Aπό το Λούβρο μέχρι τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, από τις τρώγλες του Παρισιού μέχρι την πολιορκία της Λα Ροσέλ… σε ένα βασίλειο διχασμένο από τους θρησκευτικούς πολέμους και υπό την απειλή της εισβολής από την Αγγλία, μία χούφτα αντρών και γυναικών θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και θα ενώσουν το πεπρωμένο τους με τη μοίρα της Γαλλίας.
Τα έργα του Αλέξανδρου Δουμά έχουν προσαρμοστεί για τη μεγάλη και τη μικρή οθόνη πολλάκις ανα τα χρόνια. Για τούτο εδω μάλιστα , που μετρά πάνω απο 40 φίλμ και απο τότε που πρωτοεμφανίστηκε ως γαλλικό βουβό φίλμ το 1913 και με την πρώτη και πιο γνωστή ταινία του 1921 με τον Douglas Fairbanks, για το The Three Musketeers υπήρξαν κλασικές ερμηνείες, εκδοχές επηρεασμένες από το Matrix, κωμωδίες, κινούμενα σχέδια και πολλά άλλα. Σχεδόν οποιοδήποτε είδος μπορείτε να σκεφτείτε πιθανότατα έχει χρησιμοποιηθεί για να βρεθεί μια νέα “διαδρομή” στο κείμενο του Δουμά με διάφορους βαθμούς επιτυχίας. Και, όπως συμβαίνει με πολλά διάσημα έργα μυθοπλασίας, ήρθε η ώρα για μια νέα διασκευή και μια που, για πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό, παίρνει κυρίως τη θέση της.
Διαμορφώνοντας το κείμενο του Δουμά για να “ευχαριστήσει” και τις δύο μεριές του κοινού (αυτές των βιβλίων , αλλά και των ταινιών) , ο Bourboulon δίνει σκηνοθετικά κάτι πιο μοντέρνο, παίρνει το καλύτερο και των δύο κόσμων και υφαίνει τις δικές του αποκλίσεις στην ιστορία , εμπνευσμένος από πρόσφατες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές και συνωμοσίες, ενώ την διατηρεί σταθερά εδραιωμένη στον 17ο αιώνα.
Η “ανάγνωση” του κατα Bourboulon “σενάριον” δεν ενδιαφέρεται για την αυτοκρατορία της (σινέ)πολιτικής ορθότητας (αν και υπάρχουν μια-δυο αλλαγές) αλλά για τη σκηνοθεσία ενός vintage ρομαντισμού , όπου οι ήρωες μπορεί να βρίσκονται σε σύγκρουση, αλλά όλοι ανταποκρίνονται στον ίδιο ηθικό κώδικα, ο οποίος απαλλάσσει την ιστορία από κάθε ψυχολογική πολυπλοκότητα και δίνει στη δράση την πιο αγνή της μορφή: συνωμοσίες, έρωτες και βία κινηματογραφημένες με μια υπερρεαλιστική αισθητική φτιαγμένη από λάσπη, σπαθιά και τιμή.
Ο Bourboulon επίσης δίνει την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στη μεταφορά του μυθιστορήματος και στην απόδοση της εποχής, με μια παραγωγή απο το πάνω ράφι και χωρίς γαλλικές φανφάρες. Ο Bourboulon δεν μας βάζει στο τρυπάκι του “μια απο τα ίδια” , καθώς εδω δεν θα δούμε σωματοφύλακες που απλά ξιφασκούν – και μερικές φορές χωρίς λόγο – αλλά την αίσθηση τιμής που είχαν. Οι Τρεις Σωματοφύλακες έχουν όλα τα φόντα του κινηματογράφου περιπέτειας υψηλών οκτανίων: συνωμοσίες, θάνατος, έρωτας, φιλία και μια ακαταμάχητη μοιραία γυναίκα, η Milady de Winter της Eva Green, που “εργάζεται” ως κατάσκοπος και δολοφόνος για τον καρδινάλιο Ρισελιέ (Ερίκ Ρουφ), αυτόν που ενεργεί στις σκιές της μοναρχίας ώστε να δημιουργήσει το απαραίτητο χάος.
Η ταινία εκτός απο τον χαρακτηρισμό της καθαρόαιμης ταινίας δράσης με ωραία χορογραφημένες μάχες , διαθέτει πολιτική ίντριγκα, ρομάντζο, φιλίες, όλα στις σωστές δόσεις, και με χαρακτήρες που σε κερδίζουν από την αρχή. Το τελευταίο υπογραμμίζεται περαιτέρω από το σύνολό του , που είναι ομοιόμορφα εξαιρετικό από πάνω προς τα κάτω: ο Vincent Cassel, όπως πάντα, φέρνει τη ερμηνευτική δυναμική του στον Άθω, ενώ η γοητεία και το χάρισμα του συχνού συνεργάτη του Bourboulon , Romain Duris , εμποτίζουν τον Aramis με ηρεμία και αξιοπρέπεια. Η Eva Green, εν τω μεταξύ, μπορεί να παίξει χαρακτήρες όπως η Milady στον ύπνο της, αλλά εδώ, περισσότερο από ποτέ, η μυστηριώδης, σαγηνευτική φύση της βρίσκει το τέλειο “σπίτι” της, ενώ η Vicky Krieps, ο Louis Garrel και η πρωταγωνίστρια του The French Dispatch , Lyna Khoudri , παρέχουν την απαραίτητη υποστήριξη. Το αστέρι, όπως υποδηλώνει ο τίτλος, είναι ο D’Artagnan, με τον Francois Civil να αποπνέει μια αφελή, παθιασμένη και περίεργη γοητεία: είναι το πρωτότυπο του ήρωα της ρομαντικής εποχής, με πάθος ωμό, εκείνου που πέφτει, μαθαίνει από τα λάθη του και σηκώνεται πιο δυνατός.
Το Three Musketeers: D’Artagnan είναι σινεμά υπερήρωων μιας άλλης εποχής που ποντάρει στη χημική φόρμουλα της ψυχαγωγίας, αφήνοντας πίσω της την κατασκευή πολύπλοκων χαρακτήρων και τη λογική. Το σενάριο της ταινίας αντιμετωπίζεται ως “αναγκαίο κακό” για ενα φίλμ γεμάτο δράση, που συμπληρώνεται από έναν σχεδιασμό παραγωγής ανθολογίας και το καλύτερο καστ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Το Three Musketeers: D’Artagnan , ως φίλμ , είναι “αντιδραστικό” χωρίς να νοσταλγεί, προτείνοντας ένα εμβυθιστικό ταξίδι στον Μεσαίωνα. Μια ταινία αφηγημένη με όρους παθιασμένους και όχι λογικούς (το ρίσκο των δυο ταινιών που μάλλον θα βγεί σε καλό) , φιλόδοξη μέσα απο τη σκηνοθεσία της, επιδιώκει να ενεργοποιήσει τη ρετρό απόλαυση στη ρομαντική εποχή ως αντίδοτο στις αναισθητοποιημένες ορμές της (σινέ)μεταμοντερνικότητας και δεν αναζητά την ιδιότητα του κλασικού στα πλεονεκτήματα του κειμένου αλλά στο πώς οι διαφορετικές αναγνώσεις το διαποτίζουν με νέα νοήματα. Φέρτε το Part Deux!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
The Three Musketeers: D’Artagnan Trailer
Cineramen
Share
