H ταινία Reminiscence έχει να κάνει με την την ιστορία ενός επιστήμονα που ανακαλύπτει έναν τρόπο για να ξαναεπισκεφτεί το παρελθόν και χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνολογία ψάχνει για την χαμένη του αγάπη.
Σίγουρα μπορεί η κεντρική ιδέα να είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, υπάρχει η παρουσία του Hugh Jackman, αλλά αυτό ισχύει αρχικά και για λίγο στο πρώτο μέρος για την ταινία Reminiscence, καθώς υπάρχουν στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να αποδωθούν με πολύ καλύτερο τρόπο και έτσι χάνεται μια ευκαιρία.
Στην αρχή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα το πρώτο διάστημα σε προδιαθέτει για κάτι πολύ δυνατό, αλλά γρήγορα όλα αυτά εξανεμίζονται, μιας και η αυτάρεσκη ταινία σκοντάφτει στην προσπάθεια της να δημιουργήσει κάτι… wow, αλλά γίνεται σίγουρα προκάτ.
Δεν ξέρεις που θέλει να το πάει, είναι μπερδεμένο αλλά από την ώρα ωστόσο που αρχίζει και προχωράει κάπως η ιστορία, στο τελευταίο ημίωρο ειδικά, το Reminiscence αδικεί τον εαυτό του και μάλιστα δεν αξιοποιεί σίγουρα το πιο “ακριβό” κομμάτι που διαθέτει: την παρουσία του Hugh Jackman.
Δεν υπάρχει κάποιο νόημα σε κάποιες από τις σκηνές, όλο λες “αυτό κάπου το έχω ξαναδει”, ενώ στο σύνολο της η ταινία είναι όμορφα σκηνοθετημένη, εντέλει την προδίδει το σενάριο και οι ηθοποιοί που είναι κάπως cringe (ακόμα και ο Jackman). Έτσι η ταινία δεν κάνει το βήμα παραπάνω, στερώντας από το Reminiscence κάτι το αξιοσημείωτο ή έστω αξιοπρεπώς ψυχαγωγικό, με αποκορύφωμα το κουραστικά μακροσκελές και μπερδεμένο φινάλε.
Τα πράγματα ειδικά στην μέση γίνονται κάπως χαοτικά και γενικότερα όσο πλησιάζει το φινάλε νιώθεις ότι ενώ εκεί είναι θέλει να είναι το δυνατό της κομμάτι, είναι ήδη αργά για την ταινία που μπερδεύει τον θεατή αλλά και τον… εαυτό της ακόμα περισσότερο όσο προχωράει.
Είναι δεδομένο πως οι προθέσεις ήταν πολύ καλές εξ’ αρχής, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, αλλά στην προσπάθεια να παρουσιάσει κάτι ανατρεπτικό και διαφορετικό από όσα έχουμε δει, χάνει την μπάλα και γίνεται… αυτοκαταστροφική.
Χωρίς φυσικά να θέλει να το παίξει εξυπνακίστικη αποδεικνύεται τέτοια, στο πρώτο μέρος και λίγο παραπάνω αρχίζει πλατειάζει, χωρίς να εστιάζει σε πιο ουσιώδη πράγματα της πλοκής και έτσι το τελευταίο κομμάτι της ταινίας που έχει και ανατροπές, χάνει την δυναμική του μέσα σε όλα αυτά.
Σαν ιδέα σίγουρα δεν είναι κακή, ωστόσο το Reminiscence παρόλο που έχει αξιόλογα στοιχεία, “σκοντάφτει” στην προσπάθεια να κάνει ίσως κάτι μεγαλύτερο από αυτό που πραγματικά μπορούσε, την ώρα που δύσκολα μπορεί να γεμίσει το δίωρο της, με κάποια πράγματα να έρχονται αρκετά “βολικά” και ειδικότερα το φινάλε, που παρόλα αυτά σε βάζει σε σκέψεις.
Το Reminiscence είναι μια ταινία που αφήνει ανάμεικτες (προς χλιαρές) εντυπώσεις στον θεατή, ωστόσο παρά το πολύ δυνατό ξεκίνημα της, μοιάζει σε κάποια σημεία πως θέλει να γεμίσει τα ενδιάμεσα κενά για να συνδέσει την αρχή με το τέλος. Κρίμα και η αλήθεια είναι πως θέλαμε να πετύχει αυτό το εγχείρημα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Reminiscence Trailer
Cineramen
Share
