Γνωστός στον υπόκοσμο ως ο καλύτερος οδηγός που θα μπορούσες ποτέ να “νοικιάσεις”, ο χαμηλών τόνων πρώην στρατιώτης Frank Martin (Ed Skrein) παραδίδει οποιοδήποτε “πακέτο” για μια συγκεκριμένη τιμή. Γι’ αυτό και όλοι των αποκαλούν “Transporter“. Κινείται βάσει τριών κανόνων: όχι ονόματα, όχι ερωτήσεις και όχι επαναδιαπραγματεύσεις. Αλλά οι κανόνες του ακυρώνονται όταν η πανέμορφη femme fatale, Anna (Loan Chabanol), τον παγιδεύει με αποτέλεσμα να καταλήξει συνεργός σε μια ληστεία τράπεζας. Χωρίς να το θέλει, ο Frank μπλέκει σε ένα σχέδιο εναντίον ενός Ρώσου εμπόρου λευκής σαρκός που εξώθησε την Anna στην πορνεία 15 χρόνια πριν. Αποφασισμένοι να πάρουν εκδίκηση, η Anna και οι συνεργάτες της παίρνουν όμηρο τον πατέρα του Frank για να βεβαιωθούν ότι ο “Transporter” θα κάνει ότι του πουν.
Είναι μερικά πράγματα που όπως τα έχεις συνηθίσει, δεν μπορείς να τα αλλάξεις και φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στις ταινίες. Έτσι λοιπόν όταν ακούστηκε ότι θα γίνει νέα ταινία Transporter (πέρα από το ότι ήταν εντελώς αχρείαστη έτσι κι αλλιώς) το γεγονός ότι θα άλλαζε ο πρωταγωνιστής δεν δημιουργούσε και τις καλύτερες προσδοκίες.
Εκτός βέβαια από αυτό το γεγονός, δεν θα είχε κανένας πρόβλημα εφ’ όσον το The Transporter Refueled ήταν μια ταινία που θα βλεπόταν ευχάριστα και θα διασκέδαζε το κοινό. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν συμβαίνει, διότι η ταινία μοιάζει σαν να είναι… αποφασισμένη να βάλει όλα τα κλισέ που μπορεί να έχει το είδος.
Από μια τέτοια ταινία δεν θες και πολλά. Ωραία δράση, αδρεναλίνη και γενικότερα μια ταινία που θα σε κάνει να ξεχαστείς. Αυτό είναι απόλυτα λογικό και με αυτή τη διάθεση θα δεις το The Transporter Refueled. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω απουσιάζουν και η ταινία καταλήγει να εκνευρίζει τον θεατή.
Η επιλογή καταρχήν του άγνωστου Ed Skrein (θα τον δούμε και στο Deadpool) για τον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν θα ήταν τόσο κακή, αν δεν είχε αυτό το υφάκι του ξερόλα ή τις εκφράσεις του, οι οποίες πραγματικά πέρα από το ότι δεν έχουν καμία σχέση με του προκατόχου του, σε κάνουν να μην τον συμπαθείς.
Γενικά το The Transporter Refueled πέρα από το ότι δεν έχει πρωταγωνιστή που (να το πούμε με απλά λόγια) θα “πωρωθείς” μαζί του όπως ήταν ο (άσημος τότε) Statham κάνει πολλά λάθη, καθότι και έχει αντιγράψει σκηνές από τις προηγούμενες ταινίες του franchise αλλά και με μερικές εξαιρέσεις οι υπόλοιπες είναι εντελώς άνευρες και εντελώς προβλέψιμες.
Υπάρχουν 2-3 καλογυρισμένες σκηνές, ωστόσο στις κρίσιμες σκηνές (και ειδικότερα στο φινάλε) τα πράγματα εξελίσσονται με τραγελαφικό και προβλέψιμο τρόπο, οι ατάκες που εκστομίζουν οι χαρακτήρες είναι εντελώς άστοχες, οι “κακοί” της ταινίας είναι απλά απαράδεκτοι και παρουσιασμένοι με εντελώς τσαπατσούλικο τρόπο, ενώ το ενδιαφέρον είναι ελάχιστο σε όλη την διάρκεια της.
Μόνο o Ray Stevenson κάπως ξεχωρίζει, όλοι οι υπόλοιποι ωστόσο είναι καρικατούρες της κακιάς ώρας. Και αν προσπεράσεις αυτό το θέμα και εστιάσεις την δράση,σίγουρα θα βαρεθείς μιας και δεν υπάρχει κάτι που να μην το έχουμε ξαναδεί και μάλιστα με πολύ καλύτερο τρόπο, απ’ ότι στο The Transporter Refueled.
Για να συνοψίσουμε, η ταινία The Transporter Refueled είναι μια από τις εκείνες που περνάνε αδιάφορες και είναι πολύ καλύτερο να πιάσετε την πρώτη ταινία της σειράς, παρά να υποστείτε αυτή τη 1,5 ώρα που σίγουρα δεν θα γεμίσει τον χρόνο σας, ούτε θα προσφέρει κάτι παραπάνω σε αυτή την κοινότυπη και εντελώς βαρετή περιπέτεια.