Tα remake ταινιών (και ειδικότερα τρόμου) δίνουν και παίρνουν τα τελευταία χρόνια, καθώς έχουν χάσει την… μπάλα με όλες τις ταινίες που έχουν βγει. Την φετινή χρονιά είναι η σειρά του Poltergeist να μεταφερθεί στην σύγχρονη εποχή, με εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Η πενταμελής οικογένεια Bowen μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι, έτοιμη να ξεκινήσει την νέα φάση της ζωής της, όμως έρχεται αντιμέτωπη, με κακόβουλες υπερφυσικές δυνάμεις που στοιχειώνουν το σπίτι. Όταν οι επιθέσεις των ανατριχιαστικών αυτών δυνάμεων ενταθούν και η μικρή κόρη της οικογένειας καταλήξει όμηρος τους, η οικογένεια, με τη βοήθεια δύο «ειδικών» στα υπερφυσικά φαινόμενα, πρέπει να ενωθεί για να την σώσει πριν εξαφανιστεί για πάντα.
Σίγουρα η σύγκριση πρωτότυπου και remake είναι αναπόφευκτη και το Poltergeist δεν θα ξεφύγει από αυτό. Τακτική μας γενικά, είναι να προσπαθήσουμε να κρίνουμε την ταινία μόνο για αυτό που είναι και όχι σε σύγκριση με το original, αλλά σε κάποια σημεία δυστυχώς δεν μπορεί να μην γίνει αυτό.
Το Poltergeist του 2015, θέτει εντελώς διαφορετικά δεδομένα με την άνοδο της τεχνολογίας αλλά και την εξέλιξη γενικότερα σε κάποιους τομείς. Μοιραία αυτό αφαιρεί πολλά από την γοητεία της πρώτης ταινίας, ωστόσο το γεγονός ότι η ταινία παραμένει γυρισμένη ολόκληρη σε ένα σπίτι έχει και τα θετικά της.
To cast καταρχήν (οι κύριοι ρόλοι) δεν είναι κακό όπως σε αρκετές άλλες ταινίες και όσο μπορεί (και βοηθάει το σενάριο και η εξέλιξη) καταφέρνει τουλάχιστον να είναι αξιοπρεπές, με την πιτσιρίκα Kennedi Clements να κλέβει την παράσταση. Από κει και πέρα, σεναριακά η ταινία δεν λέει και πολλά, καθότι έτσι κι αλλιώς οι δυνατότητες ήταν περιορισμένες εξ΄αρχής μιας και δεν μπορούσαν να αλλαχθούν και πολλά από το original.
Στα πιο ουσιαστικά θέματα, υπάρχει μια σχετική διαφοροποίηση για το remake σε σχέση με το αρχικό Poltergeist του Tobe Hooper, καθότι σε πολλά σημεία η ταινία δεν κοπιάρει την πρωτότυπη. Πολλές από τις σκηνές τις… περιμένεις, με την έννοια ότι πλέον ξέρεις σχεδόν πότε θα τρομάξεις.
Η ταινία γενικά είναι τραβηγμένη και μερικές στιγμές ίσως μπορούσαν να αποφευχθούν, ωστόσο δεν μπορείς να πεις ότι το Poltergeist είναι και οδυνηρή εμπειρία. Όσο μπορεί και αντέχει στα κλισέ είναι σχετικά αξιοπρεπές, αλλά όπως είναι λογικό υποκύπτει στα κλισέ και τις… προσταγές των Χολιγουντιανών θρίλερ.
Κακά τα ψέματα, η ταινία χάνει πολλά από τον προκάτοχο της, καθότι δεν έχει αυθεντικό τρόμο και ούτε πολλές εκπλήξεις που θα προσφέρουν στον θεατή του είδους διάφορα συναισθήματα και αυτό είναι το κακό που δεν της δίνει και το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν.
Αυτό που οφείλουμε να παραδεχτούμε είναι η καλή ατμόσφαιρα σε μερικά σημεία της αλλά και οι καλογυρισμένες σκηνές (εκτός από κάποιες στις οποίες κάνουν μπαμ τα εφέ), ενώ οι πινελιές χιούμορ είναι σωστά τοποθετημένες. Ωστόσο δεν είναι αρκετό, ώστε να κάνουν την ταινία όχι κλασική γιατί αυτό δεν γίνεται, αλλά έστω να την βάλει στα πιο καλογυρισμένα θρίλερ που έχουμε δει τελευταία. Για το 3D (ακόμα μια φορά) η συζήτηση είναι περιττή.
Για να συνοψίσουμε, το remake του Poltergeist είναι ένα θριλεράκι που άνετα χαζεύεις στην τηλεόραση αν το πετύχεις και εύκολα μπορείς να “σκοτώσεις” την ώρα σου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό, διότι λόγω μερικών αδυναμιών καταφέρνει να ξεχαστεί γρήγορα και να αποτελέσει ένα ακόμα θρίλερ της σειράς, ενώ εφ’ όσον είχε δουλευτεί σωστά θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Poltergeist Trailer
Cineramen
Share
