Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΑφιερώματαO μοναδικός Anthony Hopkins

O μοναδικός Anthony Hopkins

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]

[line]

[dropcap]Ο[/dropcap] Sir Philip Anthony Hopkins (31 Δεκεμβρίου 1937) είναι Αμερικανός πολίτης από τις 12 Απριλίου 2000. Για την ενσάρκωση του Χάνιμπαλ Λέκτερ στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών, ενός από τους διασημότερους “κακούς” της ιστορίας του κινηματογράφου, τιμήθηκε το 1991 με Βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Στις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες της φιλμογραφίας του ανήκουν οι εξής: Το Λιοντάρι τον Χειμώνα (1968), Ο Άνθρωπος Ελέφαντας (1980), Δράκουλας (1992), Τα Απομεινάρια μιας Μέρας (1993) και Νίξον (1996). Χρήσθηκε ιππότης από την Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ το 1993 και αποτελεί μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας των Τεχνών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης από το 2008.

 

Νεανικά χρόνια

Ο Hopkins γεννήθηκε στο Μάργκαμ, Πόρτ Τάλμποτ, της Ουαλίας. Είναι γιος της Μύριελ Ανν (πατρικό όνομα Γιέιτς) και του Ρίτσαρντ Άρθουρ Χόπκινς, φούρναρη στο επάγγελμα. [1] Η μητέρα του είναι μακρινή συγγενής του Ιρλανδού ποιητή Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς.[1] Δεν είχε ιδιαίτερα καλές επιδόσεις στο σχολείο. Όντας μοναχικός στο χαρακτήρα και έχοντας δυσλεξία, αποφάσισε πως θα εκφραζόταν καλύτερα δια μέσου των τεχνών, ζωγραφίζοντας ή παίζοντας πιάνο, αντί να απορροφηθεί με σπουδές. Το 1949, και για να του επιβληθεί κάποια πειθαρχία, οι γονείς του επέμειναν να γραφτεί στο Jones’ West Monmouth Boys’ School στο Πόντυπουλ, στην Ουαλία. Φοίτησε εκεί για πέντε εξάμηνα και κατόπιν στο Cowbridge Grammar School, στο Κάουμπριτζ της Ουαλίας.

Τον Χόπκινς ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την ηθοποιία ο συμπατριώτης του Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο είχε μια σύντομη γνωριμία σε ηλικία 15 ετών. Έτσι φοίτησε στο Welsh College of Music and Drama στο Κάρντιφ, από όπου και αποφοίτησε το 1957. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δύο χρόνια, μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου και σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία της Δραματικής Τέχνης.

Καριέρα

Ο Άντονι Χόπκινς στo Διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο το 2005
Το 1965, μετά από μερικά χρόνια σε διάφορους θιάσους, τον ξεχώρισε ο Σερ Λόρενς Ολίβιε, που τον προσκάλεσε στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο. Ο Χόπκινς έγινε αντικαταστάτης του Ολίβιε, και έπαιξε στη θέση του όταν ασθένησε από σκωληκοειδίτιδα κατά τη διάρκεια μιας παραγωγής του έργου The Dance of Death του Αυγούστου Στρίνμπεργκ. Ο Ολίβιε αργότερα, στα απομνημονεύματά του με τίτλο Εξομολογήσεις ενός Ηθοποιού, σημειώνει: «Ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός ηθοποιός στο θίασο που ονομαζόταν Άντονι Χόπκινς με αντικαθιστούσε και διεκπεραίωσε το ρόλο του Έντγκαρ σαν γάτος με ένα ποντίκι ανάμεσα στα δόντια».

