[line]
[dropcap]O[/dropcap] υλικός κορεσμός και η αίσθηση της κενότητας οδηγούν ένα γιάπη στην αϋπνία. Από εκεί στα μεταμεσονύχτια κέντρα υποστήριξης για κάθε πικραμένο. Τελικά, στη γνωριμία με τον Τάιλερ Ντέρντεν, έναν μυστηριώδη αναρχικό λούμπεν. Αυτός θα τους προτείνει την ίδρυση του Fight Club, όπου οι αλλοτριωμένοι αστοί θα εκτονώνονται μέχρι τελικής πτώσης. Eδώ μπορείτε να δείτε την άποψη μας για την ταινία.
H ταινία θα προβληθεί σε streaming στην Κίνα και όπως γίνεται συνήθως με την λογοκρισία, άλλαξε εντελώς το φινάλε και έτσι αντί για το κλασικό, προτιμήθηκε κάτι διαφορετικό. Συγκεκριμένα, ο Tyler ειδοποιεί την αστυνομία, η οποία βρίσκει όλα τα εκρηκτικά και εμποδίζει την καταστροφή, ενώ έπειτα από δίκη, ο πρωταγωνιστής μπαίνει σε άσυλο από το οποίο και αποφυλακίζεται το 2012.
Ωστόσο πλέον το φινάλε άλλαξε και πάλι με το κανονικό να επανέρχεται πλέον και επίσημα στην υπηρεσία streaming στην Κίνα και τα μοναδικά σημεία που λείπουν είναι οι σκηνές σeξ των Brad Pitt με την Helena Bonham Carter.
O David Fincher πάντως δεν πήρε με καλό μάτι όλο αυτό που έγινε λέγοντας πως ενημερώθηκε για την λογοκρισία, αφού αγοράστηκαν τα δικαιώματα από εταιρεία που είναι ουσιαστικά σαν να την άλλαξε τελείως. Παράλληλα αναφέρει πως αφού δεν τους αρέσει το όλο στόρι, ποιο το νόημα να θέλουν την ιστορία, οπότε είναι σαν να τους αρέσει μεν, αλλά να θέλουν να το φέρουν στα… μέτρα τους, διαφοροποιώντας το έργο. Και είναι ταινία 20 ετών, που δεν έχει την “φήμη χουχουλιάρικου έργου”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά..
Από κει και πέρα, η νουβέλα του Πόλανικ, επιλέχθηκε από την παραγωγό της 20th Century Fox, Laura Ziskin, που προσέλαβε τον Jim Uhls να γράψει το σενάριο της ταινίας. Ο Fincher ήταν ένας από τους τέσσερις σκηνοθέτες που είχαν σκεφτεί οι παραγωγοί, και τελικά επιλέχθηκε εκείνος λόγω του ενθουσιασμού του για τη ταινία. Ο Fincher εξέλιξε το σενάριο μαζί με τον Uhls και πήρε συμβουλές από τους ηθοποιούς και άλλους ανθρώπους της βιομηχανίας ταινιών. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί, σύγκριναν το Fight Club με τις ταινίες Επαναστάτης Χωρίς Αιτία (1955) και Ο Πρωτάρης (1967). Ο Φίντσερ ήθελε η βία του Fight Club να χρησιμεύσει σαν αλληγορία για τη σύγκρουση ανάμεσα σε μια γενιά νέων ανθρώπων και ένα σύστημα αξιών από διαφημίσεις. Ο σκηνοθέτης αντέγραψε τους ομοφυλοφιλικούς απόηχους από τη νουβέλα του Πόλανικ για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να τους αποτρέψει από το να προβλέψουν το τέλος.
Στα στελέχη του στούντιο, δεν άρεσε η ταινία και αναδιάρθρωσαν την διαφημιστική καμπάνια που είχε σχεδιάσει ο Φίντσερ, για να μειώσουν τις προβλεπόμενες απώλειες. Το Fight Club δε κατάφερε να εκπληρώσει τις επιθυμίες του στούντιο στο box office και έλαβε πολωμένες αντιδράσεις από κριτικούς που διαφωνούσαν σχετικά με τη βία και την ηθική ασάφεια, αλλά επαίνεσαν τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη μουσική και τα μηνύματα. Θεωρήθηκε από τις πιο αμφιλεγόμενες και πολυσυζητημένες ταινίες του 1999. Αργότερα, η ταινία έγινε κριτική και εμπορική επιτυχία, με τη κυκλοφορία του DVD, που καθιέρωσε το Fight Club σαν καλτ ταινία.
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]