Η Na Young και ο Hae Sung είναι δύο παιδιά στη Νότια Κορέα που η ισχυρή φιλία τους διακόπτεται όταν η Na Young μεταναστεύει στον Καναδά με τους γονείς της. Διατηρώντας μόνο μια παροδική διαδικτυακή επαφή για ένα διάστημα, θα ξανασυναντηθούν τελικά μετά από 24 χρόνια όταν ο Hae Sung θα ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη όπου πλέον ζει η Na Young με τον σύζυγό της.
Στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο η Celing Song εμπνέεται από τα δικά της προσωπικά βιώματα και παραδίδει με μεγάλη τρυφερότητα μια από τις ταινίες της χρονιάς.
Η νοτιοκορεάτισσα δημιουργός με αργό αλλά μεθοδικό ρυθμό αφηγείται την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών, ακολουθώντας τη ζωή του καθενός ξεχωριστά μέχρι τη στιγμή της συνάντησής τους. Η αφήγηση σπάει σε τρία μέρη (παιδική ηλικία στην Κορέα, διαδικτυακή επικοινωνία, συνάντηση στη Νέα Υόρκη) καλύπτοντας ένα συνολικό διάστημα 24 ετών, με χρονικά άλματα τα οποία μοιάζουν ιδιαίτερα ομαλά παρά τη μεγάλη απόσταση μεταξύ τους.
Σε όλη αυτή τη διάρκεια, παρά τη χαμηλότονη αφήγηση, καθορισμένη και από την κουλτούρα της άπω ανατολής που χαρακτηρίζεται από λιτότητα ως προς την εξωτερίκευση συναισθημάτων, το καλογραμμένο σενάριο και η ρομαντική ματιά της δημιουργού διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον, κλιμακώνοντας σταδιακά μια υποβόσκουσα ένταση. Μια ένταση που αποτυπώνεται λακωνικά, κυρίως μέσα από τις εκφραστικές και ορισμένες στιγμές καθηλωτικές σιωπές (αν και σε ορισμένες σκηνές μοιάζει να εκλείπει κάποια στιγμή… εντυπωσιασμού), θυμίζοντας κάτι από την πλατωνικότητα του Lost In Translation, το οποίο επίσης είχε απορροφήσει μέρος της ασιατικής κουλτούρας.
Στοιχείο αυτής της κουλτούρας που χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς είναι και ο όρος «In Yun», που βασίζεται στην έννοια της μετενσάρκωσης, σύμφωνα με τoν οποίo δύο άνθρωποι που συναντιούνται σε αυτή τη ζωή, έχουν ήδη συναντηθεί σε προηγούμενες ζωές και θα ξανασυναντηθούν σε επόμενες. Με αυτή την αφορμή η Celing Song εμπλουτίζει το σενάριό της μετατρέποντας το φιλμ (και) σε μια υπαρξιακών διαστάσεων ρομαντική ιστορία, βάζοντας στη ζυγαριά τη Μοίρα (ή αλλιώς Τύχη) απέναντι στην πεζή καθημερινότητα που αναπόφευκτα καθορίζει την τελική εκδοχή των ανθρωπίνων σχέσεων.
Όσον αφορά τους ηθοποιούς, όλοι ερμηνεύουν με απόλυτη ακρίβεια, υπηρετώντας το όραμα της δημιουργού. Greta Lee (Russian Doll), Teo Yoo (Decision to Leave) και John Magaro (Big Short) συνθέτουν ένα όμορφο ερμηνευτικό τρίο που χαρακτηρίζεται από εκφραστική εσωστρέφεια και ειλικρίνεια, έχοντας ως σύμμαχο και τις πολλές καλοφτιαγμένες διαλογικές σκηνές.
Συνολικά, μια ιδιαίτερα γλυκιά και τρυφερή ταινία για όλες τις χαμένες ευκαιρίες και τις αξέχαστες γνωριμίες, για όλα τα ανείπωτα αυτής της ζωής που ελπίζουμε να ειπωθούν σε κάποια επόμενη. Ή έστω να έχουν ειπωθεί σε κάποια περασμένη.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