Παρά την επιτυχία του στο Εθνικό Θέατρο, ο Χόπκινς κουράστηκε να επαναλαμβάνει τον ίδιο ρόλο κάθε βράδυ και επιθύμησε να εμφανιστεί στον κινηματογράφο. Το 1968, κέρδισε την ευκαιρία του στην ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα, όπου υποδύθηκε το Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, στο πλάι των Πήτερ Ο’ Τουλ, Κάθριν Χέπμπορν και του Τίμοθυ Ντάλτον, αρκετά προτού ενσαρκώσει τον Τζέιμς Μποντ, στο ρόλο του Φιλίππου Β’ της Γαλλίας.

Παρόλο που ο Χόπκινς συνέχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, σταδιακά απομακρύνθηκε από αυτό με κατεύθυνση την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έκανε το ντεμπούτο του στη μικρή οθόνη το 1967 στην παραγωγή του BBC A Flea in Her Ear. Από τότε ευτύχησε να έχει μια μακρά καριέρα, κερδίζοντας μια σειρά από σημαντικά βραβεία. Ο Χόπκινς έλαβε τους τιμητικούς τίτλους Commander of the British Empire (CBE) το 1987 και Knight Bachelor το 1993 (έγινε δηλαδή Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, με άλλα λόγια Σερ). Το 1996, ο Χόπκινς έγινε επίτιμο μέλος του Πανεπιστημίου της Ουαλίας (University of Wales), στο Λάμπετερ.

Ο Χόπκινς έχει δηλώσει πως ο ρόλος του Μπερτ Μανρώ, τον οποίο και υποδύθηκε στην ταινία του 2005, The World’s Fastest Indian, αποτελεί τον αγαπημένο του. Επίσης πως αποτέλεσε τον ευκολότερο ρόλο που υποδύθηκε καθώς μοιράζεται μαζί του την ίδια φιλοσοφία ζωής.

Το 1996, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, August, μια διασκευή του Θείου Βάνια, του Άντον Τσέχοφ. Το πρώτο του σενάριο, ένα πειραματικό δράμα με τίτλο Slipstream, το οποίο επίσης σκηνοθέτησε και έντυσε μουσικά, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς για το έτος 2007.

Το 2006, ο Χόπκινς τιμήθηκε με το Βραβείο Σεσίλ ντε Μιλ στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών για τη δια βίου προσφορά του στον κινηματογράφο. Το 2008 έγινε μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Bafta Fellowship Award). Από τις 24 Σεπτεμβρίου 2003 έχει δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.

Προσωπική Ζωή

Ο Χόπκινς κατοικεί μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετανάστευσε στη χώρα μία φορά το 1970 επιθυμώντας να ακολουθήσει καριέρα στον κινηματογράφο, μα επέστρεψε στη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ωστόσο, επέστρεψε στις ΗΠΑ μετά τις επιτυχίες που είχε κατά τη δεκαετία του 1990. Έλαβε και την υπηκοότητα στις 12 Απριλίου 2000 την οποία και γιόρτασε με ένα ταξίδι 3.000 μιλίων κατά μήκος της χώρας.

Ο Χόπκινς παντρεύτηκε τρεις φορές. Οι πρώτες δυο σύζυγοί του ήταν οι Πετρονέλλα Μπάρκερ (1967-1972) και Τζένιφερ Λύντον (1973-2003). Τώρα είναι παντρεμένος με την Κολομβιανή Στέλλα Άρρογεϊβ. Έχει μια κόρη από τον πρώτο του γάμο, την Άμπιγκεϊλ Χόπκινς (γεννημένη το 1967), ηθοποιό και τραγουδίστρια.

Υποστήριξε κατά καιρούς πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, με αξιοσημείωτες τις προσπάθειές του για τη διατήρηση του Εθνικού Πάρκου Snowdonia. Ήταν επίσης επίτιμος καλεσμένος στο Γκαλά Συγκέντρωσης Χρημάτων για Γυναίκες σε Αποθεραπεία, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα τη Βενετία και την Καλιφόρνια, που παρέχει βοήθεια σε γυναίκες που βρίσκονται σε απεξάρτηση από διάφορες ουσίες. Είναι επίσης εθελοντής διδάσκων στη Σχολή Υποκριτικής Ράσκιν στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, όπου και διαμένει. Είναι ακόμη επιφανές μέλος της Greenpeace και στις αρχές του 2008 πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτικό σποτ, εκφράζοντας ανησυχίες για τη μαζική αλιεία φαλαινών που πραγματοποιεί η Ιαπωνία.

