[line]
[dropcap]H[/dropcap] τελευταία φορά που ο 13χρονος Θίο Ντέκερ είδε τη μητέρα του, εκείνη γλιστρούσε μακριά του σε μία από τις αίθουσες του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Δευτερόλεπτα μετά, μία βόμβα τρομοκρατικής επίθεσης εκρήγνυται, καταστρέφοντας ανεκτίμητα έργα τέχνης και την ίδια τη ζωή του Θίο. Τα επόμενα τρικυμιώδη χρόνια, ενώ ο Θίο ενηλικιώνεται, παραμένει αγκιστρωμένος σε ένα πολύτιμο αντικείμενο -τη μόνη απτή σύνδεση με τη μητέρα που έχασε εκείνη τη φριχτή μέρα- έναν πίνακα ανεκτίμητης αξίας, την Καρδερίνα.
- Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός από το Cinemafiles
Μυθηστορήματα, βιογραφίες, επιστημονική φαντασία , θρίλερ κ.α. Είδη βιβλίων που έχουν τροφοδοτήσει , τροφοδοτούν και θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν την 7η Τέχνη. Σίγουρα στον κόσμο του ίντερνετ , αλλά και σε κάποια κατ’ ιδίαν κουβέντα , θα έχεις δει ή και πεί , το Don t judge a book … by it’s movie. Και σίγουρα θα έχεις σκεφτεί τουλάχιστον 2-3 ταινίες (η και παραπάνω) που ήταν η απόλυτη απογοήτευση. Και αυτό γιατί κάθε φορά που ακούμε πως ένα αγαπημένο βιβλίο να ετοιμάζεται για την κινηματογραφική μεταφορά του νιώθουμε χαρά και τρόμο. Η χαρά είναι για τους προφανείς λόγους, αλλά ο τρόμος γι αυτό που θα δούμε στην οθόνη. Γιατί οι μεταφορές βιβλίων στο πανί ή ακόμα και στήν τηλεόραση, είναι πονεμένη ιστορία. Βέβαια στήν δεύτερη περίπτωση και λόγω της ευχέρειας χρόνου είναι πιο “εύκολη δουλειά” η μεταφορά ενός βιβλίου , αλλά υπάρχουν και οι περιπτώσεις που οι ταινίες όχι μόνο είναι ισάξιες, αλλά πολλές φορές ξεπερνούν την ιστορία του συγγραφέα.
Η επιτυχία, όμως, μιας ταινίας εξαρτάται από πολλά πράγματα. Από τους ηθοποιούς και τη σκηνοθεσία, μέχρι τα λεφτά που θα δαπανηθούν και την προώθηση που θα πέσει. Αλλά κυρίως εξαρτάται από το σενάριο. Ένα καλό σενάριο μπορεί να καθηλώσει εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο και να αποσπάσει τα καλύτερα σχόλια, ενώ ένα κακογραμμένο ή αδιάφορο μπορεί να “χαντακώσει” εύκολα ολόκληρη την ταινία. Ένα καλό βιβλίο μπορεί να γίνει μια καλή ταινία. Ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστεί ως “παγκόσμιο best seller” όμως μπορεί να οδηγήσει σε μια ταινία “φαινόμενο”. Εξ ου και η τρέλα με τις ταινίες Harry Potter, Lord Of The Rings και Twilight Saga. Υπάρχουν όμως και φορές που η κινηματογραφική μεταφορά ενός πολυδιαβασμένου βιβλίου δεν γνωρίζει την ίδια επιτυχία.
Κάπου στήν μέση είναι η Καρδερίνα του βραβευμένου με BAFTA, John Crowley (Brooklyn) -σε σενάριο του υποψήφιου για Όσκαρ Peter Straughan (Tinker Tailor Soldier Spy)- η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Donna Tartt , που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ και διαβάστηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Μια ιστορία , κλασικό Oscar bait , που φυσικά το Hollywood δεν μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτη , η οποία διερευνά την ζωη ενός νεαρού άνδρα που μεγαλώνει σε έναν “αλλοιωμένο” ενήλικο περιβάλλον, αλληλεπιδρά με άλλες χαμένες ψυχές καθώς προσπαθεί να διατηρήσει τη σταθερότητά του μέσα από την άνεση των ψεμάτων και τη χρήση ναρκωτικών. Στιβαρό θέμα το οποίο ο Crowley “βάζει” για ύπνο νωρίς καθώς δεν επεξεργάζεται και δεν δίνει την απαραίτητη ενέργεια , ώστε να μετατρέψει το έργο της Tartt σε ένα υψηλών επιδόσεων δράμα. Τεχνικά η ταινία λάμπει – φυσικό και επόμενο , όταν στήν φωτογραφία είναι ο πρόσφατα Οσκαρικός Roger Deakins – , τα αφηγηματικά της μοτίβα όμως είναι αυτά που την προδίδουν , τα οποία χωρίς συνοχή και καθαρότητα αδυνατούν να προσθέσουν την συναισθηματική εμπειρία στόν θεατή , καθιστώντας την παράλληλα επίπεδη με δυσκίνητες υποπλοκές και ενα τσαπατσούλικο μοντάζ.
