Είναι της μόδας να μεταφέρονται ταινίες στην σύγχρονη εποχή σαν remake, reboot ή οτιδήποτε άλλο. Αργά ή γρήγορα δεν θα ξέφευγε η Annie από αυτή την… μανία και έτσι έχουμε εν έτει 2015 (αρχικά ήταν για το 2014), την προσαρμογή του μιούζικαλ στην σύγχρονη εποχή. Το τι μπορεί να καταφέρει η Annie και πως μπορεί να το καταφέρει, θα το μάθετε στην συνέχεια.
Μερικές ταινίες απλά πρέπει να τις αφήνεις, όπως είναι και εκεί που είναι. Αυτό το ακούμε πολύ συχνά, αλλά επιβεβαιώνεται με… πανηγυρικό τρόπο στο Annie. Η ταινία πέφτει στην πολύ εύκολη παγίδα του αναμασήματος των κλισέ και των εύκολων λύσεων της μεγαλομανίας, της τεχνολογίας, του δήθεν και φυσικά των φυλετικών διακρίσεων. Όσο και να θέλεις να το πάρεις σαν ιστοριούλα και μια ευχάριστη, το Annie καταφέρνει να γίνει σοβαροφανές.
Η ταινία από τις πρώτες της σκηνές καταφέρνει να γίνει κουραστική και να εξοργίσει τον θεατή με τα “μηνύματα” που θέλει να περάσει. Δεν ξέρω αν θέλει να πλησιάσει το παιδικό κοινό (ρητορική ερώτηση), αλλά γίνεται αφόρητα σοβαροφανής, προσβλητική έως και ρατσιστική σε πολλά σημεία της, χωρίς να το θέλει (;). Το αυθεντικό Annie ήταν ένα διασκεδαστικό και χαρούμενο μιούζικαλ που σου ανέβασε την διάθεση και όχι την… πίεση.
Ελπίζουμε οι παραγωγοί του Annie εν έτει 2015 να μην ήθελαν μια ταινία που είναι τίγκα στα διδακτισμούς και να περνάει εξόφθαλμα μηνύματα “αν δεν έχεις λεφτά κανείς δεν ασχολείται μαζί σου” ή τις φυλετικές διακρίσεις, διότι αυτό καταφέρνει σε γενικές γραμμές, σε μια προσπάθεια που μόνο διασκεδαστική δεν την λες.
Έχει χαθεί τελείως το πραγματικό νόημα της (που είναι να απολαύσει ο θεατής ένα καλοφτιαγμένο μιούζικαλ) και μέσα από χαρακτήρες καρικατούρες και αντιπαθητικούς (ακόμα και η πιτσιρίκα δεν μας γίνεται σε πολλές περιπτώσεις συμπαθής), προσπαθεί με το ζόρι να περάσει μηνύματα, τα οποία μοιάζουν με αναμάσημα των κλισέ πολλών σύγχρονων ταινιών. Για την τριπλέτα Jamie Foxx-Quvenzhané Wallis και Cameron Diaz, δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς, μιας και ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλο.
Τι να πρωτοπιάσεις και τι να πρωτοπεις για το Annie, που χάνει εντελώς το νόημα του σε μια ταινία που μοιάζει με κινητή διαφήμιση προϊόντων (δεν θα σχολιάσω το πόσο τραγικό είναι να κάνεις τοποθέτηση προϊόντων σε μια παιδική ταινία) αλλά και προβολής λανθασμένων μηνυμάτων. Όσο κι αν πρόκειται για ταινία, το Annie είναι εντελώς παραπλανητικό και καταφέρνει να “περάσει” ύπουλα όλα όσα θέλει, χωρίς ωστόσο να διασκεδάσει για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο τον θεατή, οποιασδήποτε ηλικίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι προτάθηκε και για αρκετά Χρυσά Βατόμουρα. Μακριά και αγαπημένοι.
Annie Trailer
Cineramen
Share