Ο Χόπκινς υπήρξε στο παρελθόν αλκοολικός, έχοντας απεξαρτητοποιηθεί από το 1975.

Ο Χόπκινς είναι επίσης ταλαντούχος πιανίστας. Το 1986, κυκλοφόρησε ένα single με τίτλο Distant Star. To 2011 μάλιστα, αποκαλύφθηκε ότι είχε συνθέσει και ένα βάλς το οποίο πρωτοπαίχτηκε σε κοινό από τον Αντρέ Ριού και την ορχήστρα του στη Βιέννη.

Το 2007, ανακοίνωσε πως θα αποσυρθεί προσωρινά από την ηθοποιία για να κάνει ταξίδια σε όλο τον κόσμο.

Υποκριτική

Καλλιτεχνικό Ύφος

Ο Άντονι Χόπκινς είναι γνωστός για την εκτενή προετοιμασία που κάνει προκειμένου να υποδυθεί ένα ρόλο. Έχει κατά καιρούς εκμυστηρευθεί σε συνεντεύξεις πως όταν συμμετέχει σε μία νέα ταινία περνά τα λόγια του όσες περισσότερες φορές μπορεί (ορισμένες φορές περισσότερες από 200) μέχρι να βγαίνουν φυσικά από το στόμα του, μέχρι να το κάνει χωρίς να το σκέφτεται. Αν και αυτό επιτρέπει κάποιον προσεκτικό αυτοσχεδιασμό, μερικές φορές τον έφερε σε σύγκρουση με τον εκάστοτε σκηνοθέτη που παρεκκλίνει από το σενάριο ή που διαμαρτύρεται ότι ο ηθοποιός ζητά υπερβολικό αριθμό λήψεων. Ο Χόπκινς υποστηρίζει, επίσης, πως, όταν ολοκληρώνει μία σκηνή, απλά αδειάζει το μυαλό του από τις ατάκες του, χωρίς να είναι σε θέση να τις θυμηθεί αργότερα.

Ο Ρίτσαρντ Αττένμπορο, που σκηνοθέτησε τον Χόπκινς σε πέντε διαφορετικές περιστάσεις, έφτασε στα όρια κατά τα γυρίσματα της ταινίας Στη Χώρα της Σκιάς (1993) για να συμφιλιώσει τις δύο αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις των πρωταγωνιστών του, Χόπκινς και Ντέμπορα Γουίνγκερ, που μοιράστηκαν πολλές σκηνές. Αν και ο Χόπκινς επιθυμούσε να γίνονται οι ελάχιστες δυνατές πρόβες, προτιμώντας τον αυθορμητισμό των πρώτων λήψεων, η Γουίνγκερ έκανε συνεχώς πρόβες. Για να τα καταφέρει, ο Αττένμπορο υποδυόταν ο ίδιος το ρόλο του Χόπκινς κατά τις πολυάριθμες πρόβες, φέρνοντάς τον μόνο στην τελευταία πριν τη λήψη. Ο σκηνοθέτης επιδοκίμασε τον Χόπκινς για «την ασυνήθιστη ικανότητά του να σε κάνει να πιστεύεις, όταν τον ακούς, πως είναι μόλις η πρώτη φορά που λέει αυτή την ατάκα. Είναι ένα απίστευτο χάρισμα».

Επιπροσθέτως, ο Χόπκινς είναι χαρισματικός μίμος, ικανός να αλλάζει την ουαλική προφορά του σε οποιαδήποτε άλλη πρέπει να χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του. Ντουμπλάρισε τη φωνή του πάλαι ποτέ μέντορά του Σερ Λώρενς Ολίβιε στις πρόσθετες σκηνές της ταινίας Σπάρτακος, κατά την επανέκδοσή της το 1991.

