Ο Gawain (Dev Patel), ο απερίσκεπτος και πεισματάρης ανιψιός του βασιλιά Αρθούρου ξεκινά ένα τολμηρό ταξίδι για να συναντήσει τον διαβόητο Πράσινο Ιππότη, που βάζει σε δοκιμασίες τη γενναιότητα των αντρών. Στο διάβα του, θα αναμετρηθεί με φαντάσματα, γίγαντες, κλέφτες και δολοπλόκους σε ένα βαθύτερο ταξίδι αυτογνωσίας με σκοπό να αποδείξει την αξία του στα μάτια της οικογένειας. Αποστολή του να πληρώσει το τίμημα ενός παράτολμου παζαριού: να παραδώσει το κεφάλι του έναν χρόνο μετά τον αποκεφαλισμό του μυστηριώδη Πράσινου Ιππότη.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)
Ο σκηνοθέτης David Lowery είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα. Μπορώ να πώ με μεγάλη ευκολία , οτι η εκδοχή του για την ταινία Pete’s Dragon που έκανε για τη Disney, είναι μέσα στις αγαπημένες μου , ενω εκτίμησα την τολμηρή ματιά του για τη θλίψη στο A Ghost Story. Πολύ λίγοι σκηνοθέτες μπορούν να μεταβούν τόσο απρόσκοπτα από το mainstream στο arthouse indie με τέτοια ευκολία, διατηρώντας παράλληλα μια σαφή και προφανή άποψη.
Ο Lowery, όμως, διακρίνεται και για την ευθύτητα και οργάνωση των πλάνων του , χρησιμοποιώντας ισορροπημένα κάρδα μεταξύ φαντασιακού και υπαρκτού , δικαιολογώντας και εκτελώντας άψογα τη στυφή δραματικότητα του οποιουδήποτε έργου του. Την ίδια “αγάπη” δείχνει και εδω , αλλά το αποτέλεσμα δεν τον δικαιώνει … απόλυτα .
Εδω να κάνω ενα μικρό detour, και να “αναφέρω” οτι δεν εχω διαβάσει το ποίημα στο οποίο βασίζεται η ταινία, μια μικρή έρευνα όμως την έκανα: Το πρωτότυπο ποίημα συντέθηκε το 14 ο αιώνα από έναν άγνωστο ποιητή και έχει μαγέψει αναγνώστες και καλλιτέχνες για δεκαετίες με την αλλόκοτη και σουρεαλιστική του ιστορία για τον ιπποτισμό, τη μαγεία, τον πειρασμό, τη μεταμόρφωση και την αυτογνωσία. Οι στίχοι βρίθουν από συμβολισμό, αλληγορία και μυστήριο.
Ανήκει στις ιστορίες για τον Βασιλιά Αρθούρου και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης και ξεχωρίζει για την αμφιλεγόμενη και πλούσια ιστορία ενηλικίωσης που ξετυλίγει. Επανεκδόθηκε το 1925 από τον Τόλκιν και έχει συναρπάσει τους αναγνώστες από τότε, κερδίζοντας τη θέση του ανάμεσα στους αρθουριανούς θρύλους. Κάτω από όλη την εκκεντρικότητα και την αμφισημία υπάρχει ένα αλληγορικό σχόλιο για τη μάχη ανάμεσα στον χριστιανισμό και την παλαιά τάξη, καθώς ένας πολιτισμός (που ενσαρκώνει ο Βασιλιάς Αρθούρος) παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Βασισμένο , λοιπόν , στο ποίημα του 14ου αιώνα , Sir Gawain and The Green Knight, ο Lowery αποφάσισε να υποκύψει , εσφαλμένα ίσως , σε μια πληθώρα οπτικών φετίχ , έχοντας μαζί του τις απαραίτητες “ελευθερίες” του original κειμένου , ξεχνώντας παράλληλα το μεγαλύτερο ατού της ταινίας του : … ανάπτυξη χαρακτήρων .
Κάτω απο την σημαία της “οτι κάνω είναι τέλειο” Α24 , το ολο εγχείρημα φαίνεται να είναι απλώς μια δικαιολογία για τον Lowery ώστε να επιδοθεί στα προαναφερθέντα οπτικά φετίχ του , παραλείποντας εντελώς το γεγονός ότι υπάρχει σαφής έλλειψη ουσίας στο σενάριό του, παρασύροντας μαζί τις σκηνές του , οι οποίες δεν έχουν αρκετό βάρος ώστε να σχηματίσουν μια συναρπαστική ή συνεκτική πλοκή.
