Η κριτική μας για το ’71

To Βρετανικό σινεμά, τα τελευταία χρόνια μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες στιγμές και σπουδαίες ταινίες. Όπως είχαμε αναφέρει και στο πρόσφατο Starred Up, το παραδοσιακό σινεμά της Βρετανίας ξέρει να φτιάχνει ταινίες γεμάτες αγωνία και μπορεί να προσφέρει απλόχερα ένταση και κυνικές εικόνες, χωρίς όμως υπερβολές και να τον παρακάνουν. Το ’71, όπως θα δείτε και στην κριτική παρακάτω, παρουσιάζει με εντυπωσιακό τρόπο, μια αληθινή ιστορία, κρατώντας τον θεατή σε αγωνία από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό.

Υπόθεση 

Το 1971 στη Βόρεια Ιρλανδία οι συγκρούσεις κλιμακώνονται και ο φόβος για εμφύλιο πόλεμο εντείνεται. Ένας νεαρός Βρετανός στρατολογείται στο Μπέλφαστ. Η πόλη είναι διχασμένη σε «πιστούς» Προτεστάντες και «εχθρικούς» Καθολικούς. Και οι δύο πλευρές έχουν παραστρατιωτικές οργανώσεις, ενώ συμμορίες του δρόμου και μυστικοί πράκτορες προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, ο καθένας με βάση τις αρχές τους. Μια περιπολία μετατρέπεται γρήγορα σε συμπλοκή και ο άτυχος στρατιώτης θα μείνει πίσω. Η επιστροφή στη βάση του είναι μια οδύσσεια γεμάτη φόβο και απόγνωση.

Πολλά είχαν ακουστεί για το ’71 και πολύ πριν δούμε την ταινία και γράψουμε την κριτική, ήμασταν περίεργοι διότι η ταινία είχε τεράστιο hype από την Ευρώπη και τα Φεστιβάλ που προβλήθηκε και όχι μόνο αυτό αλλά κέρδισε και την Χρυσή Αθηνά στο πρόσφατο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας.

Μιλώντας για ερμηνείες, πρέπει να σταθούμε στον καταπληκτικό Jack O’ Connell (που όπως πρωταγωνίστησε στο Starred Up και θα τον δούμε στο Unbroken σε σκηνοθεσία της Angelina Jolie), o οποίος δείχνει πολυτάλαντος σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από την προαναφερθείσα ταινία και λειτουργεί το ίδιο καλά και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αρετές της ταινίας. Και οι υπόλοιποι ηθοποιοί στους ρόλους τους είναι από ικανοποιητικοί ως και διακριθέντες, ωστόσο κακά τα ψέματα ο O’ Conell κλέβει χαρακτηριστικά την παράσταση.

Μπορεί σε λίγα ευτυχώς σημεία να έχει θεματάκια (κυρίως με 2-3 σκηνές δράσης) , αλλά ευτυχώς γρήγορα επανέρχεται σε “κανονικούς” ρυθμούς και μας δίνει μια από τις πιο δυνατές εκπλήξεις της χρονιάς και μια ταινία με υπόδειγμα σκηνοθεσίας. Βάλτε και στην εξίσωση την καλοφτιαγμένη φωτογραφία, που βοηθάει το όλο εγχείρημα ακόμα περισσότερο, δίνοντας την απαιτούμενη ατμόσφαιρα που χρειάζεται.

Εν ολίγοις, έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που δεν “μασάει τα λόγια της” και χωρίς να γίνεται φλύαρη περνάει τα απαραίτητα αντιπολεμικά μηνύματα της και παράλληλα προσφέρει μια περιπέτεια διαφορετική από τις άλλες, χωρίς ένα μάτσο φόνους και απανωτές εκρήξεις. Το ’71 είναι μια ταινία που πριν λίγο καιρό μπορεί καν να μην την περιμέναμε, ωστόσο μετά την παρακολούθηση της είναι δεδομένο θα την θυμόμαστε για πολύ καιρό για την αμεσότητα της και τον ξεκάθαρο προσανατολισμό της.

---

---

’71 Official Trailer