Υπάρχουν, όμως, δυνατές θεματικές και παραλληλισμοί για την σύγχρονη Αμερική στόν γραπτό λόγο της Tartt. Η καταστροφή του Μουσείου απο μια τρομακρατική ενέργεια , είναι παράλληλα και μια επίθεση κατά του Πολιτισμού -έστω και μέσω της Τέχνης- η διάσωση – “κλοπή” ενός σπουδαίου έργου (μαζί με μερικά άλλα) το οποίο έχει επιβιώσει σχεδόν απο τα πάντα ( το αριστούργημα του Carel Fabritius , μαθητής του Rembrandt , το οποίο μάλιστα διασώθηκε από μία τεράστια έκρηξη που σκότωσε τον δημιουργό του το 1654 ) για να μας δείξει με τον πιο έξυπνο τρόπο οτι η οποιαδήποτε μορφή τέχνης μένει για πάντα , γίνεται παράλληλα ένας ενδιαφέρων τρόπος ώστε να δεις το πένθος και την ντροπή, τον τρόπο που αυτό το παιδί κολλάει σε ένα σημείο της ζωής του, όταν χάνει τη μητέρα του και πώς το απασχολεί ένα δίλημμα που γίνεται πιο σύνθετο, όσο ενηλικιώνεται.
Παραλληλισμοί και θεματικές που εν μέρη μένουν στο κενό και ασφυκτιούν στα 150 φιλμικού χρόνου που δίνει ο Crowley , απο ενα βιβλίο 800 σελίδων , ώστε να φέρει με επιτυχία το περίπλοκο ταξίδι του Theo στην οθόνη. Υπάρχουν τόσα πολλά για να πει η “Καρδερίνα”, και όμως σκέκεται εκπληκτικά αδρανή, παρακολουθώντας τον αγώνα του Crowley για να βρει κάποιο “φτερούγισμα” να δώσει στο έργο του.
Αλλά και απο θέμα ερμηνειών έχουμε ενα μεγάλο misfire (παρά το πολύ καλό cast) , με το άδειο βλέμμα του Elgort να είναι ανίκανο να συμβάλει … κάτι … στον χαρακτήρα του Theo. Η Nicole Kidman λάμπει … δια της απουσίας της , ενω και οι υπόλοιποι χαρακτήρες -και μάλλον του περιορισμένου screen time- δεν δίνουν την κατάλληλη ερμηνευτική υποστήριξη. Μάλιστα σε μια πρόσφατη συνέντευξη η Sarah Paulson (Xandra) ως μεγάλη φαν του βιβλίου δήλωσε οτι θα ήταν καλύτερα, το βιβλίο να γινόταν μια μίνι σειρά 4 με 5 επεισοδείων , ενω και ο πρωταγωνιστής Ansel Elgort είπε θα ήθελε το έργο να μεταφερόταν στο θέατρο. Λάτρεψα όμως τον αγαπημένο Jeffrey Wright, αλλά και τον πιτσιρίκο των Wonderstruck & Pete’s Dragon, Oakes Fegley, ο οποίος παίζει τον Theo στην παιδική του ηλικία.
Τούτου λεχθέντος, δυστυχώς, το “The Goldfinch“, όμορφα κινηματογραφημένο , αλλά ως επί το πλείστον αδρανές, σκοντάφτει από σκηνή σε σκηνή, χειροτερεύει το αρχικό του υλικό, χαλαρώνει με μια ασύνδετη αφήγηση και χωρίς τον συναισθηματικό συντονισμό που απαιτείται για να μεταμορφωθεί, το κατ’ ομολογίαν εκπληκτικό best seller, σε μια εμπεριστατωμένη εμπειρία θέασης , συγχέει τόσο στήν δομή του και γίνεται άλλο τόσο βαρετό στην εκτέλεση του.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
[line]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Διάρκεια” open=”false”] [counter num_start=”0″ num_end=”150″ num_prefix=” ” num_suffix=”” num_speed=”5″ num_color=”#9b59b6 “text_above=”Διάρκεια” text_below=”Λεπτά” text_color=”#000000″] [/accordion_item][/accordion]
[accordion id=”my-accordion”] [accordion_item parent_id=”my-accordion” title=”Πρωταγωνιστούν” open=”false”] [icon_list] [icon_list_item type=”check”] Oakes Fegley [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Ansel Elgort [/icon_list_item] [icon_list_item type=”check”] Nicole Kidman [/icon_list_item] [/icon_list] [/accordion_item][/accordion]
[line]
Τhe Goldfinch Trailer [feature_headline type=”left, center, right” level=”h2″ looks_like=”h4″ icon=”youtube-play”]
[line]
[author title=”Cineramen” author_id=””]
[share title=”Share” facebook=”true” twitter=”true” google_plus=”true” linkedin=”true” pinterest=”true” reddit=”true” email=”true”]
[content_band bg_color=”#e4e4e4″ border=”all”] [container] [custom_headline style=”margin: 0;” type=”center” level=”h4″ looks_like=”h4″ accent=”true”]Δείτε ακόμα στο Cineramen[/custom_headline] [/container] [/content_band]
[recent_posts count=”1″ orientation=”horizontal” category=”kritikes”] [recent_posts count=”1″ no_image=”true” orientation=”vertical” category=”trailers” offset=”2″ ]
[recent_posts count=”1″ category=”afierwmata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”themata” no_image=”true”]
[recent_posts count=”1″ category=”eidiseis” no_image=”true”]