Oπλισμένος μόνο με μία λέξη, το Tenet, ο Πρωταγωνιστής αναλαμβάνει μία μυστηριώδη αποστολή για να σώσει ολόκληρο τον κόσμο, με φόντο τον αινιγματικό κόσμο της διεθνούς κατασκοπείας, σε συνθήκες που τέμνουν τη διάσταση του χρόνου.
Πριν δείτε την ταινία Τenet, πρέπει να σας προειδοποιήσουμε. Δεν έχει καμία σχέση με ότι έχει κάνει ο Christopher Nolan στις προηγούμενες του ταινίες και ας έχει αρκετά κοινά στοιχεία. Και όχι δεν έχουμε ένα νέο Inception, καθώς παρά τις θεωρίες που βγήκαν πριν λίγο καιρό, οι δυο ταινίες είναι σε όλα τους διαφορετικές.
Με εξαίρεση κάποια σημεία, μιλάμε για την πιο… light ταινία του και ίσως την πιο μπερδεμένη του, μιας και είναι σαν να τον βλέπεις να παίζει με το παιχνίδι του και παρόλο που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, κάποια στοιχεία της ήθελαν περαιτέρω επεξεργασία.
Είναι δεδομένο ότι και πάλι θα βρείτε και πάλι έναν ξέφρενο ρυθμό, πολλά από τα νοήματα και τις αλληγορίες στις οποίες αρέσκεται μέσα από τις εξαιρετικές εικόνες του ο σκηνοθέτης, αλλά χαρακτήρες και πλοκή ήθελαν το κάτι παραπάνω.
Ξεκινήσαμε λίγο περίεργα και καλό θα είναι να το ξεκαθαρίσουμε. Πρόκειται για μια ταινία που πρέπει να δεί κάποιος, αλλά θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος ο θεατής για διάφορα πράγματα. Με αφορμή την 10ετή επέτειο του Inception έγινε πολύς λόγος για σύνδεση του Tenet, αλλά αυτό ξεχάστε το. Ούτε ποιοτικά θα μπορούσαμε να πούμε (επαναλαμβάνουμε μια χαρά ταινία είναι η τωρινή του), ούτε θεματικά μπορεί να τεθεί κάτι τέτοιο.
Μεμονωμένα λοιπόν και με βάση τις προσδοκίες, δεν απογοητεύει ο Nolan αλλά είναι μια σκάλα πιο κάτω από τα στάνταρ του και αυτά που περιμέναμε. Είναι περιττό να πούμε φυσικά πως για μια ακόμα φορά τα πλάνα του είναι αφοπλιστικά, τα κάδρα του είναι παροιμιώδη και πάλι, καθηλώνοντας τον θεατή και εντυπωσιάζοντας για μια ακόμα φορά. Σε συνδυασμό φυσικά με το επικό soundtrack (απόντος μεν του Hans Zimmer, αλλά είναι σαν να μην λείπει).
Δεν έχει αλλάξει ταυτότητα σε καμία περίπτωση, ωστόσο εδώ διαθέτει πολλά από τα στοιχεία του μεν, αλλά την πρώτη ώρα επιλέγει να εστιάσει στο στοιχείο της κατασκοπευτικής περιπέτειας και εν συνεχεία να κάνει τις… Νολανιές του.
Η ταινία Tenet μπαίνει με τα… μπούνια και σχεδόν δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Όποια και να είναι η γνώμη των θεατών, αν μην τι άλλο δεν πρόκειται να βαρεθείς και μέσα στην ροή της, θέλεις να δεις που το πάει.
Δεν ξέρουμε αν είναι η πιο προσωπική του προσπάθεια, καθώς μοιάζει σαν να έχει ένα παιχνίδι και να θέλει να μας εξηγήσει όλες τις πτυχές του και πως “δουλεύει”, αλλά (όπως αναφέρει και στην ταινία για τον χρόνο) “δεν ανοίγει πάντα τις σωστές πόρτες”.
Με ένα πιο στρωτό πρώτο μέρος και ένα ανατρεπτικό αλλά και λίγο πιο μπερδεμένα γοητευτικό δεύτερο, η εναλλαγή χρόνου και πλάνων είναι αρκετά συχνή και ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει λίγο πιο επεξηγηματική.
Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε (όπως και σε άλλες ταινίες του Nolan), ίσως μια δεύτερη θέαση της ή κάποιες επεξηγήσεις στο Internet να λύσουν συγκεκριμένες απορίες, απλά το Tenet βάση των ατακών που έχουν οι χαρακτήρες αλλά και μερικών εξελίξεων, θα έπρεπε να δώσει κάποια παραπάνω στοιχεία.
Είναι δεδομένο πως δεν θα αναφερθούν ενδελεχώς στο περιεχόμενο της τόσο για την αποφυγή spoilers, όσο και για το ότι είναι πιο ωραίο για εσάς να το ανακαλύψετε και να δώσετε την δική σας εκδοχή στο νέο πόνημα του Christopher Nolan. Φυσικά στα σχόλια θα θέλαμε να μην αποκαλυφθεί τίποτα για την ταινία, από σεβασμό και στους αναγνώστες που δεν την έχουν δει.
