Διάρκεια: 120′
Πρωταγώνιστούν: Τζέσι Άιζενμπεργκ, Τζάστιν Τιμπερλέικ, Άντριου Γκάρφιλντ, Ρούνι Μάρα, Ρασίντα Τζόουνς, κ.α.
Κάποτε ήταν το ραδιόφωνο, το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο, η τηλεόραση. Σήμερα είναι το Facebook. Όταν ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Τζέσι Άιζενμπεργκ), ο Εντουάρντο Σάβεριν (Άντριου Γκάρφιλντ), ο Σον Πάρκερ (Τζάστιν Τίμπερλεϊκ) και οι αδερφοί Γουίνκελβος (Άρμι Χάμερ και Τζος Πενς) εμπνεύστηκαν ένα διαφορετικό είδος κοινωνικής δικτύωσης, δεν ήξεραν ότι έβαζαν τα θεμέλια για το πιο επαναστατικό κοινωνικό φαινόμενο του 21ου αιώνα. Και σίγουρα δε φαντάζονταν την τροπή που θα έπαιρνε η φιλία τους, μπροστά στην επιτυχία. Υποκειμενικές ματιές, αντικρουόμενες ιστορίες, μηνύσεις και δικαστικές αναμετρήσεις: η ιστορία της δημιουργίας του Facebook μέσα από τα μάτια των εμπνευστών είναι στην πραγματικότητα τρεις διαφορετικές ιστορίες που αμφισβητούν την έννοια της μίας και μοναδικής αλήθειας.
O Ντέιβιντ Φίντσερ, θεωρείται δικαίως από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της γενιάς του, μαζί με τον Κριστοφερ Νόλαν και φυσικά τον κορυφαίο Ντάρεν Αρονόφσκυ. Άλλωστε και οι τρείς προαναφερθέντες ξεκίησαν μαζί την πορεία τους. Ο Φίντσερ, με φανταστικές ταινίες στο ενεργητικό του, όπως το αριστουργηματικό Seven, με τους Μπραντ Πίτ, Μόργκαν Φρίμαν και Κέβιν Σπέισι, εκεί όπου έδωσε ρεσιτάλ σκηνοθεσίας και οι τεχνικές του για το πως στήνεται ένα εξαιρετικό θρίλερ, θα μπορούσαν να διδαχθούν ακόμα και σε σεμινάριο. Το δε Fight Club του 1999, απλά ένα κομψοτέχνημα. Μια φοβερή ταινία που έχει να κάνει με την προσωπικότητα του απλού ανθρώπου, τα κόμπλεξ και τις φοβίες του και το πώς αυτός επιζητεί να αλλάξει την εικόνα του, ώστε να μπορέσει να μοιάσει ντε και καλά σε κάποιον άλλο.
Το Social Network χρησιμοποιεί στην ανάπτυξή της τη μέθοδο της διαλεκτικής. Το ενδιαφέρον είναι αμείωτο, σ’ όλη την διάρκεια. Σε κάθε σκηνή, υπάρχει ένα κλειδί. Το κλειδί αυτό φέρνει την ανατροπή, την έκπληξη, ξεκλειδώνει την δημιουργικότητα και το παραδίδει ως σκυτάλη στην σκηνή που ακολουθεί. Ξεκινώντας από τον χωρισμό του Ζούκεμπεργκ με την κοπέλα του (σε μια σκηνή με φοβερούς διαλόγους, όπου ο πρωταγωνιστής είναι απίστευτα ειρωνικός), ο Φίντσερ θέλει να αναλύσει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα (όπως άλλωστε κάνει σε όλες του τις ταινίες) του μετέπειτα ιδρυτή του Facebook. Ειρωνικός, και διάνοια με επιχειρηματικό μυαλό, έιναι ίσως τα στοιχεία που θα μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα τον Ζούκεμπεργκ, από αυτό που μας δείχνει η ταινία.
