Η ταινία αναφέρεται στην «Επιχείρηση Ντιναμό», μια αποστολή διάσωσης 198.000 Βρετανών και 140.000 Γάλλων και Βέλγων στρατιωτών, οι οποίοι είχαν αποκοπεί από τις μονάδες τους και περικυκλωθεί από τους Ναζί στην βόρεια Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Είναι στις μέρες μας πάρα πολύ δύσκολο να γίνει μια πολεμική ταινία, τόσο στο οπτικό κομμάτι, αλλά και σαν περιεχόμενο μιας και γενικότερα δίνεται πολύ μεγάλη βάση στην εικόνα αλλά όχι και τόσο στους χαρακτήρες και την πλοκή της.
Φτιάχνοντας μια ακόμα εξαιρετική ταινία ταινία και χωρίς να φιλτράρει τα όσα θέλει να δώσει στον θεατή αλλά μέσα από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα δείχνει την φρίκη του πολέμου αλλά και όχι μόνο, ο Nolan για μια ακόμα φορά τα καταφέρνει έξοχα.
Με το Dunkirk, όχι μόνο καταφέρνει τον στόχο του που δεν είναι άλλος από το να προσφέρει στον θεατή ένα εντυπωσιακό δίωρο (και λίγο παραπάνω) γεμάτο αγωνία, καλοφτιαγμένες σκηνές δράσης, αλλά κυρίως έχει και κάτι να πει, ακόμα και μιλάμε για την μικρότερη χρονικά ταινία του.
Για τις ταινίες βασισμένες σε αληθινή ιστορία έχουμε αναφέρει ότι κάποιες φορές γίνεται απλά για να προσελκύσουν κόσμο και άλλες μπορεί να βγουν πραγματικά καλές ταινίες, ωστόσο όταν έχεις τον Nolan τα πράγματα πάνε από… μόνα τους.
Το Dunkirk ξεκινάει κατευθείαν από την μάχη με εντυπωσιακές σκηνές και πλάνα, χωρίς να αναλώνεται στο να ξεκινήσει σιγά σιγά με το να παρουσιάσει τους χαρακτήρες και το θέμα της, αλλά αντίθετα αυτό γίνεται (με ελάχιστα ψεγάδια) μέσα από τις καταστάσεις της ταινίας.
Μπορεί μερικοί να μην αναλύονται όσο θα έπρεπε, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν μένουν ημιτελείς και έχουν λόγο ύπαρξης και σημαντικό ρόλο. Αυτό είναι άλλωστε και το ωραίο στην ταινία, ότι περιγράφει τα πάντα με άφθονο ρεαλισμό, αποφεύγοντας υπερβολές, σε μια εντυπωσιακή πραγματικά προσπάθεια.
Για μια ακόμα φορά ο Nolan δένει το σενάριο με την σκηνοθετική ματιά του και καταφέρνει να δώσει στην ταινία ένα δυνατό μοντάζ και είναι δεδομένο ότι φέρνει τον θεατή μέσα στα γεγονότα, σε μια εξαιρετικά ακόμα καλοφτιαγμένη παραγωγή η οποία μέσα από τις συνθήκες που εξελίσσονται θέτει και σημαντικά διλήμματα.
Το Dunkirk είναι φυσικά σχεδόν αψεγάδιαστο σε όλους τομείς και το μόνο που (αν μπορούμε να πούμε) ότι υστερεί είναι ότι ίσως χρειαζόταν να προσφέρει το ένα κλικ παραπάνω στους χαρακτήρες, ωστόσο ακόμα και οι αρχικές ενστάσεις για τα 106 λεπτά, κάμπτονται μετά το πέρας της ταινίας.
Η ταινία χωρίς φανφάρες και περιττές σκηνές βγάζει έναν απίστευτο δυναμισμό, μια ένταση που θα παρασύρει τον θεατή και γενικότερα όλα όσα πρέπει να έχει μια πολεμική ταινία, με καταπληκτική φωτογραφία, προσεγμένη σκηνοθεσία και φυσικά εντυπωσιακά σκηνικά.
Σε όλη την διάρκεια έχει ενδιαφέρον, καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία που θα μείνει στο μυαλό του θεατή, ως κάτι το ξεχωριστό, πετυχαίνει τον σκοπό της με την εκπληκτική σκηνοθετική μαεστρία του δημιουργού, ενώ μερικά φρέσκα πρόσωπα στο cast που (ειδικά και για πρωτομεφανιζόμενοι) δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες.
Το Dunkirk σίγουρα ανήκει στις αξιομνημόνευτες ταινίες του είδους αλλά και του Christopher Nolan (σίγουρα έχει κάνει ταινίες-αριστουργήματα αλλά και η συγκεκριμένη είναι πολύ κοντά σε αυτές), αποτελώντας μια δυναμική ταινία, χορταστική παρά την μικρή διάρκεια της.
Παράλληλα μιλάμε για μια ταινία, η οποία περνάει σπουδαία μηνύματα χωρίς υπερβολές, θα συγκλονίσει το κοινό, προσφέρει μια εκπληκτικά τεχνική προσπάθεια χωρίς cgi, ενώ παράλληλα καταφέρνει να πάει το είδος ένα βήμα παραπέρα, χωρίς απαραίτητα να δίνει ακραίες εικόνες. Πρέπει να θεωρείται ήδη δεδομένο ότι η ταινία θα πάει στα φετινά Oscar.
Dunkirk Trailer
Cineramen
Share
