Locke – Κριτική ταινίας

Η ταινία αφηγείται δύο σημαντικές ώρες από τη ζωή του Ivan Locke, ενός εργοδηγού από το Μπέρμιγχαμ, οι οποίες πρόκειται να αλλάξουν ριζικά το μέλλον του. Αυτές τις ώρες ο Locke βρίσκεται στο αυτοκίνητο του οδηγώντας προς το Λονδίνο. Τα δεδομένα, ωστόσο, ανατρέπονται διαρκώς από το κινητό του και, πιο συγκεκριμένα, από τις συνομιλίες που γίνονται από αυτό.

Υπάρχουν μερικές ταινίες που μόνο και μόνο λόγω υπόθεσης σε ιντριγκάρουν, όσο περίεργη κι αν ακούγεται αυτή. Οι ταινίες που εξελίσσονται σε ένα μόνο χώρο και την κάμερα αποκλειστικά σημαδεμένη στον πρωταγωνιστή, μπορούν να εξελιχθούν

σε διαμαντάκια όπως το Buried για παράδειγμα.

Το Locke έχει ένα από τα καλύτερα trailer που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, μια και αποκαλύπτει ελάχιστα πράγματα για την πλοκή της ταινίας και μόνο τα βασικά. E λοιπόν όποιος αντικρίσει την ταινία και ξέρει τι στυλ θα πάει να δει, θα μείνει έκπληκτος.

Η ταινία του Steven Knight αντιπροσωπεύει ένα είδος ταινίας που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό και έχουμε δει με πολύ καλά αποτελέσματα (Buried) ή όχι με τόσο επιτυχημένο τρόπο (Carjacked). To γεγονός και μόνο ότι η ταινία είναι γυρισμένη μόνο με τον Tom Hardy να οδηγεί και την κάμερα να είναι καρφωμένη σε αυτόν σχεδόν για όλη την διάρκεια, πρόκειται για κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Για την ακρίβεια πολύ ωραίες οι ταινίες με ειδικά εφέ, η τεχνολογία, οι μεγάλες παραγωγές αλλά κάτι τέτοιες ταινίες σε κάνουν να εκτιμήσεις το κλασικό σινεμά.

Μόνο με ένα αυτοκίνητο και τον Tom Hardy και νιώθεις πραγματικά ότι ταξιδεύεις μαζί με τον πρωταγωνιστή και είσαι μέρος της ιστορίας του. Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή είναι καταπληκτική και σε καθηλώνει. Κάθε κίνηση, κάθε ατάκα και γενικότερα όλες του οι αντιδράσεις πειστικότατες και αποδεικνύουν το πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι ο Βρετανός σταρ. Αυτός είναι ο ένας στιβαρός παράγοντας της ταινίας.

Το άλλο δυνατό γρανάζι του Locke είναι η εξαιρετική σκηνοθεσία του Steven Knight. Με ελάχιστα μέσα και πολύ μικρό budget καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κομψοτέχνημα. Κάθε πλάνο ωραιότερο από το προηγούμενο, οι πλάγιες λήψεις του εντυπωσιακές, η εστίαση στις αντιδράσεις του πρωταγωνιστή απόλυτα επιτυχημένες, ενώ τα “κόλπα” με τους φωτισμούς και γενικότερα μερικά σημεία της διαδρομής είναι πανέξυπνα και ωραία δοσμένα.

Δεν θα αποκαλύψουμε στοιχεία της πλοκής, διότι θα χαλάσει μεγάλη από την μαγεία της ταινίας, ωστόσο να είστε σίγουροι ότι θα βρεθείτε μπροστά σε μια ανέλπιστη κινηματογραφική εμπειρία, σε μια ταινία που κάνει την διαφορά και αποτελεί ανάσα δροσιάς στον ορυμαγδό μεγάλων παραγωγών (που εννοείται μας αρέσουν και δεν έχουμε θέμα), δίνοντας μια εναλλακτική λύση, ένα κλασικό δείγμα κινηματογράφου.

To Locke δεν εκβιάζει σε κανένα σημείο της καταστάσεις, ούτε παίρνει θέση για τα γεγονότα που εκτυλίσσονται, θέλοντας να μας κάνει αρεστό ή μη τον πρωταγωνιστή. Είναι από εκείνες τις ταινίες που σκέφτεσαι τις καταστάσεις και ενώ φαινομενικά κάποια πράγματα φαίνονται απλά, όσο περνάει η ώρα αναρωτιέσαι τι ακριβώς θα έκανες εσύ στην θέση του Hardy. Διλήμματα, προβληματισμοί και όλα όσα μπορούν να προκύψουν από μερικές απλές ή περίπλοκες καταστάσεις της ζωής.

Ένα μοναδικό ψεγάδι (όχι κάτι το τρομερό όμως) είναι το γεγονός ότι περιμένεις το κάτι παραπάνω και μια ακόμα κορύφωση στο φινάλε, αλλά δεν είναι κάτι που θα χαλάσει την ταινία.

Εν συντομία, το Locke είναι μια ταινία αρκετά ιδιαίτερη και διαφορετική, ένα δείγμα καλού σύγχρονου σινεμά, χωρίς την παρέμβαση της τεχνολογίας και από εκείνες που σε κάνουν να τις κουβεντιάζεις για πολλές ώρες. Την προτείνω ανεπιφύλακτα και καλό θα ήταν να μην χάσετε αυτή την ανεπανάληπτη κινηματογραφική εμπειρία.