[line]
Διάρκεια: 109′
Πρωταγωνιστούν: Simon Pegg, Nick Frost, Martin Freeman, κ.α.
Έχουν περάσει 20 χρόνια από τα επικές επιδόσεις τους σε παμπ και η παλιοπαρέα επανασυνδέεται ξανά με στόχο άλλον έναν τέτοιο μαραθώνιο. Διοργανωτής είναι ο Γκάρι Κινγκ που στα 40 του έχει χαθεί ανάμεσα στο τσιγάρο και στα παιδιά του, που επαναφέρει τους παλιούς κολλητούς στην πατρικής τους πόλη και στην «ιστορική» παμπ The World`s End. Καθώς αρχίζουν να αναλύουν το παρελθόν και το παρόν τους, συνειδητοποιούν ότι σημασία έχει το μέλλον, αλλά όχι μονάχα το δικό τους, μα κι ολόκληρης της ανθρωπότητας. Χωρίς να το πολυκαταλάβουν, αυτό γίνεται κυριολεκτικό.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2,5 / 5
Η τριπλέτα Edgar Wright (σκηνοθέτης) και οι ηθοποιοί Simon Pegg, Nick Frost μας έχουν προσφέρει το εξαιρετικά διασκεδαστικό Shaun of the dead μια ταινία σημείο αναφοράς πλέον στις παρωδίες. Μετά από λίγα χρόνια ακολούθησε το κατώτερο αλλά επίσης χαβαλεδιάρικο Hot and Fuzz και τώρα σε ένα κλείσιμο της άτυπης τριλογίας (την έχουν ονομάσει «The Blood and Ice Cream Trilogy») έχουμε το World’s End.
Όπως καταλάβατε οι απαιτήσεις για την ταινία ήταν πολύ υψηλές διότι μας έχουν συνηθίσει σε ταινίες με πολύ γέλιο οι τρεις αυτοί συντελεστές. Η ταινία φυσικά και βλέπεται πολύ ευχάριστα με άφθονο pop corn και μπύρα (ως φόρο τιμής στο Βρετανικό πνεύμα της ταινίας), απλά κάπου χάνει την μπάλα και τα εφέ καταλαμβάνουν την οθόνη μας, όχι ακριβώς παραμερίζοντας τελείως το έξυπνο χιούμορ, αλλά βάζοντας το σε δεύτερη μοίρα.
Ενώ το πρώτο της μισό μέχρι και την μια ώρα είναι εξαιρετικό, η πλοκή αρχίζει και ξεχειλώνει με αρκετές ανατροπές, μερικές εκ των οποίων είναι απογοητευτικές, ειδικά αυτές κοντά στο (μέτριο) φινάλε. Και σαν να μην είχαμε όλα αυτά υπάρχουν και πολλά κακοσχεδιασμένα εφέ (εκτός από την τελική σκηνή), τα οποία δεν δίνουν και κάτι ουσιαστικό στην ταινία. Εδώ πρέπει να πω (παρόλο που δεν μου αρέσουν τόσο οι συγκρίσεις) ότι το αντίστοιχο Αμερικάνικο Τέλος του Κόσμου, διαχειρίστηκε πολύ καλά την πλοκή και άφησε σε πρώτο πλάνο τους ήρωες και το χιούμορ και μετά την δράση και τα εφέ, ενώ εδώ έχουμε το αντίθετο. Συν τοις άλλοις, διέθετε φανταστικά εμπνευσμένο φινάλε, ενώ εδώ απλά έχουμε ένα διεκπεραιωτικό.
Από τους ηθοποιούς ξεχωρίζει φυσικά ο (αυτή τη φορά κυνικός) Simon Pegg σε έναν τελείως διαφορετικό ρόλο από αυτούς που τον έχουμε συνηθίσει, ενώ και οι υπόλοιποι βάζουν την κωμική τους πινελιά ίσως με τον Nick Frost (κολλητός φίλος του Pegg και εκτός οθόνης) με την χημεία τους να είναι εμφανής από ένα σημείο και μετά.
Για να μην αδικούμε τελείως την ταινία, η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα και σίγουρα δεν το μετανιώνεις που επέλεξες να την δείς, απλά σε μερικά σημεία σε ξενερώνει γιατί περιμένεις να μην ξεφύγει έτσι από τον προσανατολισμό της, συνυπολογίζοντας ότι διαθέτει εμπνευσμένες ιδέες, οι οποίες όμως πνίγονται σε στα εφέ σε μερικά σημεία.
Εν ολίγοις, σίγουρα αν μπείτε στο κλίμα θα το διασκεδάσετε απλά περίμενα κάτι παραπάνω και δεν βάζω πάνω από το (αξιοπρεπές) 2,5άρι επειδή είχα ανεβάσει τις προσδοκίες μου πολύ ψηλά και με βάση τις προηγούμενες ταινίες και το αντίστοιχο This is the End (όσο εύστοχο ή άστοχο μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό, δυστυχώς η σύγκριση ίσως αποβεί αναπόφευκτη), ωστόσο δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να πω ότι με χάλασε κιόλας.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]