Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΑφιερώματαTo Mary and Max είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα

To Mary and Max είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]

[line]

[dropcap]Σ[/dropcap]ε μια χρονική περίοδο 20 ετών και σε 2 διαφορετικές ηπείρους, η ταινία περιγράφει την ιστορία της σχέσης δύο φίλων που αλληλογραφούν μεταξύ τους: της Μαίρη, μιας στρουμπουλής, μοναχικής 8χρονης κοπέλας που μένει στα προάστια της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, και του Μαξ, ενός παχύσαρκου 44χρονου που πάσχει από το σύνδρομο Asperger και ζει στη χαοτική Νέα Υόρκη. Παρακολουθώντας το ταξίδι της Μαίρη από την εφηβεία στην ενηλικίωση και του Μαξ από την μέση ηλικία στα γηρατειά, βλέπουμε παράλληλα τον δεσμό ανάμεσα στους δύο αυτούς ανθρώπους, που ξεπερνά τα όρια κάθε συνηθισμένης φιλίας. Έννοιες όπως η φιλία, ο αυτισμός, η ψυχιατρική, ο αλκοολισμός, η κλεπτομανία και οι θρησκευτικές διαφορές έχουν τον δικό τους ρόλο σε αυτό το “παραμύθι” για μεγάλους.

 

Μία λεπτομερής απεικόνιση των σημερινών κοινωνικών σχέσεων μέσα από την άγρυπνη ματιά του Αυστραλού σκηνοθέτη Adam Elliot σε μία άλλη «Ιδανική Πολιτεία» οπού όλες οι αξίες και τα ήθη έχουν χαθεί στο υποσυνείδητο, σε μία εποχή που ο εντυπωσιασμός και η αποδοχή είναι τα επιζητούμενα μιας άλλης υστεροφημίας. Σε αυτό τον κόσμο που η ανάγκη για επικοινωνία σκοντάφτει σε γκριζόμαυρους τοίχους και το συναίσθημα αποτελεί όπλο των αδύναμων, εκεί είναι που θέλει ο σκηνοθέτης θέλει να επικεντρώσει το βλέμμα όλων μας.

Με λίγα λόγια, στην σημερινή κοινωνία, στην τωρινή κατάσταση που έχει επέλθει και στον εφήμερο αλλά συνάμα διαχρονικό λαβύρινθο που χανόμαστε μέσα στην πλάνη μας. Εκεί που μας οδηγούν οι σκέψεις μας, οι οποίες έχουν πιο πολύ θάρρος απ’ ότι νομίζαμε αλλά μένουν πάντοτε βυθισμένες στο πίσω μέρος του μυαλού μέχρι το οριστικό τους φινάλε.

Σε έναν τέτοιο κόσμο και σε μία τέτοια πλάνη βρίσκονται και οι δυο χαρακτήρες της ταινίας, δυο εύθραυστα δημιουργήματα, καρικατούρες του χθες που ατενίζουν το μελλοντικό τους ή καλύτερα μελλοντικό μας τέλμα. Οι ήρωες δεν είναι τυχαία φτιαγμένοι από πλαστελίνη ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούνται είναι τα ιδανικά για να περιγράψουν τα συναισθήματα των δυο αντί-ηρώων.

Σε μία αλληγορία που κυριαρχεί το συναίσθημα ότι «Η κόλαση είναι οι άλλοι», και εκεί οπού πραγματικά η εμφάνιση παίζει πρωτεύοντα ρόλο χάνονται η ντροπαλή κοπέλα και ο χαζός αλλά πλήρως συνειδητοποιημένος ευτραφής μεσήλικας.Αυτή η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους μέσω αλληλογραφίας είναι η μοναδική αληθινή σχέση που πρόκειται να αναπτύξουν στην πορεία της ζωής τους.

Το καρτούν είναι ωμό, σατιρικό αλλά πάνω απ’ όλα ευαίσθητο και βγάζει στην φόρα αλήθειες που οι περισσότερο από εμάς δύσκολα θα εξομολογούνταν ακόμα και στον καλύτερο τους φίλο, αν ποτέ είχαν. Η ταινία τείνει να απεικονίσει την μοναξιά των σημερινών κοινωνιών, ενώ εύστοχα επιλέγει να τοποθετηθεί εν έτει 1975 για να αποφύγει την εξέλιξη και την προδιαγεγραμμένη πορεία των γεγονότων.

Η κοινωνική αποξένωση, η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι τα σταθερά μοτίβα της ιστορίας όπως και η τάση του ανθρώπινου είδους να μην απολαμβάνει τις εφήμερες χαρές αλλά να αναζητεί πάντοτε το κάτι παραπάνω, χωρίς όμως να είναι σίγουρος αν αυτό θα τον οδηγήσει κάπου, ακόμα και αν το αποκτήσει. Ο ήρωας μας κέρδισε το Λόττο αλλά έχασε ότι μπορούσε ποτέ να φανταστεί θυσιάζοντας ένα τόνο χρήματα για να αποκτήσει κάτι που ποτέ δεν του άνηκε. Ένα λαχείο δεν φέρνει την ευτυχία εάν δεν έχεις κάποιον αν το μοιραστείς, το ίδιο και η ζωή. Κάπως έτσι οδηγείται ο άνθρωπος στην απληστία, κυνηγάει τα αγαθά για να επιτύχει μία προσωπική νίκη που ξεγράφει αμέσως μετά για να ξεκινήσει μία καινούρια, και αυτό γιατί ο άνθρωπος σπάνια βάζει τους σωστούς στόχους στην ζωή του.

Ένα από τα πιο έντιμα και ώριμα έργα που είχα ποτέ την τύχη να δω όχι μόνο φέτος αλλά καθ’ όλη την διάρκεια των κινηματογραφικών μου αναζητήσεων. Μία ταινία που υμνεί αλλά παράλληλα ειρωνεύεται την σύγχρονη τάση του ανθρώπου να μην δίνει σημασία στις εφήμερες και μικρές χαρες, απομονώνοντας το εγώ του για να κερδίσει την εύνοια των άλλων.

Μία ταινία για όσους ξέρουν να ανοίγουν πόρτες με ευκολία αλλα και όσους δυσκολεύονται να συμβαδίσουν με αυτό το στημμένο παιχνίδι που μας επέβαλλαν να παίξουμε οι πιεστικοί ρυθμοί της σύγχρονης ζωής. Ο Max είναι αφελής, χαμένος σε μια ουτοπία εκεί που το συναίσθημα, ο έρωτας και τα δάκρυα θυσιάζονται στον βωμό του φαίνεσθαι.

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