Έχουμε δει πολλές ταινίες, οι οποίες αναφέρονται (έμμεσα ή άμεσα) σε διάφορες σημαντικές προσωπικότητες από διάφορους κλάδους και τέχνες. Τέτοια είναι και το Identical, το οποίο έστω και από… σπόντα ασχολείται με τον Elvis Presley. Ένα πάμφτωχο ζευγάρι που κάνει δίδυμα δίνει το ένα παιδί για υιοθεσία σε έναν ευαγγελιστή ιερέα, ενώ το άλλο κατακτά τον κόσμο ως σταρ του rock ’n’ roll και κάποια στιγμή τα δύο αδέρφια συναντιούνται.
Ξέρουμε ότι δεν είναι βιογραφία του σπουδαίου μουσικού ερμηνευτή, αλλά αν ήταν τελικά είναι δεδομένο ότι η γιούχα θα ήταν ανεπανάληπτη. Όχι ότι τώρα το Identical δεν αξίζει να αποδοκιμαστεί, μιας και πραγματικά δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς για ποιον λόγο γυρίστηκε η συγκεκριμένη ταινία.
Ειλικρινά δεν ξέρω από που να αρχίσω από αυτό το χάλι. Ενώ η αρχή (τα πολύ πρώτα λεπτά όπου όλα είναι ασπρόμαυρα) σε προδιαθέτει για μια όχι και τόσο κακή ταινία, η συνέχεια του Identical γίνεται όλο και πιο καταστροφική.
Από που να το πιάσεις; Τραγικές ερμηνείες, οι οποίες θυμίζουν σχολική παράσταση και μιλάμε κιόλας για έμπειρους και καταξιωμένους ηθοποιούς στο είδος τους, μερικοί εκ των οποίων δεν έχουν πρώτη φορά τόσο δύσκολο ρόλο, αλλά καταλήγουν να… παρωδούν τους ρόλους τους, αντί να μπουν στο “πετσί” τους.
Η εξέλιξη της ταινίας και το γενικότερα κλίμα της (σε συνδυασμό με το περιβάλλον στο οποίο έχει δημιουργηθεί) είναι τόσο μα τόσο βαρετά που σε κανένα σημείο δεν κάνουν τον θεατή να ταυτιστεί μαζί τους, αντίθετα δυστυχώς μερικές φορές προκαλούν άθελα τους και γέλιο με διάφορες σκηνές στις οποίες το επίπεδο είναι παιδικό.
Είναι πραγματικά απογοητευτικό ότι το Identical αντί να εκμεταλλευτεί το ενδιαφέρον θέμα του, καταλήγει σε ένα συνονθύλευμα, το οποίο από ένα σημείο και μετά (ειδικότερα στην τελευταία “στροφή”),πραγματικά δεν βλέπεται και σε κανένα κομμάτι της δεν καταφέρνει να δημιουργήσει μια έστω στοιχειώδη αγωνία για την εξέλιξη της ταινίας ή έστω ένα ενδιαφέρον.
Δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν και πολλά να ειπωθούν για το Ιdentical, πέρα από το γεγονός ότι έστω και έμμεσα ξεφτιλίζει τον μύθο του Elvis Presley, είναι μια ταινία χωρίς αρχή, μέση και τέλος, ενώ σε κανένα σημείο της δεν καταφέρνει να αποκτήσει έστω και μερικά από τα στοιχειώδη του είδους, τα οποία θα την έκαναν λιγότερο ανυπόφορη απ’ ότι είναι.
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
The Identical Trailer
Cineramen
Share