Χάνιμπαλ Λέκτερ

Ίσως ο διασημότερος ρόλος του Άντονι Χόπκινς να είναι ο κατά συρροήν δολοφόνος με τις συνήθειες κανιβαλισμού, Χάνιμπαλ Λέκτερ, στην ταινία Η Σιωπή των Αμνών (1991), στο πλάι της ηθοποιού Τζόντι Φόστερ στο ρόλο της Κλαρίς Στάρλινγκ. Και οι δύο βραβεύτηκαν με το Όσκαρ πρωταγωνιστικού ρόλου στις κατηγορίες ανδρών και γυναικών αντίστοιχα. Η ταινία κέρδισε επίσης τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Πρόκειται για τη συντομότερη πρωταγωνιστική ερμηνεία που βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ, καθώς ο Χόπκινς εμφανίζεται μόλις για δεκαεπτά λεπτά. Ο Χόπκινς επανέλαβε το ρόλο του Λέκτερ ακόμη δύο φορές, στις ταινίες Χάνιμπαλ (2001) και Κόκκινος Δράκος (2002). Η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη στο ρόλο αυτό Σιωπή των Αμνών ανακηρύχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως ο νούμερο ένα κακός που εμφανίστηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Την εποχή που του προσφέρθηκε ο ρόλος, ο Χόπκινς πραγματοποιούσε την επιστροφή του στη σκηνή του Λονδίνου, παίζοντας στη Μαντάμ Μπάτερφλαϋ. Είχε επιστρέψει στο Λονδίνο έχοντας ζήσει μερικά χρόνια στο Χόλυγουντ, έχοντας αφήσει κάθε άλλο είδος δραστηριότητας, λέγοντας «Λοιπόν αυτό το κομμάτι της ζωής μου τελείωσε. Είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε. Υποθέτω πως πρέπει πλέον να συνηθίσω να είμαι ένας αξιοσέβαστος ηθοποιός που κυκλοφορεί εδώ κι εκεί με φανταχτερή αμφίεση στο Γουέστ Έντ λαμβάνοντας μέρος σε αξιοσέβαστες δουλειές του BBC μέχρι το τέλος της ζωής μου» .

Ο χαρακτήρας έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία Ο Ανθρωποκυνηγός, ελαφρά βασισμένη στο βιβλίο Κόκκινος Δράκος. Στον Λέκτερ (Λέκτορ στην ταινία) έδωσε σάρκα και οστά ο Βρετανός ηθοποιός Μπράιαν Κοξ. Με την ταινία Κόκκινος Δράκος να αποτελεί ριμέικ του Ανθρωποκυνηγού, ο Χόπκινς έπαιξε τον κακό-είδωλο σε διασκευές και των τριών μπεστσέλλερ του Τόμας Χάρις με ήρωα το Λέκτερ. Ο συγγραφέας έχει δηλώσει πολύ ικανοποιημένος με την απεικόνιση του ήρωά του από τον Χόπκινς. Ωστόσο, ο Χόπκινς δήλωσε πως ο Κόκκινος Δράκος θα ήταν η τελευταία εμφάνισή του ως Λέκτερ, και πως δεν θα έπαιρνε ούτε αφηγηματικό ρόλο στην τελευταία προσθήκη της σειράς, Hannibal Rising.

