Διάρκεια: 150΄
Πρωταγωνιστούν: Daniel Day Lewis, Sally Field, Tommy Lee Jones, κ.α.
Το 1865, καθώς ο αμερικανικός εμφύλιος μαίνεται, ο Αμερικανός Πρόεδρος Abraham Lincoln παλεύει με το διαρκές μακελειό στο πεδίο της μάχης, ενώ παράλληλα δίνει την προσωπική του μάχη για την κατάργηση της δουλείας. Η σχετική συνταγματική τροποποίηση για τη χειραφέτηση των σκλάβων πρέπει, ωστόσο, να γίνει πριν το τέλος του εμφυλίου και την επανένωση της χώρας, καθώς οι Νότιοι θα αποτελέσουν αδιαμφισβήτητα τροχοπέδη στην εν λόγω προσπάθεια. Όμως το πολυπόθητο τέλος του εμφυλίου φαίνεται να πλησιάζει. Έτσι, καλείται να αντιμετωπίσει το δίλημμα: τέλος στον πόλεμο ή τέλος στη δουλεία;
Το Lincoln αναμφίβολα αποτελεί μια ακόμα μεγάλη φετινή παραγωγή σε μια πολύ πλούσια χρονιά. Δεν ξέρω αν είναι πολλές οι 12 υποψηφιότητες που αμείφθηκε, ούτε με ενδιαφέρει αν έχει ιστορικές ανακρίβειες μέσα. Σαν ταινία, αν και αργεί να πάρει μπρός αρκετά (υπολογίστε μετά το 45λεπτο με μια ώρα), σου κρατάει το ενδιαφέρον χωρίς αμφιβολία. Είναι όμως αρκετό αυτό για μια ταινία που είναι πρώτη σε υποψηφιότητες για Όσκαρ;
Αυτό είναι το μεγάλο θέμα της (καλογυρισμένης και με καλές ερμηνείες) καινούργιας ταινίας του Σπίλμπεργκ. Ότι βλέπεται με ενδιαφέρον από ένα σημείο και μετά, αλλά για τις προσδοκίες που έχεις, δεν εντριφεί όσο θα έπρεπε. Υπάρχουν κενά και στην προσωπικότητα του Λίνκολν, αλλά και στο έργο του, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του cast και του σκηνοθέτη.
Με λίγα λόγια, περιμένεις το κάτι παραπάνω, το οποίο δεν έρχεται και σε αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση. Οι ερμηνείες είναι καταπληκτικές (με αυτόματο πιλότο ο Day Lewis, την παράσταση όμως κλέβει ο εξαιρετικός Tommy Lee Jones, όπως και η θεσπέσια Sally Field, όλοι τους δικαιολογημένα υποψήφιοι για Όσκαρ), τα σκηνικά και τα κούστούμια επιβλητικά και βοηθούν στην απεικόνιση της εποχής.
Το εικαστικό κομμάτι γενικότερα είναι άρτιο, ωστόσο το περιεχόμενο της ταινίας ήθελε περαιτέρω δουλειά. Eννοείται, πως πρόκειται για καλή προσπάθεια στο τεχνικό της κομμάτι αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τόσες πολλές υποψηφιότητες και αν είχε επεξεργαστεί καλύτερη η πρώτη αργή και βαριά μια ώρα και βάλε, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια καλύτερη ταινία.
Εν ολίγοις, για να συνοψίσουμε το Λινκολν πρόκειται για απλά συμπαθητική ταινία, όπου έχουμε υπέροχες ερμηνείες, πολύ καλή απεικόνιση της εποχής (αν και λείπουν εικόνες από τον εμφύλιο), ωστόσο δεν θα έπρεπε να μένει στάσιμη σε μερικά σημεία στο περιεχόμενο της, αλλά να αναλύσει περισσότερο την περσόνα του Abraham Lincoln και να μην απογοητεύει κρατώντας χαμηλά τον πήχη σε όλη της την διάρκεια.
Cineramen
Share
