Ο Adam Sandler μπορεί να φέρνει πολλά έσοδα με τις ταινίες του και να έχει σταθερό κοινό, ωστόσο μόνο ως σταθερή αξία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί στο είδος του.Μετά από ένα σερί φαρσοκωμωδιών, οι οποίες σάρωσαν στο Box Office της Αμερικής, πρόσφατα απέτυχε παταγωδώς (μιλάμε καθαρά για τον τομέα εισιτηρίων), με το Men, Women and Children. Στο Cobbler,προσπαθεί να παίξει σε μια κωμωδία όπου περιορίζει στο ελάχιστο τις γκριμάτσες του και την καρτουνίστικη εμφάνιση του. Τι καταφέρνει λοιπόν; Ένας μοναχικός τσαγκάρης της Νέας Υόρκης αισθάνεται ότι η ζωή τον έχει προσπεράσει, αφού το μόνο που κάνει είναι να επισκευάζει παπούτσια ανθρώπων που ζουν την περιπέτεια, πάνε διακοπές, έχουν οικογένειες. Τα πάντα αλλάζουν όταν ανακαλύπτει πως έχει κι ο ίδιος ένα παράδοξο οικογενειακό χάρισμα. Αυτό του επιτρέπει να μπαίνει κυριολεκτικά στα παπούτσια των πελατών του και να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια.
Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές ότι μια ταινία πρέπει να κρίνεται για αυτό που πρεσβεύει και οφείλουμε να ξέρουμε τι περιμένουμε. Αυτό ισχύει και για το Cobbler, αν και το πρώτο μισάωρο της ταινίας σε ξεγελάει νομίζοντας ότι θα παρακολουθήσεις μια κάπως πιο κοινωνική προσέγγιση του όλου θέματος. Από την στιγμή όμως που μαθαίνουμε το κόλπο του πρωταγωνιστή η ταινία αρχίζει και γίνεται πιο ανάλαφρη, χωρίς δυστυχώς να σημαίνει ότι γίνεται και καλύτερη.
Ένα καλό με την συγκεκριμένη παρουσία του Adam Sandler είναι ότι περιορίζει τις εκνευριστικές μούτες και προσπαθεί να παίξει λίγο πιο “ανθρώπινα”. Ωστόσο, λίγο ο χαρακτήρας, λίγο οι ρόλοι που έχει συνήθως, η βαρεμάρα στο πρόσωπο του είναι εμφανής και… μεταφέρεται με τον ίδιο τρόπο και στον θεατή. Το Cobbler μπορούμε να πούμε ότι μέχρι τα μισά του, δείχνει ότι είχε δυνατότητες για να χαρίσει ευχάριστες στιγμές στον θεατή, ωστόσο το απαράδεκτο δεύτερο μισό τα γκρεμίζει όλα.
Χιούμορ δεν υπάρχει από ένα σημείο και μετά, οι χαρακτήρες (είτε του Sandler, είτε του Method Man και ταυτόχρονα την μηδαμινή αξιοποίηση των Buscemi και Hoffman) είναι επιεικώς αδιάφοροι και η εξέλιξη της πλοκής με αποκορύφωμα το τραγικό φινάλε, δίνουν την… χαριστική βολή στο Cobbler. Αφήστε δε, που όσο και να θέλουμε να αφεθούμε στην φαντασία της ταινίας, μερικά πράγματα δεν στέκουν σε καμία περίπτωση.
Για να συνοψίσουμε, μιας και δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για το Cobbler, ήταν μια ευκαιρία για τον Adam Sandler να ξεφύγει από την μανιέρα των ρόλων ούτε, αλλά παρέμεινε απλά μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία, σε μια ταινία που αν είχε δουλευτεί κατάλληλα και χρησιμοποιούνταν πιο έξυπνες ιδέες θα μπορούσε να ψυχαγωγήσει τον θεατή. Όσο και αν είναι ανώτερη από τις τελευταίες ταινίες του δημοφιλούς ηθοποιού, δεν παύει να είναι μια ταινία που δεν μένει στην μνήμη του θεατή για απολύτως κανένα λόγο.
The Cobbler Trailer
Cineramen
Share
