O Lucas (Mads Mikkelsen) είναι δάσκαλος σε ένα επαρχιακό σχολείο της Δανίας και διάγει έναν μάλλον ήσυχο και μοναχικό βίο, προσπαθώντας να πάρει πίσω την κηδεμονία του μοναχογιού του μετά το χωρισμό από τη γυναίκα του. Η ζωή του αρχίζει να βελτιώνεται όταν θα γνωρίσει την όμορφη Nadja και ο γιός του δηλώσει ότι θέλει επιτέλους να ζήσει μαζί του. Όμως η ευφορία αυτή δεν θα κρατήσει για πολύ και η ζωή που σχεδίαζε να ζήσει θα ανατραπεί από ένα μικρό αθώο ψέμα.
O Thomas Vinterberg (που μαζί με τον Lars Von Trier δημιούργησαν το περίφημο Δόγμα 95) το 2012 επέστρεψε μετά από κάποιες μέτριες επιλογές (που ακολούθησαν την περίφημη Οικογενειακή γιορτή) με μια φοβερή ταινία που όχι μόνο ήταν η καλύτερη ταινία της χρονιάς, αλλά και μια από τις καλύτερες που έχουμε δεί εδώ και πολλά χρόνια. Έχει τα πάντα για το είδος της και είναι σίγουρο ότι θα καθηλώσει τον θεατή.
Μιλάμε για μια ταινία που θα αφήσει άφωνο τον θεατή σε όλα του τα επίπεδα. Τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει ο σκηνοθέτης στον θεατή είναι πολύπλευρα και έχουν να κάνουν κυρίως με την ψυχολογία της μάζας απέναντι σε μια κατασταση ή άνθρωπο, χωρίς να υπάρχει βέβαια ξεκάθαρη κατάσταση.
Επίκαιρο όσο ποτέ με την παραπληροφόρηση που υπάρχει στην εποχή μας και φυσικά την στοχοποίηση προσώπων, που ειδικά στην Ελλάδα είναι αρκετά “μοδάτη” τα τελευταία χρόνια. Το ψέμα που εφευρίσκει ο Βίντερμπεργκ είναι φαινομενικά απλό, ωστόσο δίνει στην ήδη καλή μέχρι τότε ταινία την ώθηση που χρειάζεται για να πάρει εξαιρετικό ρυθμό μέχρι το εξαιρετικό φινάλε.
Η ταινία ποτέ δεν κάνει κοιλιά και φυσικά ούτε απλοποιεί τις καταστάσεις και γενικά λειτουργεί απόλυτα αντισυμβατικά και καταφέρνε να καθηλώσει τον θεατή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό στην κυριολεξία.
Ο πρωταγωνιστής (με τον φανταστικό Mads Mikkelsen να δίνει μια υπέροχη εσωτερική κατά κύριο λόγο ερμηνεία, αποδεικνύοντας το τεράστιο ταλέντο του) βρίσκεται ξαφνικά “στα σχοινιά” και ενάντιον όλων, ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί το αν το ψέμα που έχει ειπωθεί εναντίον του, ευσταθεί.
Η υπερπληροφόρηση και η παραπληροφόρηση βρίσκεται στο στόχαστρο του σπουδαίου Δανού σκηνοθέτη, ο οποίος με την καταπληκτική σκηνοθεσία του και την υποβλητική ατμόσφαιρα δίνει την απαιτούμενη υπόσταση στο όλο εγχείρημα και με το παραπάνω. Οι διάλογοι είναι ουσιαστικοί, η φωτογραφία καταπληκτική και η σκηνοθεσία με τις ερμηνείες απλά καταπληκτικές.
Ότι και να πεί κανείς για το Hunt είναι λίγο, για μια ταινία που όποιος την παρακολουθήσει θα την μνημονεύει για πολύ καιρό και σίγουρα πρόκειται για μια από τις ταινίες που δίνουν τροφή για σκέψη και συζητιούνται για ώρες. Όχι απλά προτείνεται να την δείτε, απλά επιβάλλεται να μην την χάσετε!
Cineramen
Share
