Οι μεταφορές των videogame στον κινηματογράφο αποτελούν συχνό φαινόμενο εδώ και πολλά χρόνια, με πιο πρόσφατη να είναι εκείνη του Tomb Raider, για την οποία σας είχαμε αναφέρει την άποψη μας.
Ο επιστήμονας πρωτοζωολόγος Ντέιβις Οκόγιε, ένας άνδρας που κρατάει τον κόσμο σε απόσταση, μοιράζεται έναν ακλόνητο δεσμό με τον Τζορτζ, έναν εντυπωσιακά έξυπνο γορίλα τον οποίο φροντίζει από τη γέννησή του. Αλλά ένα παράνομο γενετικό πείραμα που πήγε στραβά μεταμορφώνει τον πράο γορίλα σε ένα οργισμένο τέρας. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν, όταν σύντομα αποκαλύπτεται πως υπάρχουν και άλλα ζώα-κυνηγοί που έχουν τροποποιηθεί με παρόμοιο τρόπο. Καθώς τα προσφάτως δημιουργημένα τέρατα διασχίζουν την Βόρεια Αμερική καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους, ο Οκόγιε συμμαχεί με έναν αναξιόπιστο γενετικό μηχανικό για να φτιάξουν ένα αντίδοτο, μέσα σε ένα πεδίο μάχης που συνεχώς χειροτερεύει, όχι μόνο για να αποτρέψει μια παγκόσμια καταστροφή, αλλά και για να σώσει το τρομακτικό τέρας που ήταν κάποτε φίλος του.
Έχουμε αναφερθεί αναλυτικά για τα videogames και τις αντίστοιχες ταινίες. To θέμα το έχουμε εξαντλήσει σε προηγούμενα άρθρα και όσοι μας διαβάζετε συχνά σίγουρα θα έχετε δει τις αναφορές μας σε αυτό το θέμα.
Πρέπει να συνηθίσουμε αλλιώς στα επόμενα χρόνια και να προσαρμοστούμε στα δεδομένα του Χόλιγουντ. Ναι μεν έρχονται με το… κιλό τα τελευταία χρόνια, αλλά εφ’ όσον γίνονται αξιοπρεπώς και προσφέρουν κάτι στον θεατή, δεν υπάρχει θέμα.
Εδώ στο Rampage, τα πράγματα είναι αρκετά τυποποιημένα, μιας και η ταινία στο δεύτερο μέρος και την δράση έχει περισσότερο ενδιαφέρον, απ’ ότι στο πρώτο, εκεί δηλαδή που κορυφώνονται και οι μάχες.
Ξέρεις τι πας να δεις και πως θα το δεις φυσικά, με την ταινία να προσπαθεί να εισάγει τους ανέμπνευστους χαρακτήρες (δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδει σίγουρα), ενώ στο δεύτερο υπάρχει αρκετή δράση, με την τελική μάχη να ξεχωρίζει.
Τα εφέ για μια τέτοια ταινία με τεράστιο budget θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα, ενώ χαρακτήρες και πλοκή είναι εντελώς διακοσμητικά σε… εξοργιστικό βαθμό. Σίγουρα δεν περιμένουμε ερμηνείες και σενάριο επιπέδου… Godfather, αλλά μερικές σκηνές και εξελίξεις είναι εντελώς προσχηματικές και καταλήγει η ταινία… αχταρμάς.
Ξεχάστε για άλλη μια φορά οτιδήποτε ανθρώπινο στην ταινία και όλα επικεντρώνονται στην τεχνολογία της ταινίας η οποία έχει ενδιαφέρον ανά σημεία και θα μπορούσε να δώσει μια άκρως διασκεδαστική ταινία, αν δεν απέφευγε πολλά πράγματα που είναι over the top και cheesy όσο δεν πάει.
Όποτε δεν υπάρχει δράση (μερικές σκηνές είναι όντως καλοφτιαγμένες και ωραία σκηνοθετημένες), οι χαρακτήρες αναλώνονται σε χιούμορ που έχουμε δει αμέτρητες φορές και πομπώδεις “πατριωτικές” ατάκες.
Η ταινία όπως αναμενόταν έχει τρύπιο σενάριο, κάποιες εντελώς ηλίθιες ατάκες, ηθοποιοί εντελώς ξύλινοι και γενικότερα όλα είναι τυποποιημένα. Όμως σε κάποιες στιγμές τον στόχο της τον πετυχαίνει.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω από τα πρώτα λεπτά, όλοι περιμένουν την δράση και τα υπόλοιπα είναι προσχηματικά, ωστόσο η μεγάλης διάρκειας σκηνή δράσης στο δεύτερο μέρος είναι το highlight της, έστω και αν δεν ενθουσιάζει όσο θα έπρεπε.
Δεν χρειάζεται να το πολυκουράζουμε για το Rampage, εφ’ όσον κάποιος είναι fan του Rock και των videogames θα περάσει καλά, αρκεί να είναι προετοιμασμένος φυσικά για αυτό που θα δει.
Με τα αρνητικά του και τα θετικά του, το Rampage είναι μια ταινία που δεν θα σου μείνει χαραγμένη στο μυαλό, αλλά αν στο μεγαλύτερο μέρος της δεν αναλωνόταν σε ανούσιες σκηνές, σίγουρα θα είχαμε μια πολύ πιο διασκεδαστική προσπάθεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Rampage Trailer
Cineramen
Share
