[line]
[dropcap]Ο[/dropcap]ι αστυνομικοί Ridgeman και Lurasetti είναι συνάδελφοι με ουκ ολίγα προβλήματα με το εσωτερικών υποθέσεων που -ειδικά ο πρώτος- χρησιμοποιούν βρώμικες τεχνικές για να κάνουν τη δουλειά. Όταν ένα βίντεο τους δείχνει να χρησιμοποιούν υπερβολική βία στη διάρκεια μιας σύλληψης, το αφεντικό τους θέτει σε διαθεσιμότητα κι οι δυο τους σκαρώνουν ένα κόλπο για να βγάλουν λεφτά.
Η ταινία είναι από τον σκηνοθέτη των Bone Tomahawk και Brawl In Cell Block 99. S. Craig Zahler, ο οποίος φαίνόταν από τότε πως έρχεται για να μείνει και με το Dragged Across Concrete (Τα δυο πρόσωπα του Νόμου στα Ελληνικά).
Πραγματικά είναι από τις ταινίες που αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζεται να κάνουν τόσο μεγάλο ντόρο σε ένα ιδιόμορφο concept, το οποίο ξεφεύγει από την μανιέρα των ταινιών του είδους και παίζει έξυπνα με τα κλισέ του.
Το Dragged Across Concrete διαθέτει δυο πολύ καλούς πρωταγωνιστές οι οποίοι έχουν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, καθώς τόσο ο Mel Gibson (παλιά του τέχνη κόσκινο), όσο και ο Vince Vaughn (η προηγούμενη ταινία ίσως αποτέλεσε την καλύτερη στιγμή της καριέρας του), ταιριάζουν γάντι στους ρόλους.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις ταινία για την διαφθορά της αστυνομίας και γενικότερα την κατάχρηση βίας, ειδικά στην εποχή μας, ωστόσο ο σκηνοθέτης με μαεστρία, έναν αργό ρυθμό που απολαμβάνεις και εξαιρετικούς διαλόγους, χτίζει ότι χρειάζεται για το τελευταίο κομμάτι της.
Σε κρατάει και τις 2,5 ώρες χωρίς καν να κοιτάξεις το ρολόι σου και εκεί που λες ότι θα ξεμείνει από ιδέες και ενώ υπάρχει μια μικρή κοιλιά ανώδυνη στην μέση, σου πετάει ατάκες και σκηνές οι οποίες κλείνουν το μάτι σε κλασικές ταινίες.
Αυτό κυρίως γιατί το στυλ και γενικότερα η προσέγγιση του που διαφέρει από μερικές κοινότυπες ταινίες, με τον S. Craig Zahler να αποδεικνύεται λίρα εκατό και να αναμένουμε με αγωνία την επόμενη ταινία του.
Ο σκηνοθέτης σε κάποια σημεία χτίζει πάνω στην ερμηνείες του, σε μερικές σκληρές εικόνες αλλά και ενδιαφέροντες διαλόγους και στο χιούμορ, ενώ εστιάζει και στις καταστάσεις που εξελίσσονται, αν και σε κάποιο σημείο ίσως ελάχιστα παρεκκλίνει από αυτό που έχει φτιάξει, αλλά χωρίς να το χαλάει.
Για μια ακόμα φορά ο S. Craig Zahler αποδεικνύεται ένα “διαμάντι” της 7ης τέχνης, με μια ταινία-δυναμίτη, την οποία έχει ανάγκη ο κόσμος του σινεμά, μιας και αυτές είναι που τελικά καταφέρνουν και κάνουν την διαφορά.
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]