Διάρκεια: 130′
Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Έμα Γουότσον, Ρούπερτ Γκριντ, κ.α.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας η δράση θα μεταφερθεί έξω από το Χόγκουαρτς, όπου ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη εξορμούν για την επικίνδυνη αποστολή της ανίχνευσης και καταστροφής του μυστικού αθανασίας του Βόλντεμορτ, των Πεμπτουσιωτών. Χωρίς την καθοδήγηση των καθηγητών τους ή την προστασία του Καθηγητή Ντάμπλντορ, θα πρέπει να στηριχτούν ο ένας στον άλλο. Οι Σκοτεινές Δυνάμεις, όμως, απειλούν να τους καταστρέψουν. Στο μεταξύ, ο κόσμος της μαγείας έχει μετατραπεί σε έναν πολύ επικίνδυνο τόπο.
Kαταρχήν, ξεκινώντας την κριτική οφείλω να πώ οτι δεν είμαι και πολύ fan του Ηarry Potter. Τα βίβλία δεν τα έχω διαβάσει και είχα σταματήσει στην τέταρτη ταινία, λόγω βαρεμάρας. Η πρώτη και η δεύτερη ταινία ήταν ομολογουμένως πολύ καλες για το είδος τους. Όμως η τρίτη ταινία έχασε τελείως τον μπούσουλα και η τέταρτη ήταν παταγώδης αποτυχία και δεν είχε να προσθέσει πολλά, αρχίζοντας να επαναλαμβάνεται. Για τις υπόλοιπες δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.
Το Harry Potter and the Deathly Hallows, ενώ περιμένει κανείς να έχει κουράσει ακόμα και τους πιο φανατικούς φίλους του Πότερ, αντιθέτως αποδεικνύεται λίρα εκατό. Ανανεώνει την ιστορία και γίνεται πιο σκοτεινό, με περισσότερο ψαχνό και γενικότερα πιο ενήλικο, από τα τετριμμένα παιδιαρίσματα της παρέας του Χάρι.
Σε αυτό το πρωτο μέρος, οι ήρωες αφήνουν την σιγουριά που τους προσέδιδε το Χόγκουαρντς και περιπλανιούνται εκτός με το μέλλον τους αβέβαιο και φυσικά με διάφορους να κυνηγούν τον Χάρι, αλλά και τους υπόλοιπους. Αυτό που κάνει την καινούργια ταινία να διαφέρει και να ξεχωρίζει απότις υπόλοιπες, είναι η προσπάθεια ανανέωσης του μύθου και γενικότερα το στιβαρό σενάριο, σε σχέση με την καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία και την εντυπωσιακή φωτογραφία, της δίνουν έναν άλλο αέρα.
Η ταινία διαθέτει μια απίστευτη σκηνοθετική ωριμότητα, που καταφέρνει ακόμα και να καλύπτει τα λίγα ευτυχώς μειονεκτήματα της. Αυτό που επίσης, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η εντυπωσιακή ανάπτυξη των κεντρικών χαρακτήρων της σειρας, αλλά και η ωριμότητα που δείχνουν να αποκτούν σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που περνούν και όταν όλα πάνε στραβά ακόμα και μεταξύ τους.
Το γεγονός ότι το βιβλίο χωρίστηκε τελικά σε δυο μέρη αντι να γυριζόταν σε μια ενιαία ταινία, όπως αρχικά είχε ειπωθεί, δίνει την ευκαιρία στον Γουέιτς να βάλει κάτω τα πράγματα, να δώσει μεγαλύτερο βάρος και βάθος στην ιστορία του και να μην υπερφορτώσει την ταινία με πολλές σκηνές ειδικών εφέ.
Επίσης, η μουσική “δένει” απόλυτα με την ταινία και προσδίδει μια σπουδαία ατμόσφαιρα, ενώ χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι οι σκηνές δράσης που υπάρχουν είναι αρκούντως εντυπωσιακές. Μπορεί σε κάποια σημεία να φαντάζει μακροσκελές, διαθέτει όμως μερικές εξαιρετικές σεκάνς, που αποζημιώνουν τόσο το μέσο θεατή όσο και τον σκληροπυρηνικό φαν της σειράς, όπως η νυχτερινή καταδίωξη στην αρχή, η είσοδος στα άδυτα του Υπουργείου Μαγείας και βέβαια η animated εξιστόρηση του μύθου των Κλήρων του Θανάτου – μια πραγματικά αριστουργηματική σεκάνς, η κορυφαία όχι μόνο του φιλμ αλλά πιθανότατα και ολόκληρης της εποποιίας.
Το προτελευταίο μέρος της σειράς, κινείται σε τελείως διαφορετικό μήκος από τις προηγούμενες κουραστικές ταινίες, με μια φανερή διάθεση ανανέωσης, όπως έκαναν (σε τελείως διαφορετικό επίπεδο βέβαια) και αντίστοιχα ο Κρίστοφερ Νόλαν με το Βatman και ο Μάρτιν Κάμπελ με το James Bond. Δηλαδή, την δημιουργία ενός εγκεφαλικού blockbuster, το οποίο δεν θα σερβίρει απλά στον θεατή χορταστικές σκηνές δράσης, αλλά θα τον κάνει να νοιαστεί για τους ήρωες του και να αναλύσει πτυχές του χαρακτήρα τους που ίσως ουτε καν είχε σκεφτεί οτι υπάρχουν.
Το συγκεκριμμένο φιλμ λοιπόν, είναι το καλύτερο ορεκτικό για το φινάλε των ταινιών με το δεύτερο μέρος να μας έρχεται το καλοκαίρι και μια μεγάλη ευκαιρία να τελειώσει με μεγαλοπρεπή τρόπο, αντάξιο της φήμης της σειράς. Πάντως το πρώτο μέρος, κατάφερε να κάνει ακόμα και άτομα που δεν είναι φανατικοί του Χάρι Ποτερ (όπως ο γράφων), να ανυπομονούν για την συνέχεια του και αυτό είναι σίγουρα αρκετά μεγάλο κατόρθωμα.
Cineramen
Share
ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΛΑΚΙΑ Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ!
ΓΙΑ ΗΛΙΘΙΟΥΣ!
Άν έχεις κάτι προσωπικό με τον Χάρι και την παρέα του να του το πεις face to face και οχι εδώ, κατάλαβες;; Γεια σου ρε Αινστάιν !