Τα remake παλιών και νέων ταινιών αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς και ήρθε η ώρα για το εξαιρετικό Intouchables (του 2011), του οποίου o Αμερικάνικος τίτλος είναι το The Upside (Ελληνική μετάφραση: Η Θετική Πλευρά της Ζωής) και ήρθε η ώρα για την κριτική μας.
Ο Φιλίπ, ένας πλούσιος αριστοκράτης, έχοντας μείνει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο, επιλέγει για βοηθό του στην καθημερινότητα, τον Ντελ, τον πιο απρόσμενο υποψήφιο, έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο μαύρο νεαρό, μεγαλωμένο σε φτωχή συνοικία.
Η original ταινία είναι μια από τις ενδιαφέρουσες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε μια feelgood προσπάθεια φυσικά και ο πήχης είναι ήδη πολύ ψηλά, με το The Upside να κάνει σίγουρα ένα by the book remake της Γαλλικής.
Ωστόσο ενώ μετά το ενδιαφέρον αν και σχετικά υποτονικό πρώτο μέρος περιμένεις σίγουρα την “έκρηξη” του δεύτερου μέρους αλλά και την πλήρη ανάπτυξη των χαρακτήρων δεν έρχεται τελικά αυτό που θες να δεις, παρόλο που η προσπάθεια είναι αξιοπρεπής και ίσως σχετικά καλύτερη του αναμενομένου.
Εκείνο που απογοητεύει και για αυτό δεν λειτουργεί καλά είναι το γεγονός ότι ενώ έχει όλα τα φόντα για μια κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής ταινία και αρκετό υλικό για να κρατήσει το ενδιαφέρον, εντέλει απλά αντιγράφει σκηνή με σκηνή το Intouchables.
Σίγουρα δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τις αρετές της πρωτότυπης και το υλικό που θα μπορούσε να διοχετεύσει από αυτό, ώστε να ξεδιπλωθούν άλλες αρετές και να αναπτυχθούν με ακόμα καλύτερο τρόπο οι χαρακτήρες.
Στο τελευταίο βέβαια θα μπορούσαν ίσως να επιλεχθούν πιο ταιριαστοί ηθοποιούς στους ρόλους, όχι ότι δεν προσπαθούν φυσικά και ότι δεν είναι αξιοπρεπής (ειδικά ο Kevin Hart), αλλά μάλλον δεν τους ταίριαζαν τόσο πολύ οι ρόλοι.
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά στο ότι δηλδή υπάρχει σεβασμός στο πρωτότυπο υλικό, με μερικές σκηνές να είναι ωραία δομημένες αποτυπώνοντας ιδανικά το κλίμα της original με την σκηνοθεσία αν μη τι άλλο να κάνει αξιοπρεπή δουλειά.
Το κλίμα και γενικότερα τα όσα γίνονται σε προδιαθέτουν για κάτι αν μη τι άλλο αξιοπρεπές, περιμένεις μια εμβάθυνση της ιστορίας και σε μεγάλο βαθμό την ανάλυση του υπάρχοντος θέματος, ωστόσο εκεί που πρέπει να κάνει την διαφορά, παραμένει στατική και απλά κοπιάρει το Intouchables.
Βλέπεται μεν με ενδιαφέρον, η ώρα κυλάει γρήγορα μέχρι ένα σημείο, ωστόσο η προσέγγιση και η ματιά που επιλέχθηκε από τον Burger δεν αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη του στόρι αλλά και των μηνυμάτων που ήθελε να περάσει η original ταινία, με την ματιά του να είναι καθαρά διεκπεραιωτική και τίποτα παραπάνω.
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας κινείται μηχανικά και αυτό είναι αρνητικό, αν και από το trailer έχεις προετοιμαστεί για μια ταινία που απλά θα μεταφέρει το υλικό της πρωτότυπης χωρίς ωστόσο να περάσει μηνύματα, απλά αντιγράφοντας πιο πολύ τα κλισέ, μη παίζοντας έξυπνα με αυτά (όπως το Intouchables).
Σίγουρα η ταινία προσπαθεί να αφηγηθεί την ιστορία που αγγίζει τα όρια των ηθικών (και άλλων) προεκτάσεων, ωστόσο ενώ τα καταφέρνει αρκετά καλά σε κάποια σημεία, εκεί που χρειάζεται δεν μπορεί να προσφέρει το ένα κλικ παραπάνω που χρειάζεται για να δώσει μια ακόμα καλύτερη ταινία.
H ταινία The Upside είναι μεν συμπαθητική, δεν μπορείς να πεις ότι θα βαρεθείς, ωστόσο για να πούμε την αλήθεια η διαχείριση του θέματος σε μερικά σημεία ήθελε το κάτι παραπάνω, για να μπορέσει να δώσει μεγαλύτερη υπόσταση στους ενδιαφέροντες αλλά ημιτελείς χαρακτήρες και το στόρι που είχε μεγαλύτερο βάθος.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
The Upside Trailer
Cineramen
Share
