Ο Μichael Bay δεδομένα τα τελευταία χρόνια μας έχει συνηθίσει σε “φασαριόζικες” και εφετζίδικες περιπέτειες με εκρήξεις και όλα τα συναφή. Όμως το Pain And Gain είναι ενδεχομένως η πιο υποτιμημένη ταινία του, καθώς επιχείρησε κάτι διαφορετικό. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Τρείς μπόντι-μπιλντεράδες από τη Φλόριντα μπλέκονται σε μια ιστορία εκβιασμού κι απαγωγής που πάει πιο στραβά από ότι υπολόγιζαν. O Daniel Lugo είναι ένας πρώην μικροαπατεώνας και νυν επαγγελματίας μποντιμπιλντεράς, ο οποίος είναι πεπεισμένος πως το σύμπαν του χρωστάει περισσότερα χρήματα και καλύτερη ζωή και είναι διατεθειμένος να φθάσει μέχρι τον φόνο και τις απαγωγές για να μαζέψει τα «χρωστούμενα».
Eίναι ευχάριστο όταν βλέπεις σκηνοθέτες να προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από το στυλ, που τους έχουμε συνηθίσει. Βέβαια πρέπει να διαλέγουν και τα κατάλληλα θέματα, ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα το υλικό τους και να ξέρουν φυσικά μέχρι που φτάνουν τα standard τους.
Κάτι τέτοιο ισχύει και με τον Michael Bay, ο οποίος με εκείνη την ταινία αποφάσισε να παρατήσει τις εκρήξεις και τις εντυπωσιακές περιπέτειες για να ασχοληθεί με την αληθινή ιστορία της συμμορίας του Sun Gym στο Μαϊάμι, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελούνταν από μποντι-μπιλντεράδες και δεν φημίζονταν τόσο για το υψηλό I.Q. τους.
Η ταινία ξεκάθαρα κλίνει προς την σατιρική πλευρά του Αmerican Dream και το πως τα πράγματα μπορούν να πάρουν πολύ άσχημη τροπή, όταν δεν υπάρχει πλάνο και μυαλό. Ο Bay το πήγε πολύ καλά στο σύνολο του και η ταινία βλέπεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον γενικότερα. Δεν ξέρουμε αν με τελείως διαφορετικό σκηνοθέτη θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη δουλειά, διότι τα “κουσούρια” του blockbustera σκηνοθέτη είναι εμφανή σε κάποια σημεία.
Ωστόσο ο Bay κάνει μιας είδους αποδόμησης του American Dream έχοντας φυσικά και στοιχεία από άλλες του ταινίες, ενώ παραγεμίζει την ταινία του αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς ότι βαριέσαι, το αντίθετο μάλιστα. Κυλάει πολύ ευχάριστα και διασκεδαστικά με μερικές έξυπνες “χαζές” ατάκες από τους πρωταγωνιστές.
Σε σχέση και με άλλες ταινίες, εδώ βάση θεματολογίας, καταφέρνει τηρουμένων των αναλογιών να δώσει περισσότερα πράγματα στην πλοκή και να αναπτύξει καλύτερα τους χαρακτήρες. Διότι όταν κάνεις μια ταινία βασισμένη σε “αληθινή ιστορία”, χρειάζονται και αυτά σε μεγάλο βαθμό. Επίσης τιγκάρει την ταινία του σε slomo πλάνα και σκηνές με κουνημένη κάμερα, κάτι που βοηθάει σε κάποια μέρη της ταινίας, εν αντιθέσει με άλλες εφετζίδικες του.
Οι ηθοποιοί που έχουν επιλεγεί ταιριάζουν στον ρόλο με τον “φαφλατά” Mark Wahlberg να έχει τα ηνία της ταινίας σε ερμηνευτικό επίπεδο και τον αγαθούλη Dwayne Johnson να κάνει την μεγάλη έκπληξη και να αποδεικνύεται εξαιρετικός σε ρόλο που δεν τον έχουμε συνηθίσει. Ο Mackie δεν μας δίνει κάποια τρομερή ερμηνεία αλλά είναι αξιοπρεπέστατος, ενώ όλα τα λεφτά είναι οι Tony Shaloub, Ed Harris και Rob Coddry, όλοι στους εκάστοτε ρόλους τους.
Γενικά, για να συνοψίσουμε, το Pain and Gain είναι μια διασκεδαστική ταινία, που δεν μετανιώνεις σε κανένα σημείο που επέλεξες να δείς (είναι δυο ώρες και κάτι, αλλά δεν το καταλαβαίνεις), με τον σκηνοθέτη να διαχειρίζεται όσο μπορεί καλύτερα το υλικό της και να προσφέρει περισσότερα πράγματα από τον μέσο όρο του (τουλάχιστον από το 2000 και μετά). Η τότε στροφή του Michael Bay σε διαφορετική θεματολογία παρουσίασε ένα ενδιαφέρον, αλλά αποδείχθηκε σύντομη δυστυχώς.
Cineramen
Share
