[line]
Διάρκεια: 100′
Ακούγονται: Kelly Mc Donald, Emma Thomson, Bill Conolly, κ.α.
Στα κλασικά εικονογραφημένα παραμύθια που διαβάζαμε καθώς μεγαλώναμε, οι πριγκίπισσες ήταν συνήθως εύθραυστα, απροστάτευτα κοριτσόπουλα που ζούσαν μέσα στα λούσα και την πολυτέλεια, υποτάσσονταν στη θέληση των γονιών τους και παντρεύονταν το ιδανικό πριγκιπόπουλο που ερχόταν στο άσπρο άλογό του να τις σώσει, για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Η Merida, ωστόσο, δεν είναι μια συνηθισμένη πριγκίπισσα. Και το Brave δεν είναι ένα συνηθισμένο εικονογραφημένο παραμύθι.
To Brave είναι η δεύτερη ταινία που απορρέει από την συνεργασία της Disney με την Pixar μετά το Cars 2. Συμπτωση επαναλαμβανόμενη λένε πάυει να είναι σύμπτωση, οπότε με βάση αυτό το ρητό ίσως μπορούμε να πούμε ότι τα παιδικά της Pixar κατεβαίνουν σιγά-σιγά επίπεδο. Προσοχή, όχι ότι είναι του πεταματού, αλλά σε σχέση με τα τελευταία αριστουργήματα που είχε κάνει η εταιρεία (Up, Wall-E και άλλα) σίγουρα είναι μια σκάλα πιο κάτω. Το Brave, λοιπόν, είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία που βλέπεται ευχάριστα και σίγουρα διασκεδάζει τον θεατή, ωστόσο υπάρχει η εντύπωση πως σε αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες, ότι είναι πολύ πιο παιδική και απευθύνεται σε πολύ πιο μικρές ηλίκίες. Θα πεί κανείς παιδικό είναι λογικό να απευθύνεται σε πιτσιρικαρία, ωστόσο με αυτό το γεγονός αυτόματα νιώθεις ότι χάνονται τα μηνύματα που πέρναγαν οι ταινίες των παλαιότερων ετών. Αυτή η ταινία λοιπόν είναι αρκετά flat σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει και γενικότερα δεν έχει σταθερό ρυθμό. Πάντως έχει τις ωραίες της στιγμές και φυσικά είναι εξαιρετικά σχεδιασμένο, ωστόσο το περιεχόμενο της θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα. Ναι μεν έχει ένα κάπως σκοτεινό περιβάλλον (κάτι το οποίο ίσως την κάνει απρόσιτη για παιδιά αρκετά μικρής ηλικίας), ωστόσο δεν είναι τόσο πολύ ώστε να την κάνει να πλησιάζει στο ενήλικο ύφος των προηγούμενων αριστουργημάτων της, καθώς μπορεί να χαρακτηριστεί παιδιάστικο για τις λίγο πιο μεγάλες. Πάντως είναι μια αρκετά συμπαθητική παιδική ταινία, ωστόσο απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί αξιομνημόνευτη και έτσι προσφέρεται ως ταινία “μιας χρήσης”, δηλαδή την βλέπεις και μετά από λίγο την έχεις ξεχάσει.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]