Φιλήσυχος τραπεζικός υπάλληλος κλέβει σεβαστό ποσό από το χρηματοκιβώτιο και ζητά από κολλητό του συνάδελφο να κρύψει τα χρήματα ώστε να τα μοιραστούν μόλις βγει από τη φυλακή. Τι ψυχή έχουν άλλωστε τρία χρόνια πίσω από τα σίδερα αν δε χρειαστεί να δουλέψει κανείς τους ξανά; Το σχέδιο μοιάζει συμπαγές, αρκεί να μη λυγίσει κατά την ανάκριση ο δεύτερος. Ή να μην μπλέξουν τα πράγματα όταν στην εξίσωση μπει ο έρωτας.
H ταινία Οι Παραβατικοί για αρχή είναι τεράστια σε διάρκεια (3 ώρες γεμάτες), σίγουρα ήθελε λίγο “κόψιμο” σε πολλές σκηνές, αλλά αν μη τι άλλο έχει στιβαρές ερμηνείες με ρυθμό που σου κρατάει στην μεγαλύτερη διάρκεια το ενδιαφέρον.
Από την αρχή προσπαθεί να χτίσει μια ενδιαφέρουσα πλοκή, χωρίς να αποκαλύψει πολλά πολλά, ενώ η σχετικά αργή εξέλιξη ειδικά όσο προχωράει η ταινία γίνεται καλύτερη, κι ας έχει μερικά σημεία αχρείαστα, το χτίσιμο ωστόσο σε αποζημιώνει σε μεγάλο μέρος.
Είναι πολύ σημαντικό για κάποιον σκηνοθέτη να ξέρει την θεματολογία του και εδώ μπορούμε να πούμε ότι το χειρίζεται αξιοπρεπέστατα αν και η σχετικά μικρή διάρκεια της ταινίας θα μπορούσε να χωρέσει κάποια πράγματα παραπάνω.
Η ταινία βλέπεται με αρκετό ενδιαφέρον και σίγουρα πολλές φορές σε καθηλώνει, παρά τον αργό της ρυθμό, με την σκηνοθεσία και το σενάριο να έχουν και έχει πολλά από αυτά που θέλει να προσφέρει μια τέτοιου είδους προσπάθεια, μέχρι ένα σημείο.
Οι Παραβατικοί από τα πρώτα λεπτά σε βάζουν αργά και σταθερά στο κλίμα, μαθαίνουμε αρκετά πράγματα για τους βασικούς χαρακτήρες και μπορεί ειδικά στο (πιο ενδιαφέρον) δεύτερο μισό να υπάρχουν μερικές ευκολίες, ωστόσο υπάρχει ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε.
Μοναδικό θέμα της δυστυχώς το γεγονός ότι όλα όσα μερικές φορές πλατιάζει και πολλά όσα θέλει να πει η ταινία, τα κάνει με τρόπο που δεν καλύπτονται απόλυτα. Αυτό μιας και το σε κάποια σημεία συμπυκνώνει μεν τα πιο σημαντικά γεγονότα, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπορούσε να τα “μαζέψει” αρκετά, μιας και δε δικαιολογείται η τόσο μεγάλη διάρκεια, κι ας μην σε κάνει να βαριέσαι.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν κάνει κακή την συγκεκριμένη προσπάθεια, η οποία παρακολουθείται με αρκετό ενδιαφέρον, με πολύ καλούς τους ηθοποιούς, σκηνοθεσία που σε βάζει στα πράγματα και την φωτογραφία είναι όπως χρειάζεται, δίνοντας επιπλέον ρεαλισμό στα πλάνα.
H ταινία Οι Παραβατικοί κυλάει άλλοτε αργά και άλλοτε γρήγορα, προσφέρει ένταση σε κάποια σημεία και μια υποβόσκουσα αγωνία και έναν υποτονικό ρυθμό, χωρίς απαραίτητα να είναι και πάντα κακό. Είναι δεδομένο πως έχει σε μερικά σημεία που μπορούσαν να κάνουν την διαφορά και δεν αξιοποιούνται, ωστόσο αποτελεί μια αξιοπρεπέστατη και στιβαρή προσπάθεια.
Ότι καταφέρνει, το κάνει καλύτερα από τον μέσο όρο του είδους. Και αυτό μόνο λίγο δεν είναι, ειδικά για τις ταινίες της εποχής μας, αν και αδικεί τον εαυτό της σε μερικά κρίσιμα σημεία τα οποία είναι επιδερμικά. Δεν θα αναφέρουμε κάτι παραπάνω για να μην το χαλάσουμε σε μια αν μη τι άλλο αξιοπρεπέστατη ταινία, η οποία σίγουρα θέλει την υπομονή της με την τρίωρη διάρκεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★☆☆
Διάρκεια: 189′
Πρωταγωνιστούν: Ντανιέλ Ελίας, Εστεμπάν Μπιλιάρντι, Μαργκαρίτα Μολφίνο