Στην αρχή, ο σκηνοθέτης επενδύει στο να μας τρομοκρατήσει. Ο Gawain , ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι οδηγείται από την αίσθηση της “τιμής”, δοκιμάζει την ακεραιότητά του , όταν σε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι, ο Πράσινος Ιππότης , ένα υβριδικό τέρας δέντρου και ανθρώπου και μια κακόβουλη αρσενική εκδοχή της Μητέρας Φύσης , καλεί οποιονδήποτε παρευρισκόμενο να τον αποκεφαλίσει, αλλά με την προϋπόθεση ότι, σε ένα χρόνο, θα ανταποδώσει τη “χάρη”, στόν αντιπαλό του, στο μυστικιστικό Πράσινο Παρεκκλήσι. Ο Gawain αγνοεί ( ή δεν την καταλαβαίνει ) την “προσφορά”, αποκεφαλίζει τον Πράσινο Ιππότη (Ralph Ineson) και υπογράφει το δικό του πιστοποιητικό θανάτου.
Ο Gawain, στήν αρχή, φοβάται να συναντήσει τη μοίρα του στα χέρια του επιβλητικού τέρατος, αλλά ενα χρόνο αργότερα , όντας άνθρωπος του λόγου του , ξεκινά αυτό το μακρύ και επίπονο ταξίδι στο Πράσινο Παρεκκλήσι. Στην πορεία, όπως και ο Όμηρος στην Οδύσσεια, συναντά μια ποικιλία χαρακτήρων, όπως η Lady Essel της Alicia Vikander, τον “θεριστή” του Barry Keoghan, τον “άρχοντα” του Joel Edgerton ένα ακέφαλο πνεύμα και ένα κοπάδι γυμνών γιγάντων.
Τα υπόλοιπα είναι ένα φαντασμαγορικό ονειρικό ταξίδι , μια αλληγορική αναζήτηση , με εναν ενδιαφέρον τρόπο μεταξύ αντίληψης και πραγματικότητας , με τον χαρακτήρα του “ήρωα” να βλέπει -πλέον- την ψυχή του μέσα από ενα “τρίτο μάτι” , δοκιμάζοντας τον εαυτό του, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.
Καλά και άγια ολα αυτά, αλλά και πάλι οχι αρκετά. Ο Lowery και ο DP του, Andrew Droz Palermo, αφήνουν στην “μπάντα” το σενάριο και ασχολούνται με τα uber-visual καρέ τους, καθώς η κάμερα του Lowery φαίνεται να είναι πάντα τοποθετημένη με ενα τρόπο , που να λέει στον θεατή “κοίτα εδώ, τι κάνω !“. Ναι, όσο περίεργο, σαγηνευτικό και οπτικά πολυτελές είναι το όλο concept, ποτέ δεν μπόρεσα πραγματικά να επενδύσω στο ταξίδι του Gawain.
Εκεί που πραγματικά “φυσάει” η ταινία, είναι στίς ερμηνείες, με τους Patel και Edgerton, να ξεχωρίζουν με την θεατρικότητά τους στο έτσι και αλλιώς θεατρικό στήσιμο της ταινίας, ενω η χρήση αρχαίας Αγγλικής γλώσσας , ανεβάζει επίπεδο την παραγωγή.
Παρ’ όλα αυτά, ο Lowery και η ομάδα του δεν μπορούν να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ της καταπληκτικής φωτογραφίας και σκηνικών, και του υποτιθέμενου συναισθηματικού πλαισίου πίσω από αυτά. Κλείνοντας την μάλιστα στα υπερβολικά πολλά 130 λεπτά της, η ταινία που προκύπτει είναι ένα αλλόκοτο στοίχημα, η ιδέα, μάλιστα, ότι μπορείς να εμπλακείς σε ένα παιχνίδι με τίμημα τον θάνατο, αλλά δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει το αναπόφευκτο γεγονός τόσο βαθιά ή θλιβερά όσο νομίζει.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★✬☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
The Green Knight Trailer
Cineramen
Share
