Oι θαλάσσιες περιπέτειες ανέκαθεν προσέφεραν γερές δόσεις αδρεναλίνης στον κινηματογράφο. Πριν γράψω την κριτική του Black Sea, προσπαθούσα να θυμηθώ πόσες τέτοιου είδους ταινίες έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και αυτή που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το Άδυτο του James Cameron πριν από περίπου 5 χρόνια. Μπορεί να μου διαφεύγει και κάποια, αλλά η λαήθεια είναι ότι δεν βλέπουμε συχνά τέτοιες ταινίες.
Το Black Sea θέλει να ανανεώσει το είδος και να φτιάξει μια ταινία κλειστοφοβική και με μεγάλη αγωνία και ένταση. Τα καταφέρνει; Σε μεγάλο βαθμό ναι μιας και πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία με στιβαρές ερμηνείες (εξαιρετικός ο Jude Law, σε ένα ρόλο που του πάει πολύ) αλλά και δυναμικές εξελίξεις.
Ένα πολύ θετικό του Black Sea, είναι η οικονομία χρόνια, μιας και δεν αναλώνει πολύ χρόνο στα διαδικαστικά και μας μεταφέρει στο κύριο μέρος της ταινίας, δηλαδή στο υποβρύχιο. Κλισέ υπάρχουν στους χαρακτήρες σίγουρα, ωστόσο καμουφλάρονται με ωραίο τρόπο και όσο προχωράει η ώρα γίνονται πειστικοί τόσο οι ίδιοι όσο και τα κίνητρα τους, τα οποία εξ’ αρχής είναι ξεκάθαρα.
Το μεγάλο ερωτηματικό του Black Sea, όπως και κάθε αντίστοιχης ταινίας, είναι το τι θα γινόταν στο υποβρύχιο και πως ο έμπειρος σκηνοθέτης Kevin McDonald θα διαχειριζόταν το υλικό του. Εν τέλει, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κρατήσει το κλειστοφοβικό κλίμα και να ισορροπήσει τους χαρακτήρες και την δράση, φτιάχνοντας μια ταινία που σίγουρα δεν είναι αξιομνημόνευτη για το είδος της, ωστόσο βλέπεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
Οι συγκρούσεις της ομάδας και κυρίως 3-4 πολύ καλοί ηθοποιοί που… κρατάνε την μπαγκέτα, με επικεφαλής τον Jude Law καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον της ταινίας, ακόμα και όταν ατονεί σε μερικές σκηνές οι οποίες είναι κάπως περιττές ή βαρετές. Γενικά, πάντως ο Kevin McDonald δεν υποπίπτει σε “ατοπήματα” και προσφέρει μια ταινία που δεν σε κάνει να βαρεθείς κάτι το οποίο δεν βλέπουμε και πολύ συχνά σε ταινίες του είδους. Συν τοις άλλοις, ο Jude Law (που να το σκεφτόμασταν πριν από 3-4) στον ρόλου του σκληρού και άμεμπτου “καπετάνιου” δίνει ρεσιτάλ σε μια πολύ καλή ερμηνεία, δείχνοντας ότι του ταιριάζουν και αυτοί οι ρόλοι.
Υπάρχουν προς το τέλος 2-3 ανατροπές (την μια την ψιλοπερίμενα να πω την αλήθεια) που ενισχύουν αυτό το ενδιαφέρον και αν η ταινία δεν έκανε μια (φυσιολογική μεν και αναπόφευκτη “κοιλιά” γύρω στην μέση θα μιλούσαμε ίσως για μια αξιομνημόνευτη ταινία. Ακόμα κι έτσι ωστόσο, το Black Sea είναι μια ταινία που εξυπηρετεί ως επί το πλείστον τους σκοπούς της και κεντρίζει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι και το φινάλε, το οποίο προσπαθεί να διαφοροποιηθεί κάπως από τα συνηθισμένα. Μια ταινία σε γενικές γραμμές, που βλέπεται με ενδιαφέρον και η ώρα κυλάει ανώδυνα.
Black Sea Trailer
Cineramen
Share
3/5 Αρκετα δυνατη!