Οι κεντρικοί χαρακτήρες όσο ενδιαφέρον και να έχουν (με εξαιρετικούς τους Washington και Pattinson, ενώ μια χαρά είναι και οι Debicki, Brannagh), αποτελούν και ένα αδύναμο σημείο σε μερικά κομμάτια του Tenet, μιας και δεν επεξηγούνται επαρκώς τα κίνητρα και το background τους (όπως έκανε υποδειγματικά για παράδειγμα το Inception).
Η ταινία Τenet έχει διαρκώς ένα μυστήριο σχετικά με το τι πρόκειται να δεί ο θεατής, καθώς από τα πρώτα πλάνα ο Nolan δεν προϊδεάζει τον θεατή για την εξέλιξη της πλοκής και ακόμα και σε σημεία που υπάρχουν κάποια σεναριακά κενά, πάντα σου κεντρίζει το ενδιαφέρον με το κάθε πλάνο να είναι καλύτερο από το προηγούμενο.
Ίσως να έπρεπε η διάρκεια να είναι πιο μικρή και να υπάρχουν μερικά πιο… στοχευμένα λεπτά, αλλά αν μη τι άλλο ο Nolan παραδίδει για μια ακόμα φορά μαθήματα σινεμά, χωρίς ουσιαστικά να έχει καθαρό… σενάριο, αν το πάρεις ωμά.
Στο δεύτερο μέρος, όπου είναι και το “ζουμί” (όχι ότι στο πρώτο δεν σετάρει την πλοκή του), το Tenet καταφέρνει να δώσει εντυπωσιακές εικόνες, επιβλητικό soundtrack, υπάρχουν κάποια νοήματα, ωστόσο έχει και μια πιο επιδερμική προσέγγιση του θέματος σε σχέση με άλλες προσπάθειες, χωρίς όμως να σημαίνει πως δεν είναι καλή η προσπάθεια.
Οι ατάκες που εκστομίζουν οι Pattinson (κυρίως) και Washington, θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο στοχευμένες και ενσωματωμένες μέσα στην πλοκή, ενώ το κρίσιμο τελευταίο μισάωρο ήθελε το κάτι παραπάνω και με βάση το φινάλε.
Φυσικά όλα αυτά δεν αναιρούν πως βλέπεις την ταινία με ανοιχτό το στόμα στο μεγαλύτερο διάστημα, μιας και σε συνεπαίρνει η όλη παραγωγή και η επιβλητικότητα της, ώστε να αφήσεις λίγο στην άκρη το σεναριακό κομμάτι.
Όπως θα έχετε καταλάβει δεν είναι η αψεγάδιαστη ταινία του και μπορεί να μην μνημονεύεται όσο άλλες του, ωστόσο αν μη τι άλλο είναι ένα ακόμα παράδειγμα σκηνοθετικού μεγαλείου, εφευρετικότητας και σίγουρα μια προσπάθεια που έχει ανάγκη το σύγχρονο σινεμά.
Και η αλήθεια είναι πως ειδικά την δεδομένη εποχή και με τις δυσκολίες που επικρατούν σε όλα τα επίπεδα, έχουμε ανάγκη ταινίες σαν το Tenet (με τα όποια ελαττώματα του), μιας και είναι ευκαιρία για τον κόσμο να αγκαλιάσει και πάλι το σινεμά και να επιστρέψει σε αυτό.
Πέρα από την ταινία και αυτά που θα δείτε (επαναλαμβάνουμε δεν θα σας αποκαλύψουμε τίποτα σχετικά με την θεματολογία), ίσως αποδειχθεί μια κομβική ταινία για τον Nolan, μιας και θεωρούμε πως σχετικά με τα ζητήματα χρόνου και στιγμών, έχει εξαντλήσει όσα θα μπορούσε να κάνει.
Δεν είναι τυχαίο πως κάθε δεύτερη του ταινία τα τελευταία χρόνια έχουν να κάνουν με το συγκεκριμένο θέμα, οπότε είναι ευκαιρία να κάνει κάτι διαφορετικό από εδώ και πέρα (όπως καταπιάστηκε εξαιρετικά με το Dunkirk για παράδειγμα), ενώ θα μπορούσε να ξεφύγει και από τις clean cut εικόνες του και να γίνει κάπως πιο… ωμός. Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν αντιτίθεται στις επιταγές της Warner Bros., αλλά αυτό είναι μια διαφορετική συζήτηση.
Για να συνοψίσουμε και για να αποφύγουμε να σχολιάσουμε οτιδήποτε δεν πρέπει, το Tenet είναι φανταστικό οπτικοακουστικά, ήθελε λίγη δουλίτσα σεναριακά, ωστόσο παρά τις όποιες αδυναμίες, δίνει κάτι που λείπει από το σινεμά της εποχής μας: μια ταινία με ψυχή.
Είτε την λατρέψετε, είτε δεν σας αρέσει τόσο, δεν μπορείτε παρά να παραδεχτείτε ότι έχει γίνει με μεράκι, έχει πολλές έξυπνες ιδέες και σίγουρα αν μπεις στο κλίμα της, αποκλείεται να μην περάσετε καλά. Θα ήταν όμως λανθασμένο να αντιμετωπιστεί σε σύγκριση με κάποια άλλη ταινία του Nolan, συνεπώς καλό θα ήταν να την δείτε σαν μια μεμονωμένη προσπάθεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Tenet Trailer
Cineramen
Share
