Στην Ταϊτή, ένα νησί της Γαλλικής Πολυνησίας, ο Ύπατος Αρμοστής της Δημοκρατίας και στέλεχος της γαλλικής κυβέρνησης Ντε Ρολέ (ένας ευφυής άνδρας με άψογους τρόπους, ο οποίος κινείται στα υψηλότερα κλιμάκια της πολιτικής ενώ παράλληλα συναναστρέφεται και με συμπολίτες του από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα) καλείται να διαχειριστεί τις συνέπειες της εξάπλωσης μιας είδησης που φημολογείται εντόνως. Ακούγεται πως στην περιοχή εθεάθη ένα υποβρύχιο, του οποίου η απόκοσμη παρουσία θα μπορούσε να προαναγγέλλει την επιστροφή των γαλλικών πυρηνικών δοκιμών.
Το Pacifiction εστιάζει σε ένα θέμα το οποίο έχει να κάνει με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και είναι πολύ σημαντικό για κάποιον σκηνοθέτη να ξέρει την θεματολογία του και εδώ μπορούμε να πούμε ότι το χειρίζεται αξιοπρεπέστατα αν και η αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια της ταινίας θα μπορούσε να βγάλει κάποια πράγματα.
Από τις πρώτες σκηνές του Pacifiction ο ρυθμός είναι αργός αλλά σταθερός, η σκηνοθεσία φέρνει τους χαρακτήρες σε πρώτο πλάνο με αρκετή δόση αληθοφάνειας (όσο είναι αυτό δυνατόν), αλλά ένα θεματάκι είναι πως δεν καλύπτονται όλα όσα θα μπορούσαν.
Εννοώντας φυσικά ότι επιλέγει έναν πιο ρεαλιστικό τρόπο προσέγγισης και να μεταδώσει την ιστορία μέσα από τα πρόσωπα, ενώ θα μπορούσε πολύ άνετα να “ξεπεταχτούν” αυτά γρήγορα και να δοθεί μια κάπως πιο αναλυτική καταγραφή κάποιων γεγονότων.
Η ταινία “χτίζει” την πλοκή της πάνω στους στιβαρούς διαλόγους της και το καλό σενάριο της, ενώ με ωραία σκηνοθετική τεχνική μας κάνει κάπως πιο ρεαλιστικό το όλο εγχείρημα, ωστόσο κάπου χωλαίνει το όλο πράγμα και δεν… απογειώνεται η όλη προσπάθεια.
Μοναδικό θέμα της δυστυχώς το γεγονός ότι η διάρκεια είναι πολύ μεγάλη για τα όσα θέλει να πει η ταινία, μιας και το τελευταίο μισάωρο συμπυκνώνει μεν τα πιο σημαντικά γεγονότα, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορούσε να τα “μαζέψει” κάπως.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν κάνει κακή την συγκεκριμένη ταινία, η οποία παρακολουθείται με αρκετό ενδιαφέρον, με έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή, σκηνοθεσία που σε βάζει στα πράγματα και την φωτογραφία είναι όπως χρειάζεται, δίνοντας επιπλέον ρεαλισμό στα πλάνα.
Ένα θέμα είναι πως θα μπορούσε να είχε κάμποσο χρόνο περισσότερο και να γίνει κάπως πιο straight to the point σε σημαντικά κομμάτια της, ωστόσο είναι αξιοπρεπέστατη και έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχω αναφέρει πολλές φορές ότι κάθε ταινία πρέπει να κρίνεται πρώτα απ’ όλα με βάση το είδος της και σε αυτόν τον τομέα είναι μια χαρά και καταφέρνει να δώσει μια ενδιαφέρουσα ματιά σε ένα αρκετά σημαντικό θέμα, το οποίο έχει και άλλες προεκτάσεις.
Εν κατακλείδι λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια η οποία διαχειρίζεται καλά το θέμα της, με το Pacifiction ναι μεν να αδικεί σε κάποια σημεία τον εαυτό του, αλλά να μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε πιο συχνά τέτοιες ταινίες.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Pacifiction Trailer
Cineramen
Share
