Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
Cineramen Rebranded Logo

Φανατικοί του κινηματογράφου με αγάπη για κριτικές, αφιερώματα και πρόσφατες ειδήσεις από το χώρο της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αλλά και από τον κόσμο των videogames. 🎥🍿👾

ΑρχικήΚριτικέςΚριτική για την ταινία The Hand of God

Κριτική για την ταινία The Hand of God

Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 5 Average: 4.4]
Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 5 Average: 4.4]

[line]

[dropcap]B[/dropcap]ρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘80 και ο 17χρονος Φαμπιέτο Σκίζα (Φιλίπο Σκότι) είναι ένας άτακτος Ιταλός έφηβος που ζει μια κεφάτη ζωή με την οικογένεια του που αγαπάει τη ζωή και τα μέλη της απολαμβάνουν να ανακατεύονται ο ένας στις περίπλοκες σχέσεις των άλλων. Έπειτα, έρχονται γεγονότα που αλλάζουν τα πάντα. Το πρώτο είναι η πανηγυρική άφιξη του θρύλου της μπάλας, Ντιέγκο Μαραντόνα στη Νάπολη, κάτι που γεμίζει περηφάνια τον Φαμπιέτο αλλά και όλη την πόλη.

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)

Το δεύτερο είναι ένα σοκαριστικό δυστύχημα από το οποίο ο Μαραντόνα, ακούσια, σώζει τον Φαμπιέτ, επηρεάζοντας το μέλλον του. Ο Φαμπιέτο παλεύει με την φύση της μοίρας, την σύγχυση που επιφέρει η απώλεια, και τη μεθυστική ελευθερία του να είσαι ζωντανός. Στην πιο προσωπική του ταινία, ο Σορεντίνο μας μεταφέρει σε μια αισθητηριακή περιπέτεια γεμάτη τραγωδία και κωμωδία, αγάπη και πάθος, παραλογισμό και ομορφιά, καθώς ο Φαμπιέρο βρίσκει ως την μόνη διέξοδο από την ολική καταστροφή, την ίδια του τη φαντασία.

Όπως ο Φελίνι ,έτσι και ο Σορεντίνο δεν αποφεύγει την κινηματογραφική υπερβολή . Το αντίθετο , μάλιστα , όπως είναι ( πλέον ) προφανές με το βραβευμένο με Όσκαρ αριστούργημά του , The Great Beauty. Κι όμως , με την τελευταία και πιο προσωπική του ταινία, Το Χέρι του Θεού (È stata la mano di Dio), αμφιταλαντεύεται συνειδητά ανάμεσα στο να αφηγηθεί μια συναρπαστική , οικεία οικογενειακή ιστορία και να την εμπλουτίσει με εξωφρενικούς , αλλά και απόλυτα πιστευτούς χαρακτήρες. Ένα αυτοβιογραφικό έργο εντυπωσιακής ειλικρίνειας , που βρίσκει τον Σορεντίνο να τραβάει πρός τα πίσω τα “χαλινάρια” του μαξιμαλιστικού του στυλ … αλλά μόνο για λίγο. Βλέπεται , οι ταινίες του Σορεντίνο συχνά πραγματεύονται : τη ζωή και τον θάνατο, την πραγματικότητα και τη φαντασία, το αγνό εναντίον του ηδονιστικού … όπως και εδώ.

Η σκηνοθετική του κλίση για εντυπωσιακά , σουρεαλιστικά πλάνα παραμένει ανέπαφη ( ο Ιταλός παραδίδει masterclass σκηνοθεσίας ) όπως και η πάντα παρούσα ερεθιστικότητά του, όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς από μια ταινία , που βλέπουμε μέσα από την οπτική γωνία ενός παρθένου έφηβου.

