Διάρκεια: 98′
Πρωταγωνιστούν: Χάρη Μάρκου, Ιερώνυμο Καλετσάνο, Αρθούρο Κιβίλιοφ, κ.α.
Kαύσωνας στην καλοκαιρινή Αθήνα. Ενας 15χρονος skateboarder περιπλανιέται στην πόλη νωχελικά, άσκοπα, με το σπάταλο ξόδεμα της ηλικίας του. Ενας μεσήλικας δημόσιος υπάλληλος επιστρέφει κάθε πρωί από την νυχτερινή του βάρδια στο μικρό δυάρι, στην οικογένεια, τα χρέη και τα χαμένα του όνειρα. Δυο ζωές που δεν τις συνδέει τίποτα, παρά μια πόλη που κρύβει τις αμαρτίες της, για τις οποίες είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
To Wasted Youth, μια ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (του πολύ καλού Bank Bang) και του Γιαν Φόγκεν, αντικατοπτρίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία, με δυο παράλληλες ιστορίες. Από την μια τα νιάτα, που δείχνουν να χάνονται με τον 15χρονο να περιφέρεται άσκοπα χαραμίζοντας τον εαυτό του και από την άλλη ο μεσήλικας, που είναι απόμακρος και απογοητευμένος από την ζωή και την δουλειά του, σκεπτόμενος ότι έχει χάσει κάθε ελπίδα για μελλοντικά όνειρα. Οι δυο άσχετες μεταξύ τους ιστορίες έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους και αντιπροσωπεύει σίγουρα αυτή τη στιγμή τον μέσο Έλληνα και δείχνει την ανάγκη που υπάρχει για κάτι καινούργιο και για φιλοδοξίες και όνειρα. Η σκηνοθεσία είναι εντυπωσιακή σε μερικά σημεία, με ένα εξαιρετικό ρυθμό και την κάμερα στο χέρι να βοηθάει και όχι να “χαντακώνει” το όλο εγχείρημα. Κάποιες υπερβολές υπάρχουν σίγουρα, που ίσως να αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, για να κορυφώσουν την ταινία, ωστόσο η προσπάθεια είναι από τις καλύτερες που έχουμε δεί τα τελευταία χρόνια. Πολύ σημαντικό το γεγονός, πως το Wasted Youth δεν θέλει να “κράξει” και να γεμίσει τον θεατή με ηθικολογικά μηνύματα, αλλά να παρουσιάσει μέσα από απλές καταστάσεις και slug διαλόγους την σύγχρονη καθημερινότητα και τα προβλήματα των δυο γενιών. Το διφορούμενο φινάλε (καλό θα ήταν να μην γίνει spoiler, γιατί μεγάλο μέρος των μηνυμάτων της ταινίας εμπεριέχονται σ’ αυτό) είναι όπως το πάρει κανείς: από την μια είναι ρεαλιστικό, από την άλλη υπερβολικό, αλλά σε καμία περίπτωση (ευτυχώς) πρόχειρο και “ξεπέτα”. Πάντως, πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, που οφείλουν πολλοί θεατές να δούν, γιατί αποδεικνύεται ότι ακόμα και τώρα με πενιχρά μέσα, μπορούν να γυριστούν καλές Ελληνικές ταινίες, που δεν βασίζονται στην προχειρότητα και στην μπαλαφάρα.
Cineramen
Share