Ο Anthony Hopkins έχει υποδυθεί πολλούς διάσημους ιστορικούς και φανταστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους οποίους συναντάμε:

Τζων Κουίνσυ Άνταμς (Amistad, 1997)
Πιέρ Μπεζούκωφ (War and Peace, 1972)
Γουίλιαμ Μπλάι (The Bounty, 1984)
Κάρολος Ντίκενς (The Great Inimitable Mr Dickens, 1970)
Τζον Φροστ (A Bridge Too Far, 1977)
Μπρούνο Χώπτμαν (The Lindbergh Kidnapping Case, 1976),
Αβραάμ Βαν Χέλσινγκ (Bram Stoker’s Dracula, 1992)
Αδόλφος Χίτλερ (The Bunker, 1981),
Τζον Χάρβεϋ Κέλλογκ (The Road to Wellville, 1994)
Κ. Σ. Λιούις (Shadowlands, 1993),
Ντέιβιντ Λόυντ Τζωρτζ (Young Winston, 1972)
Μπερτ Μανρώ (The World’s Fastest Indian, 2005)
Ρίτσαρντ Νίξον (Nixon, 1995)
Απόστολος Παύλος (Peter and Paul, 1981)
Οθέλλος (Othello, 1981)
Πάμπλο Πικάσο (Surviving Picasso, 1996)
Κουασιμόδος (The Hunchback of Notre Dame, 1982)
Γιτζάκ Ραμπίν (Victory at Entebbe, 1976)
Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (The Lion in Winter, 1968)
Μάρκος Κράσσος (Jeff Wayne’s Musical Version of Spartacus, 1992)
Τίτος Ανδρόνικος (Titus, 1999)
Φρέντερικ Τριβς (The Elephant Man, 1980)
Δον Ντιέγκο ντελα Βέγκα (The Mask of Zorro, 1998)
Άλφρεντ Χίτσκοκ (Hitchcock, 2012)

Βραβεύσεις και Υποψηφιότητες

Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου

Βράβευση:

1992: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών

Υποψηφιότητα:

1994: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
1996: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Νίξον
1998: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ

Βραβεία Saturn

Βράβευση:

1992: Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών

Υποψηφιότητα

1978: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας σε ταινία τρόμου για την ταινία Audrey Rose
1993: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Dracula
1999: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Συνάντησε τον Τζο Μπλακ
2002: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Χάνιμπαλ

Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA)

Βράβευση:

1973: Καλύτερου τηλεοπτικού ηθοποιού για την τηλεταινία Πόλεμος & Ειρήνη
1992: Καλύτερου Ηθοποιού για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
2008: Αναγόρευση σε Μέλος της Ακαδημίας

Υποψηφιότητα

1969: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα
1971: Καλυτερού τηλεοπτικού ηθοποιού
1979: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Magic
1994: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας

Critics’ Choice Awards

Βράβευση:

1998: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ

Βραβεία Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου

Βράβευση:

1992: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών

Βραβεία EMMY

Βράβευση:

1976: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία The Lindbergh Kidnapping Case
1981: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία The Bunker

Υποψηφιότητα:’

1982: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία Η Παναγία των Παρισίων
1990: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την τηλεταινία Μεγάλες Προσδοκίες

Χρυσές Σφαίρες

Βράβευση:

2006: Βραβείο Cecil B. DeMille για την προσφορά του στον κινηματογράφο

Υποψηφιότητα:

1979: Καλύτερου Ηθοποιού σε Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Magic
1989: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε μίνι-σειρά ή τηλεταινία για την τηλεταινία The Tenth Man
1992: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
1994: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Τα Απομεινάρια μιας Μέρας
1996: Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Νίξον
1992: Καλύτερης Β’ Ανδρικής Ερμηνείας σε Κινηματογραφική Ταινία για την ταινία Αμιστάντ

National Board of Review

Βράβευση:

1991: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών
1993: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Στη Χώρα της Σκιάς

Βραβεία Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης

Βράβευση:

1991: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Η Σιωπή των Αμνών

Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου

Υποψηφιότητα:

1996: Α’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Νίξον
1998: Β’ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία Αμιστάντ
2007: Εξαίρετης Ερμηνείας Καστ σε κινηματογραφική ταινία ως μέλος του καστ της ταινίας Bobby

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