[line]
[dropcap]Η[/dropcap] κωμική πλευρά ενός 27χρονου με διάγνωση καρκίνου και ο αγώνας του να νικήσει την ασθένεια. Εμπνευσμένο από προσωπικές εμπειρίες, το 50/50 είναι μια πρωτότυπη ιστορία για τη φιλία, την αγάπη, την επιβίωση και την αναζήτηση χιούμορ σε ασυνήθιστα μέρη. Οι Joseph Gordon-Levitt και Seth Rogen πρωταγωνιστούν ως καλύτεροι φίλοι των οποίων οι ζωές έχουν αλλάξει μετά τη διάγνωση του καρκίνου.
Το 50/50 είχε χαρακτηριστεί δικαιολογημένα μια από τις εκπλήξεις της τότε χρονιάς με δυνατές ερμηνείες και μια διαφορετική προσέγγιση ενός πολύ σοβαρου θέματος. Αν μάλιστα, είχε και και πιο σταθερό ρυθμό θα μιλουσαμε για μια από τις καλύτερες ταινίες του 2011. Όχι ότι δεν είναι πολυ καλή για αυτό που πρεσβεύει, απλά μερικά θεματάκια ξεφεύγου λίγο. Ας τα παρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα.
To 50/50 είναι σίγουρο ότι θέλει να διαφοροποιηθεί από τις κοινότυπες ταινίες, που έχουν να κάνουν με τον καρκίνο. Ξεκινάει, μπαίνοντας σχεδόν κατευθείαν στο θέμα, ετσι ώστε ο θεατης να ταυτιστεί από την αρχή με τον πρωταγωνιστή (εξαιρετικός ο πολύ ταλαντούχος Joseph Gordon-Levitt) και έτσι οι 2-3 πρώτες κωμικές σκηνές “σβήνουν” γρήγορα με την ανακοίνωση του δυσάρεστου νέου.
Μετά από εκείνο το σημείο, υπάρχει μια αμηχανία, που αποτυπώνεται στην οθόνη και γενικά για 15με 20 λεπτά αργότερα στο πρώτο μέρος η ταινία φαινεται λίγο στατική και δεν ξέρει πρός ποιά κατευθυνση να κινηθεί, αλλά ευτυχώς ειδικά στο δεύτερο μέρος έχουμε δυνατές συγκινήσεις και τις απαιτούμενες πινελιές χιούμορ, χωρίς όμως τίποτα να γίνεται επιτηδευμένο. Μπορούσε να είναι λίγο πιο τολμηρό χιουμοριστικά (με περισσότερες σκηνές) κι αυτή ειναι η μοναδική ενσταση σχετικά με την ταινία. Κατα τα άλλα έχουμε να κάνουμε με μια πολύ καλή ταινία, που διαφοροποιείται από τις κοινοτυπες του είδους.
Από ερμηνείες, ο Λέβιτ ξεχωρίζει φυσικά, η Άννα Κέντρικ (η ψυχολόγος) είναι και αυτή πολύ καλή, Ο Σέθ Ρόγκεν είναι πιο ανάλαφρος (όχι κακός, αλλά μπορούσε και καλύτερος) ενω έχουμε κι την επανεμφάνιση της Αντζέλικα Χιούστον μετά από χρόνια στη μεγάλη οθόνη στον ρόλο της μητέρας του πρωταγωνιστή. Μια ταινία σε γενικές γραμμές, που αξίζει τον κόπο, να δει κανείς με αρκετές συγκινητικές και μερικές αρκετά αστείες στιγμές.
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]