Mόνη της σε διακοπές σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, η Leda περνά τον χρόνο της στην παραλία χαζεύοντας μια νεαρή μητέρα και την κόρη της. Αναστατωμένη από την δυνατή σχέση τους (και την θορυβωδη μεγάλη οικογένεια τους), η Leda κυριεύεται από τις αναμνήσεις του τρόμου, της σύγχυσης και της έντασης που διακρίνει τις νεαρές μητέρες. Μια παρορμητική πράξη σοκάρει την Leda μέσα στον παράξενο και ανησυχητικό κόσμο του μυαλού της, εκεί όπου θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τις ανορθόδοξες επιλογές που έκανε ως νεαρή μητέρα και τις συνέπειες τους
Υπάρχουν κάποιες ταινίες που θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά, αλλά υπάρχουν κάποιοι ανασταλτικοί παράγοντες με αποτέλεσμα να καταλήγουν να είναι αρκετά περίεργες εμπειρίες. Μια τέτοια είναι και το The Lost Daughter, μια ταινία που έχει ωραίο “περιτύλιγμα” αλλά από περιεχόμενο χωλαίνει.
Οι προθέσεις της ταινίας είναι να δοθεί μια πιο εναλλακτική ματιά στην ζωή και γενικότερα να μας κάνει να νοιαστούμε για τους χαρακτήρες, ωστόσο μια υπερβολικά τραβηγμένη ιστορία, η κενότητα πολλών σκηνών αλλά και γενικότερο η “σπατάλη” του χρόνου της αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες. Χωρίς φυσικά να θεωρείται κακή, απλά είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία.
Καταρχάς, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την εκπληκτική φωτογραφία της ταινίας (βοηθάνε πολύ και τα Ελληνικά τοπία φυσικά, μιας και γυρίστηκε στην χώρα μας), την ωραία σκηνοθεσία και κατ’ επέκταση την υπέροχη σκηνοθετική ματιά της Maggie Gyllenhaal, ούτε αυτό που θέλει να ακολουθήσει με την τεχνική της.
Από τα πρώτα λεπτά φαίνεται ότι η ταινία εχει το ενδιαφέρον της και προσπαθεί να αφηγηθεί μια ιδιόμορφη ιστορία, ωστόσο από τα μισά και μετά η αλληγορία της αρχίζει και “σκοντάφτει” στην υπερβολή της σκηνοθέτιδας της.
Σίγουρα, η κάθε ταινία πρέπει να φέρει την ταυτότητα του κάθε σκηνοθέτη, ωστόσο φτάνει να μην το παρακάνει και να δίνει αυτό που χρειάζεται ανάλογα και με την θεματολογία της εκάστοτε προσπάθειας. Όσο περνάει η ώρα δείχνει όλο και περισσότερο μπερδεμένη και μπορεί αυτό να γίνεται με γοητευτικό τρόπο μέχρι ένα σημείο, αργότερα όμως αρχίζει και αναιρεί αυτό που πάει να χτίσει.
Η κάμερα που δεν είναι στατική, αρχίζει να σε κουράζει, καθότι οι ρυθμοί είναι αργοί εις βάρος της ιστορίας και χωρίς φυσικά να υπάρχει λόγος τις περισσότερες φορές. Επαναλαμβάνουμε, μπορεί το μότο της ταινίας να μας ωθεί να αφεθούμε στο ταξίδι, ωστόσο κάποια γεγονότα είναι αχρείαστα, ενώ όσο προχωράει η ταινία.
Γίνεται κουραστικό μια και αυτό το άσκοπο πέρα-δώθε δεν προσφέρει κάτι στην εξέλιξη της ιστορίας, η οποία αποδεικνύεται άτολμη όσο περνάει η ώρα. Ναι μεν οι ηθοποιοί και η αφήγηση ώρες ώρες έχουν μια γοητεία, αλλά ειδικά μετά τα μισά, χάνεται η μπάλα.
Οι διάλογοι γίνονται επιτηδευμένοι από ένα σημείο και μετά και μπορούσαν να είναι πιο στοχευμένοι, ωστόσο σε αυτό δεν θα υπήρχε θέμα αν υπήρχε μια ροή στην ταινία η οποία θα μπορούσε να δώσει κάτι καινοτόμο και όχι να καταλήγει σε επίδειξη τεχνικής από τον σπουδαίο (κατά τα άλλα) σκηνοθέτη, που έχει δώσει εξαιρετικές προσπάθειες.
Οι ηθοποιοί γενικότερα το παλεύουν όσο γίνεται, αλλά δεν μπορούν να αναδειχθούν, καθότι η ιστορία έχει ταβάνι, είναι επιτηδευμένη και η σκηνοθεσία χάνεται μέσα στην επιδειξιομανία αλλά και την υπερβολικά τραβηγμένη διάρκεια της του The Lost Daughter.
Είναι υπέροχες οι εικόνες και κάποια πλάνα σε τραβάνε (ειδικότερα στην αρχή), με το ταξίδι να είναι ωραίο μέχρι ένα κομμάτι της ταινίας, ωστόσο από ένα σημείο και μετά το “αμάξι” δεν παίρνει μπρός. Μια ανεξήγητη αλλαγή από τα μισά και μετά μας τα χαλάει κάπως.
Γενικότερα ενώ υπήρχαν δυνατότητες η αξιοποίηση δεν ήταν αυτή που έπρεπε, καθώς ο σκηνοθέτης αδικεί τον εαυτό του, καθώς από ένα σημείο και μετά μπερδεύει, μοιάζει εντελώς αμήχανη, μιας και το τελευταίο της κομμάτι δείχνει σαν να είναι από άλλη ταινία.
Ενδεχομένως θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα αν συνεχιζόταν όπως στο πρώτο μισό και μίκραινε την διάρκεια της, με το The Lost Daughter να μας αφήνει στου δρόμου τα μισά. Θα μπορούσε να είναι μια ολοκληρωμένη ταινία και που αποδεικνύει ότι όσο καλή ιδέα και να έχεις, συν ένα εξαιρετικό cast, αν δεν την αξιοποιήσεις σωστά, δεν θα πετύχει τους στόχους της. Άσχετα αν έχει στοιχεία που σε μαγεύουν στην διαδρομή της.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★✬☆☆
Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
The Lost Daughter Trailer
Cineramen
Share
