[line]
[dropcap]Η[/dropcap] κατάσταση στην Ελλάδα αρχίζει και κινητοποιείται στο να ανοίξουν όλο και περισσότερες δραστηριότητες, ωστόσο για την ώρα δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο σε αυτό που αγαπάμε. Τα σινεμά έχουν κλείσει πολύ καιρό και δεν ξέρουμε πότε θα ανοίξουν παρά τα μέτρα χαλάρωσης και κατ’ επέκταση πλήρης ελέυθερης μετακίνησης. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει με το θέατρο και άλλα κομμάτια του πολιτισμού, ωστόσο όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν θα μιλήσουμε για τους κινηματογράφους, που είναι ο τομέας μας.
Την στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει μικρή ή μεγάλη κινητικότητα και σιγά σιγά έρχεται μια αντίστοιχη στον τομέα των κινηματογράφων, στην Ελλλάδα υπάρχει αβεβαιότητα, παρόλο που ενδεχομένως οι ανακοινώσεις να μην αργούν.
Στο εξωτερικό υπάρχει η σχετική βοήθεια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις (σε πολλές χώρες υπάρχουν ειδικά κονδύλια με εκατομύρια στήριξης για τα συνοικιακά σινεμά, ενώ άλλες ενισχύουν τις αίθουσες με υπερσύγχρονο σύστημα ήχου και εικόνας και συμβάλλουν στην βελτίωση τους), η κατάσταση όμως στην Ελλάδα είναι στο απροχώρητο. Δεν γνωρίζουμε τα εσωτερικά και οικονομικά των κινηματογράφων, ωστόσο ένας από τους πιο ασφαλείς κλάδους έχει μείνει στο… άγνωστο.
Δεν υπάρχει καμία επίσημη τοποθέτηση κυρίως για το πιο σημαντικό: το χρονοδιάγραμμα στο οποίο θα ανοίξουν, παρόλο που οι περισσότεροι κλάδοι (εντελώς δικαιολογημένα φυσικά και απόλυτα σωστά) έχουν αρχίσει να επανέρχονται. Και μάλιστα με τους εμβολιασμούς να επιταχύνονται.
Σίγουρα η κατάσταση με την πανδημία έχει αφήσει πολλά προβλήματα (σε πολλούς τομείς), ωστόσο τα σινεμά ανά περιόδους θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα στην κοινωνία με ασφάλεια και τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Αλλά έστω και τώρα δεν γνωρίζουν πολλοί αιθουσάρχες πότε και πως θα ανοίξουν, με την ζημιά να είναι ανυπολόγιστη.
Η διασκέδαση είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, πόσο μάλλον την συγκεκριμένη εποχή που πρέπει να θεωρείται επιβεβλημένη. Σε έναν ελεγχόμενο τομέα, όπως τα σινεμά (τα θέατρά και άλλοι αντίστοιχοι χώροι) με μειωμένη έστω χωρητικότητα, είναι ανεπίτρεπτο να μην επιτρέπεται η είσοδος.
Μετά από σχεδόν 7 μήνες απραξίας και το τέλος του lockdown θα κληθούν πολλές αίθουσες να ανοίξουν και πάλι. Πότε όμως; Πόσες θα αντέξουν και έχουν επιβιώσει; Κάποιος φυσικά θα πρέπει να τους ενημερώσει και να τους στηρίξει.
Προφανώς δεν είμαστε σε επικοινωνία με όλους τους κινηματογράφους, ούτε φυσικά είναι δουλειά μας η διαχείριση της πανδημίας. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι στον κλάδο, αλλά από την δική μας σκοπίά πάρα πολλά άτομα θέλουν να επιστρέψουν σε κλειστές και ανοιχτές αίθουσες για να στηρίξουν και να δουν την αγαπημένη τους ταινία.
Με το ποσοστό να είναι έτσι κι αλλιώς από το περασμένο καλοκαίρι στο 50-60% της χωρητικότητας και να μην έχουν παρουσιαστεί προβλήματα, ενδεχομένως αυτούς τους μήνες (αν όχι όλους σε αρκετούς από αυτούς) θα ήταν τόσο δύσκολο να μπορούν οι θεατές να ξεσκάσουν για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα με τα απαραίτητα μέτρα φυσικά; Εφ’ όσον γινόντουσαν οι απαραίτητοι έλεγχοι θα ήταν τόσο δύσκολο να μπαίνουν θεατές να βλέπουν την ταινία και να αποχωρούν, ώστε να γίνουν οι διαδικασίες καθαρισμού για την επόμενη προβολή;
Ξαναλέμε πως υγειονομικοί δεν είμαστε και φυσικά σεβόμαστε απόλυτα όσους ασχολούνται με το θέμα της πανδημίας σε επαγγελματικό επίπεδο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Και επαναλαμβάνουμε το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί καθαρά προσωπική άποψη και τίποτα παραπάνω. Και παρακαλούμε να αποφύγουμε τα κομματικά στα σχόλια.
Ωστόσο, μας θλίβει το γεγονός πως σε καμία επίσημη τοποθέτηση δεν δείχνει να υπάρχει μέριμνα για τα αγαπημένα μας σινεμά (ειδικά τις πολύπαθες κλειστές αίθουσες που ουσιαστικά είναι πάνω από ένα χρόνο κλειστές).
Μας έχει λείψει να κλειστούμε σε μια αίθουσα με τις ώρες και να αφεθούμε στην μαγεία της προβολής, την μυρωδιά του ποπ κόρν, να χαζέψουμε τα trailer, να κάνουμε συζητήσεις και πολλά ακόμα φυσικά, ευελπιστώντας να είμαστε στο τελευταίο στάδιο για να επιστρέψουμε.
Ας ελπίσουμε λοιπόν πως θα πρυτανεύσει και η λογική των ανωτέρω κλιμακίων γιατί εννοείται πως πρέπει όλοι να προσέχουμε και να είμαστε υγιείς και ευελπιστούμε να μην αργήσει η ώρα που θα ακούσουμε τα ευχάριστα.
Ωστόσο θα πρέπει άμεσα και με τα αντίστοιχα μέτρα να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα για τα σινεμά (στην προκειμένη περίπτωση αλλά και σε όλον τον πολιτισμο και τους υπόλοιπους κλαδους φυσικά), ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν κάποια στιγμή, έστω και με λιγότερο κόσμο και φυσικά να επιστρέψουμε όλοι στις θέσεις μας υγιείς πάνω απ’ όλα.
Όσες streaming πλατφόρμες και να έχουμε (άμεσα ή έμμεσα έχουμε στοχοποιηθεί και εμείς ως “παράνομοι” downloaders, χωρίς κανείς να γνωρίζει πόσα λεφτά δίνουμε σε τέτοιες υπηρεσίες), η εμπειρία του σινεμά δεν αλλάζει με τίποτα και για κανένα λόγο. Όταν ανοίξουν θα είμαστε κάθε μέρα εκεί, χωρίς να το διατυμπανίζουμε για τα κλικ.
Η αγάπη μας για το σινεμά είναι αδιαπραγμάτευτη και μακάρι να μπορούσαμε να ξοδεύουμε όλο τον μισθό μας εκεί (εντάξει υπερβάλλουμε, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοούμε) και όσο μπορούμε θα επιζητάμε το άνοιγμα των θυρών τους.
*Το παρόν άρθρο αποτελεί την προσωπική άποψη του γράφοντος Νίκου Δρίβα.
* Η φωτογραφία ανήκει στο υπέροχο Σινέ Λιλά
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]