Το Hollywood τα τελευταία χρόνια… ειδικεύεται στα sequel και ένα από αυτά θα είναι για το Pacific Rim: Uprising, και ήρθε η ώρα για τις εντυπώσεις που μας άφησε αυτή η νέα ταινία.
Ο ανυπότακτος Jake Pentecost ήταν κάποτε ένας πολλά υποσχόμενος πιλότος Jaeger του οποίου ο θρυλικός πατέρας έδωσε τη ζωή του για να εξασφαλίσει τη νίκη της ανθρωπότητας ενάντια στα τερατώδη Kaijus. Ο Jake έχει έκτοτε παρατήσει την εκπαίδευση του και έχει μπλεχτεί στα δίχτυα του εγκληματικού υποκόσμου. Όταν, όμως, μια ακόμα πιο ασταμάτητη απειλή εξαπολύεται για να καταστρέψει τις πόλεις μας και να υποτάξει τον κόσμο μας, η αποξενωμένη αδελφή του, Mako Mori, η οποία ηγείται μίας θαρραλέας νέας γενιάς πιλότων που μεγάλωσαν στη σκιά του πολέμου, δίνει μια τελευταία ευκαιρία στον Jake να φανεί αντάξιος της κληρονομιάς του πατέρα του. Καθώς αναζητούν δικαίωση για τους πεσόντες, η μόνη τους ελπίδα είναι ενωθούν σε μια παγκόσμια εξέγερση ενάντια στις δυνάμεις της εξαφάνισης.
Έχουμε αναφερθεί αναλυτικά για τα sequels, remakes και reboots. To θέμα το έχουμε εξαντλήσει σε προηγούμενα άρθρα και όσοι μας διαβάζετε συχνά σίγουρα θα έχετε δει τις αναφορές μας σε αυτό το θέμα.
Πρέπει να συνηθίσουμε αλλιώς στα επόμενα χρόνια και να προσαρμοστούμε στα δεδομένα του Χόλιγουντ. Ναι μεν έρχονται με το… κιλό τα τελευταία χρόνια, αλλά εφ’ όσον γίνονται αξιοπρεπώς και προσφέρουν κάτι στον θεατή, δεν υπάρχει θέμα.
Εδώ στο Pacific Rim: Uprising, τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα, μιας και η ταινία παραδόξως στο πρώτο μέρος έχει περισσότερο ενδιαφέρον και είναι αρκετά καλύτερη, απ’ ότι στο δεύτερο που κορυφώνονται και οι μάχες.
Ξέρεις τι πας να δεις και πως θα το δεις φυσικά, με την ταινία να προσπαθεί να εισάγει τους νέους χαρακτήρες (δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδει σίγουρα), ενώ στο δεύτερο υπάρχει αρκετή δράση, αν και η τελική μάχη είναι απογοητευτική, κατά την προσωπική μου άποψη.
Τα εφέ για μια τέτοια ταινία με τεράστιο budget θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα, ενώ χαρακτήρες και πλοκή είναι εντελώς διακοσμητικά σε… εξοργιστικό βαθμό. Σίγουρα δεν περιμένουμε ερμηνείες και σενάριο επιπέδου… Godfather, αλλά μερικές σκηνές και εξελίξεις είναι εντελώς προσχηματικές και καταλήγει η ταινία… αχταρμάς.
Ξεχάστε για άλλη μια φορά οτιδήποτε ανθρώπινο στην ταινία και όλα επικεντρώνονται στην τεχνολογία της ταινίας η οποία έχει ενδιαφέρον ανά σημεία και θα μπορούσε να δώσει μια άκρως διασκεδαστική ταινία, αν δεν απέφευγε πολλά πράγματα που είναι over the top και cheesy όσο δεν πάει.
Όποτε δεν υπάρχει δράση (μερικές σκηνές είναι όντως καλοφτιαγμένες και ωραία σκηνοθετημένες), οι χαρακτήρες αναλώνονται σε χιούμορ που έχουμε δει αμέτρητες φορές και πομπώδεις “πατριωτικές” ατάκες.
Η ταινία όπως αναμενόταν έχει τρύπιο σενάριο, κάποιες εντελώς ηλίθιες ατάκες, ηθοποιοί εντελώς ξύλινοι (δυστυχώς ο Scott Eastwood δεν δείχνει να έχει το ταλέντο του πατέρα του). Όμως σε κάποιες στιγμές τον στόχο της τον πετυχαίνει, αλλά είναι λίγες αυτές.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω από τα πρώτα λεπτά, όλοι περιμένουν την δράση και τα υπόλοιπα είναι προσχηματικά, ωστόσο η μεγάλης διάρκειας σκηνή δράσης στο δεύτερο μέρος (αυτό είναι το μόνο θετικό σε σχέση με την original ταινία), είναι έτσι κι έτσι, μιας και θα μπορούσε να είναι καλύτερα επεξεργασμένη.
Δεν χρειάζεται να το πολυκουράζουμε για το Pacific Rim: Uprising, εφ’ όσον κάποιος είναι fan των προηγούμενων ταινιών θα περάσει καλά, αρκεί να είναι προετοιμασμένος φυσικά για αυτό που θα δει.
Με τα αρνητικά του και τα θετικά του, το Pacific Rim: Uprising είναι μια ταινία που δεν θα σου μείνει χαραγμένη στο μυαλό, αλλά αν στο μεγαλύτερο μέρος της δεν αναλωνόταν σε αχρείαστες σκηνές, σίγουρα θα είχαμε μια πολύ πιο διασκεδαστική προσπάθεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: **
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
Pacific Rim: Uprising Trailer
Cineramen
Share
