Ο Park Chan-wook εντυπωσίασε με το Κορεάτικο Oldboy (και κάποιες ακόμα ταινίες), έχει την δική του αισθητική και επέστρεψε με μια ακόμα ταινία που θα συζητηθεί, ονομάζεται The Handmaiden και για την οποία θα αναφερθούμε στην κριτική.
Τη δεκαετία του 1930 στην Κορέα, κατά την περίοδο της ιαπωνικής κατοχής, μια νέα κοπέλα, η Sook-hee (Kim Tae-ri) προσλαμβάνεται ως παραδουλεύτρα σε μια Γιαπωνέζα κληρονόμο, την Hideko (Kim Min-hee) που ζει μια μοναχική ζωή σε ένα μεγάλο κτήμα στην ύπαιθρο, με τον αυταρχικό θείο της (Cho Jin-woong). Αλλά η υπηρέτρια έχει ένα μυστικό. Είναι μία πορτοφολού που έχει προσληφθεί από έναν απατεώνα, ώστε να αποπλανήσει την κληρονόμο, να της κλέψουν την περιουσία και τέλος να την κλείσουν στο τρελοκομείο. Τα πράγματα φαίνεται να προχωρούν σύμφωνα με το σχέδιο, μέχρι που μεταξύ των δύο γυναικών, γεννιέται μια παράφορη έλξη.
Πραγματικά είναι μερικές ταινίες που δεν περιμένεις να σε εντυπωσιάσουν και φυσικά δεν προβάλλονται, όσο θα έπρεπε ειδικά στην Ελλάδα που υπάρχει μεν σημαντικό κοινό, αλλά εστιάζουμε σε “εμπορικές” ταινίες. To Handmaiden είναι γυρισμένο εξαιρετικά και με καταπληκτικές εικόνες.
Καταρχήν, η απεικόνιση των τοπίων και χώρων της εποχής είναι εξαίσια και φυσικά είναι περιττό να αναφέρουμε ότι η ταινία εστιάζει πάνω απ’ όλα στον άνθρωπο, αναπτύσσοντας σχεδόν εξαιρετικά τους χαρακτήρες και κυρίως στην ωμότητα των πραγμάτων που εξελίσσονται, χωρίς να “μασάει” τα λόγια του.
Μια ταινία δυναμική, με εκπληκτική σκηνοθεσία, στιβαρές ερμηνείες και γενικότερα ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, που σοκάρει και προκαλεί, αλλά με θετικό τρόπο, χωρίς να είναι δήθεν, επιτηδευμένη και μάλιστα αν μερικά σημεία στο πρώτο μέρος ήταν λίγο πιο καλά δομημένα, θα μιλούσαμε για το αριστούργημα της χρονιάς.
Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει σε όλους τους τομείς, σε μια καθηλωτική ανά στιγμές ταινία και το κυριότερο αφορά στο χτίσιμο μιας έντασης και τον χειρισμό ενός θέματος το οποίο πολύ εύκολα θα μπορούσε να είχε “ξεφύγει”.
Το cast είναι επίσης εξαιρετικό και όλοι οι ηθοποιοί είναι πειστικοί καταφέρνοντας να κάνουν ο καθένας στον ρόλο του, αυτό που χρειάζεται χωρίς υπερβολές, ενώ οι ερωτικές (ή και πιο ωμές) σκηνές, άλλοτε παρουσιάζονται με χιούμορ, αλλά κυρίως είναι έξοχα ρεαλιστικές.
Η εξέλιξη του Handmaiden, οι ερμηνείες, η προσεγμένη παραγωγή και γενικότερα ο τρόπος που κυλάει στο σύνολο της όσο περνάει η ώρα την κάνουν όλο και πιο ενδιαφέρουσα και αγωνιώδη, όσο αργή και “σκληρή” και να είναι, με ένα τρόπο που βγάζεις το καπέλο στον σκηνοθέτη.
Όπως φυσικά έχετε καταλάβει μιλάμε για μια πολύ καλή ταινία που όσο περνάει η ώρα έχει τρομερό ενδιαφέρον, μέχρι την πανέμορφη και άψογα εκτελεσμένη τελευταία πράξη, που μπορεί να έχει ένα θεματάκι το οποίο την… εμποδίζει από το να γίνει αριστούργημα, με την μεγάλη διάρκεια της και την λίγο χαοτική πρώτη ώρα, αλλά δεν παύει να είναι μια αξιοπρόσεχτη ταινία.
Το Handmaiden είναι πολύ ωραία, μια άρτια δομημένη προσπάθεια, που καταφέρνει να καλύψει ακόμα και τα όσα ψεγάδια έχει και με αφετηρία ένα πολύ έξυπνο θέμα, μια εντυπωσιακή παραγωγή και φυσικά τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, καταφέρνει να δώσει όσα θα περίμενε κανείς από τον Park Chan-wook.
Συνοψίζοντας, μιλάμε σίγουρα για μια αξιοπρόσεκτη ταινία με δυναμισμό και ένταση, συγκλονιστικές σκηνές και σαρωτικό μοντάζ, η κατατάσσεται φυσικά στις πιο αξιόλογες ταινίες των τελευταίων χρόνων και είναι ευκαιρία για τον θεατή να δει κάτι διαφορετικό.
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Handmaiden Trailer
Cineramen
Share
