεθεί ελεύθερες σε αυτό να μην δραπετεύσει στο υπόλοιπο κινηματογραφικό πλατό!
Τέλος, ο Leland Orser, που υποδυόταν το θύμα της λαγνείας, παρέμεινε ξύπνιος για 48 ώρες προκειμένου να περιέλθει στην απαιτούμενη νευρολογική και ψυχολογική κατάσταση. Η συγκεκριμένη σκηνή γυρίστηκε περισσότερες από 40 φόρες και στο τέλος ο Orser λιποθύμησε από την εξάντληση.
Cineramen
Share
