Το Χόλιγουντ έχει αναλωθεί σε πολλές “ίδιες” ταινίες τα τελευταία χρόνια με την έννοια ότι πολλά πράγματα επαναλαμβάνονται, ωστόσο φροντίζει να έχει πολλά μεγάλα ονόματα σε αυτές. Είναι πάντα κακό όμως αυτό; Τέτοια περίπτωση είναι και το London Has Fallen, στο οποίο θα αναφερθούμε. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός πεθαίνει υπό μυστηριώδεις συνθήκες και στην κηδεία του δίνουν το παρών όλοι οι πολιτικοί ηγέτες του δυτικού κόσμου. Το πιο προστατευμένο event στον κόσμο, παίρνει μια καταστροφική τροπή, καθώς υπάρχει στόχος να δολοφονήσουν όλους τους παρευρισκόμενους πολιτικούς ηγέτες , καθώς και να αφανίσουν όλα τα βασικά μνημεία και τα ορόσημα του Λονδίνου. Το μέλλον είναι αβέβαιο και μόνο 3 αναλαμβάνουν να προλάβουν την απόλυτη καταστροφή: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο έμπιστος του Agent Banning και μια Βρετανίδα MI-6 agent.
Οι προθέσεις του London Has Fallen είναι ξεκάθαρες από την αρχή και είναι να προσφέρει γέλιο αλλά και όλα τα… παρελκόμενα που έχουν οι συγκεκριμένες ταινίες και ξέρεις από την αρχή τι θα γίνει στο τέλος, την ώρα που όλα γίνονται με την κλασική… συνταγή.
H διάθεση για δράση είναι εμφανής, τα κλισέ φυσικά δίνουν και παίρνουν και αυτό είναι κατανοητό και σίγουρα το περιμένει κάποιος, ωστόσο το θέμα είναι πως διαχειρίζεται το υλικό ο σκηνοθέτης και σίγουρα εδώ χωρούσαν πολλά περισσότερα, ωστόσο αν μπεις στο κλίμα σίγουρα περάσεις καλά με κάποιες σκηνές. Είναι όμως αυτό αρκετό;
Ενώ δεν την λες κακή και καταφέρνει να διασκεδάσει τον θεατή όσο θα έπρεπε σε κάποια σημεία της, έχει τις στιγμές της και σίγουρα κυλάει σχετικά ανώδυνα. Ωστόσο, εκεί που πρέπει να δώσει το κάτι παραπάνω από την πετυχημένη πρώτη ταινία, φαίνεται… τεμπέλικη.
Στο London Has Fallen, σίγουρα δεν περιμένεις μια ταινία που θα αφήσει τον θεατή άφωνο ή να προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Περιμένεις ωστόσο να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου και φυσικά να μην βαρεθείς, κάτι το οποίο συμβαίνει σε αρκετές σκηνές οι οποίες επαναλαμβάνονται με τα εφέ να είναι κάκιστα και βγαλμένα από βιντεοταινία των 90s.
Εκεί που εντοπίζεται και το πρόβλημα της ταινίας, είναι στην μικρή διάρκεια της και στο ότι είναι υπερφορτωμένη σε σημείο του και ενώ έχει μερικές ξεκαρδιστικές σκηνές, σε κάποια σημεία νιώθεις ότι κάτι λείπει και ήθελε παραπάνω επεξεργασία.
Το London Has Fallen σε γενικές γραμμές προσφέρει ένα 1,5ωρο το οποίο δεν θα μείνει αξέχαστο σίγουρα, αλλά παράλληλα θα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα και ιδίως πιο πολλές και καλές σκηνές δράσης στο μοτίβο της πρώτης ταινίας, αλλά γενικά ξεχνιέται γρήγορα.
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
London Has Fallen Trailer
Cineramen
Share
