Εχουμε αναφέρει αρκετές φορές, ότι ναι μεν το Ελληνικό σινεμά από την μια, έχει καταφέρει να αλλάξει επίπεδο και να ανέβει… σκαλιά, από την άλλη ωστόσο τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνεται. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το (πετυχημένο για κάποια χρόνια) είδος του weird cinema, έχει αρχίσει και κουράζει, καθώς ξεμένει από ιδέες. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες ταινίες όπως το Τετάρτη 04:45, που θέλουν να αναβαθμίσουν το Ελληνικό σινεμά.
Το Τετάρτη 04:45 είναι μια ταινία που ναι μεν έχει αρκετά “δάνεια” από Αμερικάνικες ταινίες (στυλιζαρισμένη βία, “βρώμικοι” χαρακτήρες, slow motion κίνηση), ωστόσο το κάνει με τον… δικό του τρόπο. Είναι μια ταινία με το δικό της ιδιαίτερο στυλ, μια αρκετά ενδιαφέρουσα κινηματογράφηση και γενικότερα στοιχεία που θέλουμε να βλέπουμε. Για να ξεκαθαρίσω, έχει κάποια περιττά κλισέ και 2-3 αχρείαστες σκηνές προς το φινάλε.
Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να πει ότι το Τετάρτη 04:45 είναι μια από τα ίδια. Από τα πρώτα της πλάνα, η ταινία σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, εστιάζοντας στους χαρακτήρες πάνω απ’ όλα με αφετηρία ένα σχετικά συνηθισμένο σενάριο, αλλά σε καμία περίπτωση αδιάφορο. Με τον Στέλιο Μάινα να μας είναι πολύ συμπαθής στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε αρκετές στιγμές της ταινίας, ο θεατής ταυτίζεται μαζί του κάτι πολύ σημαντικό για μια ταινία. Στους υπόλοιπους ρόλους ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα ο Δημήτρης Τζουμάκης ένας ηθοποιός γεννημένος να παίζει τέτοιους χαρακτήρες, προσφέροντας την σκληράδα και το χιούμορ που χρειάζονται. Οι υπόλοιποι ρόλοι δεν αξιοποιούνται όσο θα έπρεπε, αλλά δεν περνάνε και απαρατήρητοι.
Το Τετάρτη 04:45 είναι πάνω απ’ όλα μια ταινία με στυλ και ατμόσφαιρα, θυμίζοντας αρκετά τις νουάρ ταινίες που βλέπουμε συνήθως από σκηνοθέτες του Χόλιγουντ. Οι διάλογοι είναι προσεγμένοι (εντάξει οι βρισιές και γενικότερα οι ακραίες εκφράσεις, δεν λείπουν γενικότερα από τέτοιες ταινίες), πολλές σκηνές είναι εντυπωσιακά σκηνοθετημένες, ειδικότερα η τελευταία κρίσιμη σκηνή είναι υπέροχα εκτελεσμένη και γενικότερα η ταινία διαθέτει κάτι το ξεχωριστό.
Εκείνο δυστυχώς που δεν “απογειώνει” είναι το γεγονός ότι σε μερικά σημαντικά σεναριακά ζητήματα που προκύπτουν δεν κάνει το βήμα παραπάνω και μερικά κλισέ στερούν από το Τετάρτη 04:45 κάτι ακόμα καλύτερο από αυτό που ήδη προσφέρει. Όχι ότι αποτελεί κακή προσπάθεια, ίσα ίσα που το Ελληνικό σινεμά χρειάζεται τέτοιες προσπάθειες που είναι ειλικρινείς και προσφέρουν κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.
Για να συνοψίσουμε, το Τετάρτη 04:45 είναι μια ταινία που βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον και σε συνεπαίρνει στον ρυθμό και το στυλ της, σε μια προσπάθεια η οποία είναι άξια συγχαρητηρίων, διότι καταφέρνει να δώσει μια ταινία που δεν βλέπουμε συχνά (εννοώντας σαν είδος) στον Ελληνικό κινηματογράφο. Δυστυχώς, σε μερικά κρίσιμα σημεία και για κάποιες λεπτομέρειες χάνει την ευκαιρία να γίνει μια από τις πιο αξιομνημόνευτες των τελευταίων χρόνων. Βέβαια, το γεγονός ότι διαφοροποιείται από τις συνήθεις ταινίες των τελευταίων χρόνων είναι ένα βήμα μπροστά και μόνο λίγο δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις.
Τετάρτη 04:45 Trailer
Cineramen
Share
