Ο Κας προσπαθεί να ζήσει μια τίμια και ήσυχη ζωή, φροντίζοντας την ορφανή ανιψιά του σε μια κομητεία στα Απαλάχια Όρη. Όταν η σαδίστρια αρχηγός του υποκόσμου Μπιγκ Κατ τον αναγκάζει να επιστρέψει στην υπηρεσία της, ο Κας ανακαλύπτει ότι είναι ικανός για τα πάντα, ώστε να προστατεύσει την πόλη του και τη μόνη οικογένεια που του έχει απομείνει.
Aναρωτιόμαστε όσοι συμμετείχαν τι ήθελαν να κάνουν στο Red Right Hand σε μια ταινία που τα κάνει όλα λάθος και μέσα από τις καταστάσεις που εκτυλίσσονται όσο περνάει η ώρα κάνει τον θεατή να εκνευριστεί με όσα βλέπει.
Το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι βαρετό και ανούσιο, σε μια ταινία η οποία από τα πρώτα της λεπτά είναι ανεκδιήγητη και τίποτα δεν βγάζει νόημα, αλλά όλα πάνε λάθος. Κακές ερμηνείες, ενώ κάθε σκηνή είναι πραγματικά πιο τραγελαφική από την άλλη, κάτι που σε κάνει να θες να δεις την επόμενη.
Αποκορύφωμα το αποκαρδιωτικό σενάριο, το οποίο πραγματικά είναι από τα αδιάφορα, προχειρογραμμένα και βιαστικά που έχουμε δει τελευταία, με αμέτρητα κενά, τραγικά άστοχη σκηνοθεσία και πάει λέγοντας με τα περίπου 110 λεπτά να φαίνονται σαν… αιώνας.
Aπό την αρχή σε προμηνύει για κάτι πραγματικά αδιάφορο σε εξέλιξη, αλλά αν το πάρεις στην πλάκα (δεν γίνεται να κάνεις και κάτι άλλο), σε ψυχαγωγεί όσο δεν πάει με τις κάκιστες ατάκες, το μοντάζ ερασιτεχνικού επιπέδου και τις over the top ερμηνείες.
Το Red Right Hand με filler σκηνές, εντελώς cringe διαλόγους και πραγματικά ένα τρύπιο σενάριο, σε προετοιμάζει για κάτι εντελώς ανεκδιήγητο που πραγματικά αποκλείεται να μην σας κάνει να γελάσετε από αμηχανία. Μιλάμε για εντελώς ανιαρό και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά.
Από την αρχή κάτι δεν κολλάει ωστόσο υπάρχει μια όχι τόσο κακή αισθητική, που αντί να έχει μια ένταση, αγωνία και τα συναφή, γίνεται ολοένα και πιο άνευρη με ένα τεμπέλικο σενάριο, χαρακτήρες που είναι το λιγότερο καρικατούρες, ενώ ακόμα και για τα δεδομένα του, καταλήγει σε φιάσκο.
Η ταινία Red Right Hand πνίγεται στην μετριότητα και το “τίποτα” που έχει να πραγματευτεί, σκηνοθεσία, σενάριο και ηθοποιοί αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, με over the top ερμηνείες και πραγματικά τίποτα δεν πάει καλά.
Ειλικρινά μετά το τέλος της προσπάθειας, τα λόγια είχαν στερέψει, σε μια “τι ακριβώς είδα τώρα” προσπάθεια και το μόνο που κρατήσαμε από ένα συνονθύλευμα είναι πως πρόκειται για μια ταινία τόσο κακή που πραγματικά γίνεται ανυπόφορη από το δεκάλεπτο. Που να αντέξει δηλαδή κάποιος ακόμα και το σχεδόν δίωρο, που μοιάζει με αιωνιότητα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ✬☆☆☆☆
Διάρκεια: 111′
Πρωταγωνιστούν: Orlando Bloom, Andie MacDowell, Scott Haze, Garret Dillahunt, Mo McRae, κ.α.