[line]
Διάρκεια: 117′
Πρωταγωνιστούν: Αντόνιο Μπαντέρας, Έλενα Ανάγια, Μαρίζα Παρέντες, κ.α.
Με τη γυναίκα του να έχει υποστεί καθολικά εγκαύματα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο Δρ. Ρομπέρ Λεντγκάρντ, διαπρεπής πλαστικός χειρούργος, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο δέρμα, για να την σώσει. Εκτός από τα χρόνια και τα χρήματα που ξοδεύει στην έρευνα και τα πειράματά του, ο Ρομπέρ χρειάζεται τρία ακόμα πράγματα: κανέναν ενδοιασμό, έναν συνεργό κι ένα ανθρώπινο πειραματόζωο. Οι ενδοιασμοί δεν υπήρξαν ποτέ πρόβλημα. Η Μαρίλια, η γυναίκα που τον φρόντιζε απ’ τη μέρα που γεννήθηκε, είναι η πιο πιστή συνεργός. Όσο για το ανθρώπινο πειραματόζωο…
O Αλμοδοβάρ καταφέρνει για μια ακόμα φορά να σοκάρει και να διχάσει το κοινό με μια ανατρεπτική και έξυπνη ιστορία, αν και η αλήθεια είναι ότι σε μερικά της σημεία είναι ψυχολογικά ανισόρροπη. Μπαίνοντας για πρώτη φορά στην καριέρα του στα “χωράφια” του θρίλερ, ο Αλμοδοβάρ ξεκινάει την περίεργη του ιστορία ήρεμα παρουσιάζοντας πρώτα τα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στην ταινία και εκεί που η ταινία κυλάει ήρεμα, από την μέση και μετά περίπου ξεκινάει η ιστορία και παίρνει άλλη τροπή με τις ανατροπές να σοκάρουν τον θεατή (το twist στην πλοκή ενδεχομένως να ξενίσει πολλούς), ωστόσο οφείλει κανείς να του βγάλει το καπέλο. Δεν χάνει το χιούμορ του σε κάποια σημεία παρόλο που το θέμα που διαχειρίζεται είναι εξαιρετικά σοβαρό, ενώ οι χαρακτήρες του με αποκορύφωμα φυσικά τον γιατρό Ρόμπερτ, έχουν όλοι από κάποιο κουσούρι, κυρίως ψυχολογικό. Μεγάλο δείγμα του τι μπορεί να κάνει η επιστήμη, είναι το The skin i live in, αλλά κυρίως του τι μπορεί να σκεφτεί ένας νοσηρός νούς προκειμένου να εκδικηθεί για μια στιγμή που έζησε και δεν θέλει να θυμάται και τον πλήγωσε ανεπανόρθωτα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, υπάρχουν και ψυχολογικά ζητήματα μέσα. Περισσότερα δεν αποκαλύπτω, για να μην κάνω κάποιο spoiler. Μια ταινία, από αυτές που συζητιούνται για πολύ ώρα μετά την προβολή της και προκαλούν αίσθηση, το Δέρμα που κατοικώ είναι από εκείνες που σπανίζουν στις μέρες μας και αν και επαναλαμβάνω αρκετά νοσηρή σαν ιδέα, είναι πανέξυπνη και είναι δεδομένο ότι θα αφήσει τον θεατή με το στόμα ανοιχτό.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]