Μόλις λίγα λεπτά μετά τον χωρισμό του και σαν μια μορφή εκδίκησης γενικότερα πρός το γυναικείο φύλο στο οποίο δεν είχε και ιδιαίτερη απήχηση, οδηγείται στην δημιουργία ενός υποτυπώδους παιχνιδιού στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στο οποίο ο καθένας θα μπορεί να βαθμολογεί και να επιλέγει την ωραιότερη φοιτήτρια ανάμεσα σε δυάδες κοριτσιών. Το παιχνίδι του, γίνεται δημοφιλές και ξεσηκώνει διαμαρτυρίες από τις εν λόγω κοπέλες, αλλά εκείνος απτόητος. Λιγες μέρες αργότερα, τον προσεγγίζουν οι αδελφοί Γουίνκελβος και του δίνουν την ιδέα για κάτι παρόμοιο με το facebook. Αυτό ήταν! Ο Ζούκεμπεργκ τους αποφεύγει άλλες φορές επιδεικτικά και άλλες διακριτικά και το μυαλό του, σε συδυασμό με το κεφάλαιο του φίλου του Εντουάρντο Σαβερίν (Άντριου Γκαρφιλντ), δημιουργούν το διάσημο The Facebook, όπως ονομάστηκε αρχικά τότε. Απο εκεί και πέρα, αρχίζουν οι μισαλλοδοξία όλων μπροστά στην δόξα και στο χρήμα που φαίνεται οτι έρχεται, οι ίντριγκες, τα δικαστήρια, το γκρέμισμα της φιλίας των πρωταγωνιστών και πολλά άλλα που θα δείτε στην οθόνη.
Ο Φίντσερ, λοιπόν τα περιγράφει όλα αυτά πολύ διεξοδικά και χωρίς να κουράσει, με σπιντάτο ρυθμό και καταιγισμό πληροφοριών, αλλά παράλληλα χωρίς να αφήνει ανεκματάλλευτα τα κρυφά ή φανερά χαρτιά του. Μέσα σε 120 λεπτά, ο θεατής μπορεί να μάθει τα πάντα για το facebook, τους ανθρώπους που αναμείχθηκαν σε αυτην την ιστορία, αλλά επίσης και τους σκοπούς που είχε ο καθένας. Έχοντας στο οπλοστάσιο του δύο πολύ αξιόλογους νεαρούς ηθοποιούς στούς πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως ο καταπληκτικός Τζεσι Άιζεμπεργκ (The Squid and the whale) στον ρόλο του Ζούκεμπεργκ και την αποκάλυψη Άντριου Γκάρφιλντ (Λέοντες αντί αμνών, Βοy A, σύντομα θα τον δούμε και στο reboot του Spiderman), ώς Εντουαρντ Σαβερίν να τα καταφέρνουν περίφημα, ο Φίντσερ χτίζει την ιστορία πάνω τους και κάνει εύστοχη κριτική πάνω στην φιλία και το πόσο εύκολα χαλάει, την απληστία και την δίψα για δόξα και χρήμα. Το τελικό απόσταγμα που προκύπτει σε κάθε παρόμοια «φιντσερική» αναμέτρηση είναι ένα μετέωρο βήμα στο κενό, μία αβεβαιότητα για την τελική έκβαση, μία πλήρης αδυναμία διατύπωσης εναλλακτικών προτάσεων ή εξεύρεσης λύσεων, μία αμηχανία όχι ακριβώς μπροστά στο φάσμα της ήττας αλλά ενώπιον της αμφιβολίας αν διεξήχθη ποτέ μάχη.
Eίτε κάποιος ασχοληθεί ή όχι με το facebook, το Social Network είναι μια εξαιρετική ταινία, που όπως και οι περισσότερες του Φίντσερ, κριτικάρει εύστοχα τον μέσο άνθρωπο, ο οποίος μπροστά στη δόξα και το χρήμα κάνει τα πάντα, ώστε να πετύχει τον στόχο του, μην λογαριάζοντας τίποτα και προδίδοντας ακόμα και τις αξίες και τα ιδανικά του. Μπορεί να ακούγεται κουραστικό, αλλά για άλλη μια φορά παραδίδει μαθήματα για το πως στήνεται μια γρηγορη, μοντέρνα και εύστοχη ταινία, έτσι όπως πρέπει να είναι ο κινηματογράφος στην εποχή μας.
Cineramen
Share
