Διάρκεια: 89′
Πρωταγωνιστούν: Sean Bean, Adelaide Clemens, Kit Harrington, κ.α.
Βασισμένη στο videogame “Silent Hill” που γνώρισε απίστευτη επιτυχία σε όλο τον κόσμο, η τρισδιάστατη κινηματογραφική μεταφορά μας ταξιδεύει στον τρομακτικό κόσμο των δαιμόνων. Η Χέδερ Μάνσον βρισκόταν για πολλά χρόνια μαζί με τον πατέρα της στο κέντρο ενός ανθρωποκυνηγητού, αποφεύγοντας δυνάμεις τις οποίες ποτέ δεν μπόρεσε να κατανοήσει. Τώρα, λίγο πριν κλείσει τα 18 και ενώ υποφέρει από τρομερούς εφιάλτες, ο πατέρας της θα εξαφανιστεί και θα την αφήσει μόνη να ανακαλύψει ποια πραγματικά είναι… Μια σκοτεινή αποκάλυψη που θα την οδηγήσει βαθειά μέσα στον κόσμο των δαιμόνων και απειλεί να την παγιδέψει στο Silent Hill για πάντα.
Να πώ την αμαρτία μου, λάτρης των videogame δεν είμαι, ωστόσο αυτό δεν με έχει εμποδίσει από το να απολαύσω ταινίες βασισμένες σε τέτοια. Ως εκ τούτου,θα κρίνω το Sillent Hill 2: Revelation μόνο σαν ταινία και καθόλου, αν έχει σχέση με το videogame. Σαν ταινία λοιπόν, αποτυγχάνει παταγωδώς, καθότι έχουμε να κάνουμε με μια τεράστια αρπαχτή. Οι χαρακτήρες είναι αντιπαθητικοί, ακόμα και ο συνήθως αξιόπιστος Sean Bean (ναι ο Νέντ Στάρκ από το Game of Thrones) καταλήγει καρικατούρα. Για τους υπόλοιπους δεν το συζητάω προσέφρουν πολλές φορές άθελα τους γέλιο σε αρκετές σκηνές. To σενάριο μπάζει από παντού φυσικά με πολλές σκηνές να είναι εντελώς ξεκάρφωτες και βέβαια η πλοκή είναι βαρετή, κάνοντας τον θεατή να αδιαφορεί για τους χαρακτήρες και την όλη εξέλιξη τους. Τα τέρατα είναι κακοφτιαγμένα και με τοπου εμφανίζεται η Κάρι Αν Μός στην οθόνη, ακόμα και το τελευταίο ίχνος σοβαροφάνειας (αν βρεί κάποιος κάτι τέτοιο μέσα στην ταινία) εξαφανίζεται. Καμια πρωτοτυπία ή έστω κάποιο υποτυπώδες ενδιαφέρον και δείχνει να έχει γίνει απλά επειδή δόθηκαν διαταγές από τους ανωτέρους κάποιου studio. Γενικά, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία κάκιστη, εντελώς του ποδαριού σε όλους τους τομείς και απλά και μόνο αν την κανιβαλλίσει κανείς μπορεί να αντέξει ένα μέρος της μόνο, αλλά και πάλι πρόκειται για μια δυσάρεστη εμπειρία.
Share