[line]
Διάρκεια: 122′
Πρωταγωνιστούν: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Jackie Weaver, Chris Tucker, κ.α.
Ο Pat είναι ένας προβληματικός νεαρός που μόλις βγήκε από το ψυχιατρείο. Στην προσπάθειά του να αναμιχθεί με τον κόσμο, να τα ξαναβρεί με την γυναίκα του και να ρυθμίσει την ζωή του, γνωρίζει την επίσης προβληματική Tiffany. Εκείνη προσφέρεται να τον βοηθήσει να ξανακερδίσει την γυναίκα του με ένα αντάλλαγμα. Έτσι γεννιέται μια ιδιαίτερη και πολύ δυνατή σχέση μεταξύ τους. Το “Silver lining” είναι ένα αγγλικό ιδίωμα και έχει την σημασία της άκρατης αισιοδοξίας. Αυτή ακριβώς είναι και η φύση της σχέσης που δημιουργείται μεταξύ του Pat και της Tiffany.
BAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3 / 5
Ο συνεπής και σταθερά καλός σκηνοθέτης David O. Russell (Three Kings, The Fighter) επιστρέφει με μια feelgood αλλά και psycho (σε μερικά σημεία) ταινία. Η ταινία έχει μέχρι κάποιο σημείο τουλάχιστον, τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του σκηνοθέτη, την κάμερα να απεικονίζει όλες τις κινήσεις των ηθοποιών, σαν να τις ζείς εκείνη την ώρα και φυσικά πρόκειται για μια εξαιρετικά καλογραμμένη ταινία.
Σκηνοθεσία που σε βάζει και σε κρατάει στο “παιχνίδι”, εξυπνες ατάκες, είτε πικρόχολες, είτε αστείες και πολύ καλές ερμηνείες από όλη την τετράδα (απροσδόκητα στιβαρός ο Bradley Cooper, εξαιρετικά ώριμη και γοητευτική η Jennifer Lawrence, επιστροφή στα παλιά και γνώριμα ερμηνευτικά λημέρια για τον Robert De Niro, σταθερά καλή η Jackie Weaver, ενώ όσο εμφανίζεται και ο Chris Tucker βλέπουμε ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από τις κωμωδίες του) συνθέτουν το σκηνικό του Silver Linings Playbook, το οποίο θα μπορούσε βέβαια να είναι και καλύτερο.
Το τελευταίο εικοσάλεπτο με μισάωρο, ενώ υπάρχει η κορύφωση της ταινίας έχουμε ένα αδικαιολόγητα κλισέ κομμάτι, το οποίο θα μπορούσε άνετα να αποφευχθεί και να διαχειριστεί καλύτερα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι κρίμα ένα κομμάτι της ταινίας, να μην τελειοποιεί μια πολύ καλή προσπάθεια μέχρι εκείνο το σημείο.
Οι δυο πρωταγωνιστές έχουν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους και νομίζεις ότι είναι στην πραγματικότητα ζευγάρι (δεν παρακολουθώ τα gossip, οπότε δεν γνωρίζω αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο) και οι μεταξύ τους διάλογοι είναι απολαυστικοί. Επίσης ο Ντε Νίρο δίνει μια σπουδαία ερμηνεία μετά από αρκετό διάστημα, ενώ η Jackie Weaver μετά την σαρωτική της ερμηνεία στο Animal Kingdom δίνει ένα ακόμα ρεσιτάλ.
Ο David O. Russell προσφέρει μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική στο θέμα του, διαφορετική από την τυπική Χολιγουντιανή προσέγγιση με μπόλικο γλυκόπικρο χιούμορ, συγκίνηση και γενικότερα ταύτιση με τους χαρακτήρες απλά νιώθεις ότι στο τέλος η πολυπόθητη κορύφωση μπορούσε να είναι καλύτερη και λιγότερο προβλέψιμη, όπως εξελίσσεται η ταινία.
Σίγουρα όμως πρόκειται για μια ωραία ταινία που βγάζει αρκετά συναισθήματα στον θεατή και είναι έξυπνη, κάτι που δεν βρίσκεις συχνά πλέον σε παραγωγές τέτοιου είδους.
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]