Ο Ράμπο έχει επιστρέψει στις ΗΠΑ όπου μοιράζεται το σπίτι του με τη θετή του οικογένεια, τη Μαρία και την εγγονή της Γκαμπριέλα, την οποία φροντίζει σαν πατέρας. Όταν η Γκαμπριέλα επισκέπτεται το Μεξικό για να αναζητήσει τον βιολογικό της πατέρα, μέλη ενός καρτέλ την ναρκώνουν και την εκπορνεύουν. Νιώθοντας ενοχές και διψασμένος για εκδίκηση, ο Ράμπο προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση.
Πραγματικά είναι μερικές ταινίες που περιμένεις και ξέρεις τι ακριβώς θα δεις, με μια από αυτές να είναι το Rambo: Last Blood μια προσπάθεια που έχει όλα τα κλισέ του κόσμου, βλέπεται ευχάριστα για το είδος της, ωστόσο με εξαίρεση το τελευταίο μισό η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ανιαρή ταινία.
Σίγουρα στόχος μπορεί να μην είναι αυτό και απλά να περάσει ευχάριστα η ώρα, ωστόσο πρέπει να τα βλέπουμε όλα με βάση το κάθε είδος και τους “κανόνες” του, ειδικά σε μια εποχή που αντίστοιχες περιπέτειες (βλέπε John Wick) το αναβαθμίζουν με κάθε ευκαιρία.
Δεν υπήρχαν εξ’ αρχής υψηλές απαιτήσεις για την συγκεκριμένη ταινία, ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε περισσότερο με ένα άτυπο sequel του Taken, παρά με Rambo, μιας και εκτός από το όνομα και 1-2 flashback τίποτα δεν θυμίζει τον ήρωα. Η αλήθεια είναι πάντως πως τα ending credits είναι επικά, αυτό τους το δίνουμε.
Η δράση μπορεί να μην είναι ικανοποιητική μέχρι το τελευταίο κομμάτι της ταινίας, όπου γίνεται χαμός και δυστυχώς μέχρι εκείνο το σημείο τα πράγματα κυλούν σχετικά αδιάφορα, χωρίς πολλές απαιτήσεις και το Rambo: Last Blood δεν μας κάνει να περιμένουμε κάτι παραπάνω.
Μπορεί σε κάποια σημεία να γίνεται καλή δουλειά στο χτίσιμο της έντασης αλλά και στις σκηνές δράσης, όμως σε όλη την διάρκεια υπάρχει μια εντελώς μηχανική προσέγγιση, δεδομένου φυσικά των συνθηκών του franchise.
Αργεί πολύ να ξεκινήσει η γερή δράση και αυτό γίνεται στο φινάλε, ωστόσο μέχρι τότε δεν υπάρχουν και πολλά να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον, ο Stallone δείχνει αρκετά κουρασμένος, εκτός από εκείνο το σημείο που φορτσάρει.
Σε πολλά σημεία χάνεται αρκετά η μπάλα, με στοιχεία τα οποία σίγουρα δεν… τρελαίνεσαι να δεις σε τέτοια ταινία, η οποία θα μπορούσε να έχει περισσότερο χαβαλέ, και μπορεί εν μέρει να… χαζεύεται, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις αλλά υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν μπορείς να προσπεράσεις.
Για να συνοψίσουμε πρόκειται για μια ταινία που απλά περνάει η ώρα, ειδικά με το τελευταίο εικοσάλεπτο, αναμφίβολα έχει τρανταχτά λάθη σε πολλά επίπεδα και απλά θα μπορούσαν να λείπουν αρκετά κομμάτια που την έκαναν καλύτερη, αλλά είπαμε κάθε ταινία πρέπει να την κρίνουμε ανάλογα με το είδος και τις δυνατότητες της. Και η συγκεκριμένη έχει το… ταβάνι της.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Rambo: Last Blood Trailer
Cineramen
Share
