‘Οπως έχω γράψει και στο παρελθόν το να γράψεις κριτική για ταινία του Jason Statham είναι από την μια το πιο εύκολο και από την άλλη το πιο δύσκολο πράγμα. Ναι μεν ξέρεις με τι έχεις να κάνεις και τι θα δεις, από την άλλη ωστόσο (όπως συμβαίνει και στο Wild Card) μερικές φορές αυτό γίνεται και κουραστικό, καθότι δεν είναι όλες οι ταινίες του Βρετανού διασκεδαστικές.
Για ακόμα μια φορά ο Jason Statham συνεργάζεται με τον Simon West (The Mechanic, Expendables 2), ωστόσο αυτή τη φορά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τα αποτελέσματα των δυο προηγούμενων. Ο σκηνοθέτης του Con Air, φτιάχνει μια περιπέτεια που δεν προσφέρει διασκεδαστικές στιγμές (με εξαίρεση δυο πολύ όμορφα γυρισμένες σκηνές δράσης), ούτε φυσικά έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που σε κρατάει σε αγωνία.
Το Wild Card είναι από τις ταινίες που ζήτημα αν θα θυμάσαι μισή ώρα μετά την παρακολούθηση του, ωστόσο αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το θέμα είναι όπως αναφέρθηκε ότι δεν εξυπηρετεί κανένα από τους σκοπούς του είδους. Δεν περιμένεις να δεις το Heat, αλλά μια ταινία που θα σε διασκεδάσει ωστόσο και εκεί αποτυγχάνει. Η ταινία έχει λιγότερο ξύλο, περισσότερο μπλα μπλα, ωστόσο μοιάζει πολύ μπερδεμένη στον προσανατολισμό της.
Οι ταινίες του Jason Statham έχουν ως σήμα κατατεθέν τις σκηνές ξύλου του σταρ και εκεί έγκειται η επιτυχία τους, αφού αυτό θέλει να δει ο κόσμος. Τo Wild Card θέλει από την μια να το διαφοροποιήσει και να μην δώσει μια ακόμα “κενή” περιπέτεια ωστόσο δεν το καταφέρνει, διότι καταφεύγει σε μια άνευρη και απίστευτα φλύαρη ταινία γεμάτη από βαρετούς και αντιπαθητικούς χαρακτήρες και θα ευχόσουν να ήταν ακόμα μια περιπέτεια τίγκα στην δράση.
Η υπόθεση δεν στέκεται ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον, ο Statham μοιάζει κάπως να βαριέται (και δεν είναι επειδή το… ζητάει ο χαρακτήρας του Wild Card) και έτσι καταλήγουμε σε μια ταινία που δεν δικαιολογεί την ύπαρξη της και ακόμα και ο συνήθως αξιόπιστος Stanley Tucci δεν φαίνεται ικανός να σώσει την παρτίδα. Αφήστε που ο απαράδεκτος Milo Ventimiglia είναι ότι χειρότερο έχουμε δει τελευταία σε μια ερμηνεία που αξίζει Χρυσά Βατόμουρα. Οι Hope Davis και Anne Heche δεν αξιοποιούνται ούτε στο ελάχιστο, ενώ γλάστρα είναι και η Sofia Vergara. Ο Michael Angarano συναγωνίζεται τον Milo Ventimiglia στο σπάσιμο νεύρων.
Εν κατακλείδι, το Wild Card είναι μια ταινία με μόλις 2-3 καλές σκηνές, που όπως λένε “από το ένα αυτί μπαίνει από το άλλο βγαίνει”, σε μια προσπάθεια που πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Statham να θυμάται μετά από λίγο καιρό.
Wild Card Trailer
Cineramen
Share
0/5 Δυστυχως το χειροτερο του!