Το πρώτο, και πιο ευχάριστο μισό της ταινίας , είναι ίσως οτι το πιο αστείο έχει κοσμήσει , ο Σορεντίνο, την μεγάλη οθόνη, καθώς ο Φαμπιέτο (του) απολαμβάνει τη ζωή με τους “πολύχρωμους” συγγενείς του: μια μαμά φαρσέρ , ένας κομμουνιστής πατέρας και ένας θείος που θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να παίξει ο Μαραντόνα για οποιονδήποτε άλλον , εκτός από την αγαπημένη του Napoli. Και μετά υπάρχει η τραγική και “ευνοημένη” απο τα κάλη του Θεού , θεία Πατρίτσια (Λουίζα Ρανιέρι), μια ψυχικά άρρωστη “ομορφιά” που λαχταρούν όλοι οι άντρες. Αν κάποιος προορίζεται να γίνει η μούσα των μελλοντικών έργων του Σορεντίνο, είναι αυτή ( σίγουρα θα την ξαναδούμε ) . Όπως όλοι στην οικογένεια, είναι – και η ίδια – μια δύναμη της φύσης και γεμάτη χιούμορ περσόνα , καθώς επιδεικνύει τα προτερήματά της σε άνδρες που δεν μπορούν ποτέ να την έχουν.

Όπως θα περίμενε κανείς, η παρουσία του μεγάλου Φελίνι (το βραβευμένο με Όσκαρ Amarcord, είναι ξεκάθαρα βασικό σημείο αναφοράς εδω) είναι αναπόφευκτη όσο ποτέ, τόσο στην απεικόνιση των γυναικών ως αντικείμενα σεξουαλικής επιθυμίας , όσο και στη χρήση θρησκευτικών και μυθολογικών συμβόλων. Αλλά είναι ο μέντορας του Σορεντίνο , Αντόνιο Καπουάνο , ο οποίος έχει ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο στην καταθλιπτική , περιπετειώδη τελική πράξη , καθώς ο Φαμπιέτο παλεύει με το μέλλον του. Μέσα απο μια εκπληκτική σεκάνς , γίνεται “φίλος” με τον σκηνοθέτη , αλλά θρηνώντας για την έλλειψη ιστοριών που έχει να διηγηθεί έχοντας μεγαλώσει στη Νάπολη, ο Φαμπιέτο , κερδίζει τη σκληρή επίπληξη του σκηνοθέτη και μαζί το μέλλον του.

«Θέλω μια φανταστική ζωή, όπως αυτή που είχα πριν», λέει ο Φαμπιέτο.
Το Χέρι του Θεού είναι ο τρόπος του Σορεντίνο να φέρει στο επίκεντρο το σύνολο της καριέρας του. Όσο ανομοιόμορφο κι αν γίνεται τα τελευταία 40 λεπτά , όπου ο Σορεντίνο φανερά ερωτευμένος με την ίδια του την ταινία , δεν λέει να την αφήσει , γεμίζοντας την ( οχι εντελώς άσκοπα ) με συνεχή φινάλε , τούτο εδώ το φίλμ είναι η προσωποποίηση όλων όσων έχει αγαπήσει , μισήσει , φροντίσει και υπερασπιστεί ο Σορεντίνο . Αυτά τα θέματα , οσο πολυεπίπεδα και περίπλοκα και αν είναι ( πανέξυπνη η κινηματογραφική εργαλειοποίηση του μύθου Μαραντόνα και το γκόλ του κατά της Εθνικής Αγγλίας ) ενώνονται για να σχηματίσουν ένα εκθαμβωτικό πορτρέτο ενός σκηνοθέτη που εξακολουθεί να κάνει το φανταστικό … πραγματικό , για εμάς τους υπόλοιπους , και να το κάνει στο απόγειο των σκηνοθετικών του δυνάμεων.

Υπάρχει ένα απόφθεγμα του Φελίνι στην ταινία: “Ο κινηματογράφος είναι μια απόσπαση της προσοχής από την πραγματικότητα , κάτι που είναι απαίσιο” .Ο Σορεντίνο , όμως , βουτάει στη δική του αλήθεια – τη δική του πραγματικότητα και μας δίνει μια κινηματογραφική εκδοχή , ίσως , προσπαθώντας να ξορκίσει μερικούς από τους δαίμονές του , να θρηνήσει τους αγαπημένους του , αλλά και να μας δείξει ότι η ζωή μπορεί να μας εκπλήξει, όπως και η ταινία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★★☆

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:

[line]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”130″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]

[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Filippo Scotti [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Luisa Ranieri [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Toni Servillo [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]

[line]

The Hand Of God Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]

[author title=”Cineramen” author_id=””]

[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]

[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]

[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]

[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]

[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]

 

Νίκος Δρίβας
Νίκος Δρίβαςhttps://www.cineramen.gr
Δημιουργός και συντάκτης του Cineramen αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